ကြယ္လြန္သူ ေမာင္ဇြဲေဝယံ
အသက္(25)ႏွစ္
အုတ္ဂူျဖဴျဖဴေရွ႕တြင္ဝမ္းနည္းမႈကိုစီနဲ႔ရပ္ေနတဲ့
အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ေယာက္အမ်ိဳးသားႀကီးတစ္ေယာက္ႏွင့္
အမ်ိဳးသမီးငယ္ေလးႏွစ္ဦး ရႈိက္သံ
ေလညႇင္းေတြနဲ႔အတူ ပဲ့တင္ထက္ေနေလရဲ႕
"ကိုကို ........ေရး း း း း း း းညီမေလးကိုဘာလို႔ထားခဲ့ရတာလဲကိုကို ညီမေလးကိုခ်စ္တယ္ဆို ခုလိုဘာလို႔အေစာႀကီးထားခဲ့တာလဲ ဟင့္....အဟင့္
ကိုကိုရယ္"
စုျမတ္ႏိုးရဲ႕စကားသံေတြငိုသံေတြကိုယ္
က်န္တဲ့လူေတြရပ္ၾကည့္ေနယုံမွအပဘာမ်ားေျပာေပးႏိုင္မည္နည္းေမာင္ႏွမႏွစ္ေယာက္ထဲ
ရွိသလိုသူ႔အေပၚအလိုလိုက္အ
ေလ်ာ့ေပးလြန္းတဲ့အကိုတစ္ေယာက္ရႈံးဆုံးလိုက္ရတာမို႔ သူေလးရဲ႕ခံစားခ်က္ကို နားလည္ေပးေနမိတယ္ေလး.......
"ေဝယံ နင္ဟာ ျပန္လာမယ္ေျပာၿပီးငါ့ကိုတစ္သတ္လုံးထားခဲ့တယ္ေနာ္နင္မတရားဘူး ငါ့အခ်စ္ကိုယ္ရဖို႔နင္ႀကိဳးစားပါမယ္ဆို ငါ့မွာေတာ့ ခုမွလပ္ထက္ထားတဲ့ခင္ပြန္းငယ္သူငယ္ခ်င္းလဲျဖစ္တဲ့
နင့္ကို စြန႔္လႊတ္လိုက္ရၿပီးလားဟာ"
ဝင့္လႊာရဲ႕အသံမထြက္ႏိုင္တဲ့ရင္ထဲကစကားေတြေျပာရင္း ငိုရႈိက္ေနမိသည္။
ထိုစဥ္ မုန္းတီးျခင္းအျပည့္နဲ႔မ်က္ဝန္တစ္စုံ
ဝင့္လႊာစီးက်ေရာက္လာသည္။
"ရွင္ဘာလို႔ငိုတာလဲ ရွင့္ေၾကာင့္ဘဲ ကိုကို
ေသရတာ ရွင္က ႏွလုံးသားမရွိဘူး ဟန္ေဆာင္ေတြလုပ္ျပမေနပါနဲ႔ ေဒၚသဲဝင့္လႊာ "
စုျမတ္ႏိုးစကားကိုသဲဝင့္လႊာနားမလည္ႏိုင္ေသာအၾကည့္တို႔နဲ႔ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္
ေလးသာၾကည့္ေနမိသည္။
"သမီး စုျမတ္ မမကိုအဲ့လိုမေျပာရဘူးေလး"
သူ႔အေဖရဲ႕စကားကိုစုျမတ္ဘာမွ ျပန္မတုန႔္ျပန္..
"ကဲ့ပါ ျပန္က်ရေအာင္ ညေနလဲေစာင္းေနၿပီး သမီးလဲတိတ္ေတာ့ေနာ္ သမီးကိုကိုက သမီးငိုေနတာေတြ႕ရင္စိတ္မေျဖာင့္ဘဲေနမွာေပါ့"
သူ႔အေမစကားၾကားၿပီးစုျမတ္တစ္ေယာက္
ပါးျပင္ကမ်က္ရည္ေတြသုတ္ျပစ္ရင္း
