"ေဒါက္တာ ရိဖန္"
လူနာၾကည့္ ခနနားတဲ့အခ်ိန္မို႔ ရိဖန္တစ္ေယာက္အားေနသည္....laptop ဆီမွာသာအာရံုစိုက္ထားရင္း ႏွလံုးေရာဂါနဲ႔ပက္သက္သည့္စာတမ္းတစ္ခ်ိဳ႕ကိုဖတ္ေနခ်ိန္ တံခါးေခါက္သံႏွင့္အတူလူတစ္ေယာက္၏ေခၚသံပါၾကားလိုက္ရတာမို႔ေမာ့ၾကည့္ေတာ့....
"ခင္ဗ်ား....ရီ႐ွင္းရဲ႕ ညီ ပါ့ခ္ခ်န္းေယာလ္?"
"ဟုတ္ပါတယ္ေဒါက္တာ ကြၽန္ေတာ္ခ်န္းေယာလ္ပါ "
ထိုလူက ျပံဳးျပၿပီး ႏႈတ္ဆက္စကားေျပာရင္း patient ေတြအတြက္စီစဥ္ထားတဲ့ခံုမွာဝင္ထိုင္လာတယ္...
"ပါ့ခ္ခ်န္းေယာလ္႐ွီ က ဘာကိစၥ႐ွိလို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို လာ႐ွာတာလဲ မဟုတ္မွ....ႏွလံုးမွာျပႆနာ႐ွိလို႔လား"
ရိဖန္က ခ်န္းေယာလ္ကိုမႏွစ္ၿမိဳ႕ေပမဲ့လည္း ကိုယ္က professional ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ျဖစ္သည့္အေလ်ွာက္တာဝန္အရေမးျမန္းလိုက္ၿပီး ခ်န္းေယာလ္ကိုခပ္တည္တည္ပင္ၾကည့္ေနသည္...
"ကြၽန္ေတာ္ေမးစရာေလး႐ွိလို႔ပါ..."
"ေမးပါ.."
"လြန္ခဲ့တဲ့ ၄ႏွစ္က ဆရာခြဲစိတ္ခဲ့တဲ့ jongdae ကတကယ္ ခြဲစိတ္မႈမေအာင္ျမင္ခဲ့တာလား....ဒါမွမဟုတ္..."
ခ်န္းေယာလ္ ကစကားကိုခနရပ္လိုက္ရင္း ရိဖန္ရဲ႕ မ်က္ႏွာအေျပာင္းအလဲကိုတစ္ခ်က္ေလ့လာၿပီးမွ
"ဂ်ံဳဒယ္ကိုတေနရာရာမွာတကယ္ဖြက္ထားသလားဆိုတာ..."
ရိဖန္က ေျခေထာက္ကိုခ်ိတ္ထိုင္ၿပီးအေနအထားျပင္လိုက္ရင္း သူ႔လက္ေတြကိုႏွဖူးေပၚတင္ၿပီး ဟာသတစ္ပုဒ္ၾကားလိုက္ရသလိုရယ္ေမာလိုက္တယ္...
"ခ်န္းေယာလ္႐ွီ...ခင္ဗ်ားလည္းလူပိန္းတစ္ေယာက္မွ မဟုတ္ပဲဗ်ာ...ဆရာဝန္တစ္ေယာက္ဆီက သူ႔ patient ရဲ႕ အတြင္းေရးကိုၾကားခ်င္တာက မလြန္ဘူးလား....ေသဆံုးသြားတဲ့လူတစ္ေယာက္ ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားပိုၿပီးေလးစားသင့္တယ္ေနာ္"
"ရိဖန္ ခင္ဗ်ားအသိဆံုးပါဂ်ံဳဒယ္က မေသဘူးဆိုတာ....ၿပီးေတာ့ဂ်ံဳဒယ္ဘယ္ေနရာမွာ႐ွိေနလဲဆိုတာခင္ဗ်ားအသိဆံုးပါ...."
ရိဖန္ခ်န္းေယာလ္စကားကိုတံု႔ျပန္မယ္အလုပ္ တံခါးေခါက္သံေပၚလာတာေၾကာင့္စကားကိုရပ္ထားၿပီး nurse ကို ဝင္လာဖို႔အသံျပဳလိုက္တယ္
