Lucienne Simons, also known as Lush Fox, is a best-selling mystery writer who is worshipped by millions of her fans. Everyone is eager to find out who she is, pero nanatiling tago sa publiko kung sino siya. Hanggang sa literal na nabuhay ang mga bag...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
#DSU1 #LuThor #DaggerSeries #DS1
CHAPTER 18
LUCIENNE'S POV
Napatigil ako sa pagbabasa nang may mapansin ako. Bahagya kong binaba ang hawak ko na libro habang nakikiramdam. I've been reading for a long time and I'm almost on the first half of the book when I got distracted.
Kunot ang noo na suminghot ako nang parang may kakaiba akong naaamoy. Wait. How long has it been?
Impit na napatili ako at inihagis ko sa sofa ang libro bago ako tumayo at nagmamadaling tumakbo papunta sa kusina. Kaagad kong binuksan ang oven dahilan para kumalat ang usok sa paligid na nagmumula sa loob no'n. Hinablot ko ang kitchen towel na nakasabit sa drawer sa tabi at ginamit ko iyon para mahila ang rack na nasa loob ng oven iyon nga lang ay naramdaman kong dumikit ang kamay ko sa mainit na bagay nang tangkain kong iangat iyon.
"Shit!"
Malakas na tunog ang nilikha ng tray na hawak ko nang basta ko na lang iyon iitsa sa lababo. Pagkatapos no'n ay binuksan ko ang gripo para itapat doon ang kamay ko na nadikit ko sa itaas ng oven nang hilahin ko ang tray.
Nang sa tingin ko ay hindi na umaapoy ang likod ng palad ko ay pinatay ko na ang gripo at binalingan ko ang manok na niluto ko para sa lunch. I thought I'm going to do better this time. I even set an alarm para hindi na mangyari ang kapalpakan ko noon nang minsan akong sumubok na mag roast ng chicken sa oven. I made it so special and now it's ruined! It's supposed to be a Garlic Herb Butter Roast Chicken!
Mas malala pa ngayon ang sinapit nang manok na niluto ko kesa noong unang beses akong sumubok. 'Yung dati kong niluto nasunog lang, itong isang 'to parang na-cremate.
Natigil ako sa pagdadalamhati sa sinapit ng manok ko nang marinig ko ang cellphone ko na tumutunog. Lumabas ako ng kusina at kinuha ko ang aparato na nakapatong sa coffee table para sagutin iyon. "Hello?"
"I'm an hour away but I'm stuck in traffic."
Napabuntong-hininga ako nang marinig ko ang boses ni Thorn. May usapan kasi kami na pupuntahan niya ako sa bahay. I offered to cook lunch for him and he agreed. Dapat pala sinabi ko na lang na sa meryenda na siya pumunta. Banana cake lang sa Carmela's pwede na tapos ako ang gagawa ng juice. May effort pa rin ako.
Now I can't order lunch. Kasi nasabi ko na sa kaniya na ako ang magluluto. "Palpak ang lunch na ginawa ko. My chicken turned out bad."
"I can still eat it."
"I don't think so. This one looks like as if it's been cooked in the fires of hell."
Narinig ko ang pagtawa ng lalaki sa kabilang linya at sa kabila ng iritasyon na nararamdaman ko sa sarili dahil sa kapalpakan ko ay hindi ko mapigilan ang ngiting kusa na sumilay sa mga labi ko. It feels good to talk to him again.
