indigent °jikook°

1°𓅪

Oy vermeyi unutmayalım 💜

Genç adam çalıştığı cafeden çıkmış, yorgun bir şekilde evine doğru yürüyordu. Aynı zamanda eve gittiğinde ne yiyebileceğini düşünüp, evde eksik olan bir malzeme olup olmadığını hesaplamaya çalışıyordu.

Daha yeni boyattığı sarı saçlarını geriye doğru atarak karşıdan karşıya geçti. Hava kararıyordu. Bunu hesaba katarak adımlarını hızlandırdı.

Karanlıktan korkuyordu. Özellikle birazdan gireceği ve kesinlikle tek bir ışık kaynağının bile olmadığı ara sokaktan.Etrafına bakarak sokağa girdi. Telefonunun flaşını açmayı da ihmal etmedi.

Sokakta adımlarını yavaşlattı. Hızlı da yürüyebilirdi fakat yapmadı. Belki bir sokak köpeği veya tinerci ona saldırabilirdi. Yada masum bir insan onu tehlikeli birisi sanabilirdi.

Gayet temkinli bir şekilde yürümeye devam etti. Sokağın sonuna geldiğinde diğer sokaklardan yansıyan lambalar onu rahatlatmaya yetti. Burdan sonrası kolaydı.

Bir kaç dakikalık yürüyüşün ardından anahtarlarını cebinden çıkararak apartmana girdi. Artık ona zarar verecek kötü insanlar yoktu. Güvendeydi.

Rahat bir nefes vererek çantasını ve montunu bir kenara attı. Odasına çıktıktan sonra sıcak bir duş aldı. Yapabileceği en kolay yemeği yaptı ve yedi.

Ardından koltuğa uzanıp televizyonu açtı ve kanallarda gezinmeye başladı.

Bir yarışma programında durdurdu kumandayı. Kıkırtılar eşliğinde televizyon karşısındaki uyuya kaldı.

°°°

Jungkook yine aynı çöp kutusunun başındaydı. Şehrin en işlek ve kalabalık bölgesinde, bir sokak arasındaydı. Kendi için yiyecek bir şeyler bulma umuduyla buraya gelmişti.

Sürekli olarak varlıklı insanların konuk olduğu bir restorana bakıyordu ara sokak. İnsanlar garipti. Şık kıyafetleri ile uzun limuzinlerden inen genç kadınlar, takım elbisesiyle her gün yenisini aldığı otomobilinden inen gözlüklü ve traşlı adamlar.. Bunlar cidden garipti ona göre.

O burada iki lokma için insanların artıklarını yemek zorunda kalırken onların yaptığı haksızlıktı. Dünya adaleti böyleydi işte.

Onlara acıyarak baktı.

Çöpe son kez göz gezdirdikten sonra bulduğu bir kaç parça yiyeceği paketinden çıkardı. Son kullanma tarihi geçmemişti. Sadece yaklaşmıştı. Bu onun için çok iyiydi çünkü en son ne zaman taze yemek yediğini bile hatırlamıyordu.

Kenara oturdu ve yemeğini afiyetle yedi. Bugün için de karnını doyurabildiği için mutluydu.

Şimdi yapması gereken tek şey bir kenara kıvrılıp yarının gelmesini beklemekti. Aslında ertesi gün için pek hevesli değildi. Her yeni gün, yeni çöp demekti. Sadece bu soğuk havada daha fazla uyanık kalmak istemiyordu. Bir an önce uyursa, soğuk havayı hissetmeyeceğini düşündü.

Sokak karanlık olduğu için uykuya dalması pek uzun sürmedi. İnsanların göremeyeceği bir yere uzanmıştı. Kesinlikle rahat değildi fakat yapacak bir şey yoktu.

°°°

Jimin tamamen hazırlandığından emin olarak kendini dışarı attı. Biraz hava alacak ve belki bir banka oturup insanları inceleyecek, yeni olaylara tanık olacaktı.

Biraz yürüdükten sonra aynı sokak arasına geldi. Tabi burası geceleri tehlikeli olurdu. Sabah bir şey olacağını düşünmüyordu. Normal bir şekilde yürüdü boş sokakta.

