My Life

Daar stond ik dan. In een zaaltje van een koude kerk.. Het is moeilijk te omschrijven hoe verschrikkelijk het was om daar te staan en dan ook nog gedwongen om je te moeten uitkleden. Simon keek me met een rare vreemde blik aan waar ik zelfs bang van werd. Wanneer we samen waren met andere meisjes leek hij wel aardig maar nu we met tweeen waren was hij bezeten van me met de rare begeerte in zn ogen als hij naar me keek. Ik vroeg me af of hij zich er niks van aantrok dat ik angstig was en dat ik het verschrikkelijk koud had.

"Kleed je nu uit! Het duurt me te lang met je!" Simon werd zo te zien ongeduldig van mijn getreuzel en begon aan mijn kleren te trekken. "BLIJF VAN ME AF"

Ik begon van me af te slaan maar Simon was daar niet van gedient en greep met zijn hand naar mijn keel en kneep hem dicht. Ik kreeg amper adem en werd heel rood. Op het moment dat ik sterretjes zag vliegen liet hij los en ik begon hevig naar lucht te happen. "Dat krijg je er van als je niet luisterd" Zei Simon droog. Ik wist niks te zeggen en hield mijn mond dus maar. Ondertussen deed ik heel erg mijn best om tranen binnen te houden.

Simon trok mijn jurk over mn hoofd vandaan en daar stond ik dan.. in mijn ondergoed. Ik schaamde me dood en wist niet waar ik kijken moest dus ik deed mijn ogen maar dicht em wachtte af wat er ging gebeuren.

Inplaats van dat Ik handen over mijn lichaam voelde, voelde ik dat Simon mijn elastiekjes uit mn haar haalde en dat hij mijn haar los over mijn rug gooide. Handen gingen door mijn haar en Simon sleepte me mee naar een hoek van het zaaltje. Hij zei dat ik in de hoek moest gaan staan dus dat deet ik maar. Simon ging een paar meter voor me staan en begon me van top tot teen te bekijken. Het was verschrikkelijk ongemakkelijk voor me en Simon vroeg of ik mijn hemd ook wilde uit doen.. Nu stond ik daar dus aleen nog in bh en onderbroek! "Iewl" kraamde ik uit toen ik zag dat Simon zijn handen in zijn broek deed en rare geluiden maakte. Ik wilde het niet zien en deed mijn ogen weer dicht. Maar Simon dwong me gelijk mijn ogen open te doen en te kijken wat hij deed. Ik gruwelijde ervan en moest me inhouden om niet gillend weg te rennen en alsof het nog niet erger kon kwam Simon tegen me aanstaan en begon hij me te betasten en gaf hij me kusjes op mijn borsten. Ik had de neiging om hem keihard op zijn hoofd te slaan en toen ik dat ook werkelijk wilde doen hefte hij zijn hoofd alweer op en drukte hij zijn lippen tegen de mijne en begon hij me hevig te zoenen. Zonder tegenweer liet ik het toe want voor je het weet krijg je een paar handen om je nek.

Na een verschrikkelijk uur overleeft te hebben liep ik naar buiten. Het was al helemaal donker buiten en er waaiden wat sneeuwvlokjes uit de lucht. Het begon nu dus echt winter te worden. Ik had er eerlijk gezegt helemaal geen behoefte aan om naar huis te gaan maar als ik dat niet zou doen zouden mijn ouders verschrikkelijk kwaad worden en daar had ik ook geen zin in. Koud en wit van de sneeuw liep ik de keuken binnen. Moeder vroeg me niet eens hoe het was in de kerk en had helemaal geen belangstelling voor me., ze stuurde me zelfs gelijk naar mijn kamer! Ik vertikte het en ging eerst uitgebreid douchen. Wat was die warme straal heerlijk.. Maar na het douchen voelde ik me nog steeds smerig en wilde ik het liefst een hele fles badschuim over me heen smeren.

Dat deed ik toch maar niet dus ik kroop warm in mijn bed en viel langzaam in een onrustige slaap.

De volgende ochtend deed ik alsof ik heel veel hoofpijn had en dat ik me ziek voelde. Moeder zei niks tegen me maar belde wel de school af gelukkig.

