Jungkook
"Jungkookiee! Telefonum çalıyor bakar mısın?"
Mutfağa gidip yemek yapmaya çalışan Jimin'i süzdüm. Son zamanlarda iyi beslenemediğimiz için sağlıklı yemekler yapmayı öğreniyordu. Sebzeli ve tatsız yemeklerden işte.
Masada ki telefonu alıp arayan numaraya baktım. Bilinmeyen numara yazıyordu. Ne diye arıyorlardı acaba?
Kaşlarımı çatarak telefonu açıp kulağıma götürdüm.
"Buyrun?"
Bir süre ses gelmese de bir kaç hışırtı duymuştum.
"Kimse yok mu?"
Telefon suratıma kapanırken kulağımdan çekip masaya geri koydum.
"Kimmiş?"
Yanına gidip karıştırdığı tencereye bakarak söylendim.
"Bilinmeyen numara"
"Off yine mi?"
Mırıldanarak konuşması ikinci kere kaşlarımı çatmama sebep oldu. Yanlış mı duymuştum?
"Her zaman arıyorlar mı?"
Kafasıyla onaylayıp işine geri döndü. Aylar önce Dani denen pisliğin onu rahatsız ettiğini söylemişti. O olamazdı herhalde. Umarım?
"Kimin aradığını biliyor musun?"
"Bilmiyorum ama aklımda biri var."
Gördüğüm yerde bayılana kadar dövmezsem şerefsizdim. Nasıl hala rahatsız edebilirdi ki?
Jimin
Jungkook'un beni korumak için bir şeyler yapacağını bildiğim için arayanın Dani olduğunu söyleyememiştim.
Kim bilir Dani'nin beni sokakta sıkıştırdığını bilse neler yapardı. Dani için değil de Jungkook için üzülüyordum. Eğer bir gün şikayet edilip hapse atılmazsa iyiydi.
Şimdi Jungkook'u yanımdan kovmam lazımdı çünkü biliyordum bir daha arayacaktı. Kabahat de bendeydi. Nasıl peşimde bir sapık varken Jungkook'a telefonumu açtırırdım?
"Kookie~ Sen şimdi salona git ben birazdan seni çağıracağım. Henüz yemek olmadı."
"Gerek yok Jiminie. Oturup beklerim ben."
"Olmaz kook. Git işte televizyon izle hadi"
"Niye gitmemi bu kadar istiyorsun? Sana bir zararım yok, sadece oturuyorum"
Anlaşılan o ki gitmeyecekti. O zaman ben de belli ettirmeden konuşurdum. Mutfaktan çıkıp konuşmak da vardı ama ocaktaki yemeği bırakamazdım. Jungkook da tarifi bilmediği için yakardı. Hem burada çok iyi konuşabilirdim ben.
Ellerimi temizledikten sonra telefonu bir elime alıp yemeği karıştırmaya devam ettim. Aynı zamanda gönderdiği mesajlara bakıyordum. Beni tehtid edip duruyordu.
Ben de salak değildim tabi. İnanmıyordum ki. Yapamazdı bu söylediklerini.
Telefonumun çalmasıyla direk açıp kulağıma götürdüm. Aynı zamanda beni izleyen Jungkook'a bakıyordum.
"Alo?"
"Jimin-ah?"
Mide bulandıran sesi kulaklarımı doldururken yüzümü buruşturdum. Nefret ediyordum.
"Seni çok özledim Jimin. Yanındaki o piç gitti mi?"
Jungkook'a piç diyordu. İşte şimdi sinirlenmiştim. Kaç zamandır buna katlanıyordum ama sevdiğim insana bunu diyemezdi. Dedirtmezdim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
indigent °jikook°
FanfictionJungkook'u sokaktan kurtaran Jimin ve Jimin'i sonsuz seven bir Jungkook düşünün.. 🌸07.05.2020 🌸? Jikook içerir⚠