indigent °jikook°

3°𓅪

Oy vermeyi unutmayalım 💜

"Sana inanamıyorum Jimin! O adamı nasıl arabama alabilirsin?

"Asıl ben sana inanamıyorum Dani! Çok kabaca davranıyorsun. Adama orada neler söyledin! Sence yaptığın doğru muydu?"

Gece Dani'nin evindelerdi. Bu gecelik Jimin burada kalacaktı ve yarım saat önce arabalarına binen adam hakkında konuşuyorlardı. Daha doğrusu Jimin'in arabaya aldığı, Dani'nin istemediği...

"Jimin, bir daha kafana göre tanımadığın insanları arabama almayacaksın. Kendi araban olsa bile almayacaksın! Anladın mı beni?"

"Sen kim oluyorsun da bana karışabiliyorsun? İstediğimi arabama alabilirim! Bundan sana ne?"

"Sen benim sevgilimsin. Elbette benim dediklerimi yapacaksın!"

"Yok ya! Sevgilim olman benim tercihlerime karışabileceğin anlamına gelmiyor Dani!"

Dani ani bir hareketle Jimin'in yanağına sert bir tokat attı. Bu tokadı atmak isteyeceği son şey bile olamazdı. Ama sinirlerine hakim olamamıştı. Bulunduğu durumu Jimin'in elini yanağına götürmesiyle kavradı. Jimin'e vurmuştu!

"Ji-Jimin b-ben vurmak istemedim gerçekten kendime hakim olamadım özür di-"

Dani olayı açıklamaya çalışsa da, Jimin'in en az Dani'nin attığı kadar sert olan tokadı yüzüne inmişti bir kere.

"Aşağılık pisliğin tekisin!"

Dani'nin evini terk eden Jimin kendini zorlukla sokağa attı. Eve gidecekti. Onun bunu yaptığına inanamıyordu. İnsan sevdiği insana vurur muydu?

Yürüyerek gidecekti.
Evine giderken ilişkisini gözden geçirmesi gerektiğinin bilincindeydi.

.....

Jungkook

Onlar beni şehre bıraktıktan sonra ara sokağa kadar yürümüştüm. Yere oturup düşünmeye başlamıştım. Ah ismi neydi? Jimin? Evet, Jimin ve yanındaki herif beni arabalarına almışlardı. Jimin çok kibardı ve gerçekten iyi biriydi. Fakat yanındaki herif için aynı şeyleri söyleyemeyeceğim. Söyledikleri umrumda değildi ama yine de kimse bu sözleri hak etmiyordu.

Kaba insanlar hep etrafımda olduğu için alışmıştım. Karşımdaki lüks mekandan biliyordum.

Jimin bana çalıştığı yerin kartını vermişti. Kartı cebime sıkıştırmıştım. Düşmemesi için dua ederken elimi cebime attım. Kart buradaydı.

'Blue Cafe&Restaurant'

Adresi altında yazıyordu. Fakat tam olarak neresi olduğunu anlayamamıştım. Sokaktan birilerine sormaya karar verdiğimde tersleyebilecekleri aklımdan geçmişti. Fakat umursamamam gerekiyordu artık. Sadece adres soracaktım. Kafeyi görüp geri gelecektim. Bu saatte kapalı olmalıydı.

Ara sokaktan çıkıp insanların yürüdüğü tarafa geldim. Gece geç saatler olduğu için tek tük insan geçiyordu. Ben de beklemeye başladım.

Sokağın başında bir adamın geldiğini gördüğümde yavaş adımlarla ona ilerledim. Adam ayakta durmakta zorlanıyor gibiydi.

"Pardon, bir adres sorabilir miyim?"

Adam cevap vermeyip yüzüme bakmaya başladı. Korkmaya başlamıştım. Bana bir şey yapacağını anladığımda bir iki adım geriledim. Kaşlarını çatıp bana doğru geldi. Kaçmaya fırsatım olmadan kendimi yerde buldum. Yumruk atmıştı şerefsiz.

Sarhoş olduğunu anlamalıydım. Yoğun alkol kokusu burnuma yeni yeni geliyordu. Oysa ki adres soracaktım sadece.

Yanağımı tutarak ayağa kalktığımda diğer yanağıma da yumruk attı. Bu sefer sendeledim. Acayip ağırdı şerefsizin eli.