Om een uur of 9 hoorde ik dat mijn ouders naar hun werk gingen en dat ze het huis op slot deden. Vlug stond ik op en deed mijn kledingkast open om mijn fatsoenlijkst uitziende kleren aan te doen. Uiteindelijk stond ik voor de spiegel met een donkerblauw jurkje en een zwart vestje. Het zag er niet echt heel geweldig uit maar het was altijd beter dan een juttenzak. Ik had me deze ochtend bedacht dat mijn fiets nog ergens bij de stad stond dus die wilde ik wel graag ophalen. Omdat het huis op slot zat sloop ik door het raam naar buiten. Ik was van plan om voor het eerst in mijn leven met de bus te gaan en dat vond ik best wel spannend. Na 10 minuten in de kou gewacht te hebben kwam eindelijk de bus eraan rijden. Het was verschrikkelijk druk en ik werd letterlijk de bus in geduwd. Ik moest staan en kon me nog maar net ergens aan vasthouden toen de bus wegreed. Het duizelde me een beetje om al die bewegende hoofden te zien en ik deed voor een moment mijn ogen dicht.

Iemand gaf me een harde tik op mijn schouder en ik draaide me om. Voor me stond Daivin me lachend aan te kijken. "He wat doe jij hier??" vroegen we allebij tegelijk. We lachten. "Ik ga elke dag met de bus naar school" Daivin keek me lachend aan en vroeg wat ik hier in de bus deed. "ehm.." Ik keek hem blozend aan met onzeker glimlachje. "Aan je gezicht te zien ben je aan het spijbelen" Raadde Daivin. "Je hebt gelijk.." Zei ik en ik keek hem aan. Daivin leek niet goed te weten wat hij moest zeggen en zei na een paar minuten: "Ik heb je gemist" "Ik staarde hem met grote ogen aan. Dat had nog nooit iemand tegen haar gezegt! De bus schokte opeens hevig en ik viel helemaal tegen Daivin aan. "Soorryy!" De deuren gingen open en Daivin sleurde me mee naar buiten. "Hier is toch niet jouw school?" Ik keek hem verbaasd aan. Daivin keek me met een geheimzinnige blik in zijn ogen aan en pakte mijn hand. "Kom je gaat met mij mee! Ik wil je iets laten zien" Ik vroeg me af af wat hij wilde laten zien en waarom hij zo geheimzinnig deed. Onderweg naar het centrum vroeg Daivin of ik wel eens mijn mail bekeek. Ik antwoorde met een spijtig gezicht dat ik daar geen tijd voor had want dat was de waarheid.

We liepen eerst door het centrum met winkels aan bijde kanten. Het was nog best rustig. Een oude man zat duiven te voeren en iets verderop stond een man de zwerverskrant aan het uidelen. Ik vond het eerlijk gezecht wel interessant om naar te kijken. Na een poosje gelopen te hebben nam Daivin me mee een steegje in. Aan weerskanten stonden 2 hoge smerige gebouwen beplakt met posters en kauwgum. Ik vond het er maar vies uitzien. We kwamen aan op een klein pleintje wat helemaal volgestauwd stond met troep en oude spullen. "Let maar niet op de rommel, het is hier altijd een zooitje" "Oh oke.." Alsof ik dit heel normaal moest vinden. Daivin pakte een sleutel en deed de deur open. Ik verwachte een viese rooklucht maar tot mijn verbazing kwam er zelfs een heerlijke frisse geur vanuit de gang mij tegemoed.

De gang was erg smal en er zaten twee deuren aanvast. Daivin leide me naar de achterste deur en zei dat ik mijn ogen moest dichtdoen. "Ik tel tot 3 en dan mag je je ogen open doen" Kriebels van nieuwschierigheid voelde ik in mijn buik en ik wachtte af.. "1..2..3!" Daivin deed de deur open en ik opende mijn ogen.. "WAAUUWW" Was het enigste wat ik op dat moment kon uitbrengen..

Laat me weten of het een leuk verhaal vind en tips en reacties zijn welcom! <3 dan schrijf ik snelweer verder :-D