Dev konteynerı geçtikten sonra, yerde birinin yattığını fark etti. Bu..evsiz bir gence benziyordu. Biraz inceledi. Saçları uzamış ve dağılmıştı. Yüzü belli olmuyordu. Vücudu çok kirli görünüyordu. Kıyafetleri bu havaya göre oldukça inceydi. Kısa kollu tişörtü ve kumaş pantolonu vardı. Ayağındaki terliklerin rengi anlaşılmıyordu bile.

Genç adamın o haline üzüldü. Son bir bakış atarak önüne döndü ve yürümeye devam etti. Keşke yapabileceği bir şey olsaydı. Belki para verebilirdi fakat elindeki ona anca yetiyordu. Yemek deseniz, kendi yemek yapmayı bile bilmiyordu.

Belki dışardan alabilirdi. Yakınlarda bir hamburger dükkanı biliyordu. Evsiz bir genç adama hamburger almak doğru muydu emin değildi. Sonuç olarak karnının doyacak olması yeterliydi.

Saçma sapan olan düşüncelerini kafasından sildi ve sadece dönüşte genç adam için yemek almayı aklında bulundurdu.

°°°

Jungkook buz gibi havaya rağmen uyanabilmişti. Her yeri ağrılar içindeydi. Sert ve soğuk beton bütün sırtını ele geçirmiş gibiydi. Yavaş yavaş yattığı yerden belini tutarak kalktı. En son yemek yediğini hatırlıyordu. Ve... yine açtı.

Midesinden gelen gurultulardan anlaşılıyordu. Ama bugün hemen yemeyecekti. Hem çöpler tamamen alınmıştı, yani teneke boştu. Hem de açlığa alışması lazımdı artık. Kış gelmişti.

Sokaktan çıkarak boş boş dolanmaya başladı. Dilenmek aklından geçmişti. Dilenirse belki işe yarardı. En son neler olduğu aklına geldiğinde derin düşüncelere daldı.

Geçen haftalarda onun gibi evsiz olan birisi dilendiği için öldürülmüştü. Hem de gözlerinin önünde. Zavallı çocuğu döverek öldürmüşlerdi. Tabi bunu yapan kişi şu an ceza evindeydi. Yine de bunu tamamen aklından çıkardı.

Restoran veya kafelerden kibarca yiyecek istemeyi düşündü. Tersleneceğinden adı gibi emindi.
Şu anki hali ile onu kimsenin kabul edebileceğini sanmıyordu.

İnsanların iğrenmiş bakışlarını hissediyordu. Haklılardı. Pisliğin teki olduğunun farkındaydı. Hayata hiçbir katkısının olmadığını, tek vasfının günlerce aç kalıp çöpten yemek yemesi olduğunun da farkındaydı. Bu koca dünya da bir hiçti. Düşünceleri ile adımlarını durdurdu.

Sadece hayatında bir kere bile olsa sevilmek istemişti. İnsanların günlük hayatında bolca tattığı sevgi duygusunu o niye tadamıyordu ki?
Haksızlık değil miydi.

Çiftler sokakta el ele gezerken veya birbirlerini öperken, koklaşırken onun sadece orada burada sürünmesi... haksızlıktı.

Yere çöküp delice ağlamak istiyordu. Yapamazdı. İçini dökemezdi. İnsanlara olan nefretini kusamazdı. Kimse onu umursamazdı ki. Kimse ona bakmazdı, ciddiye almazdı.

Böyle saçma sapan şeyler yaptığı için onu tuhaf bir şeymiş gibi izlerlerdi.

Arkasını dönerek sokağa geri dönmeye karar verdi. Burada işi yoktu. Başını yere eğerek yürüdü.

Sokağa vardığında çöpün yanına oturdu. Aç olan karnına rağmen biraz dayanması lazımdı. Dizlerini kendine çekip kafasını araya koydu. Biraz kestirirse iyi gelebilirdi.

Umarım güzel olur. Aşşırı heycanlıyım💕💕💕

Oy vermeyi unutmayınn💟