ကွယ်လွန်သူ မောင်ဇွဲဝေယံ
အသက်(25)နှစ်
အုတ်ဂူဖြူဖြူရှေ့တွင်ဝမ်းနည်းမှုကိုစီနဲ့ရပ်နေတဲ့
အမျိုးသမီးကြီးတစ်ယောက်အမျိုးသားကြီးတစ်ယောက်နှင့်
အမျိုးသမီးငယ်လေးနှစ်ဦး ရှိုက်သံ
လေညှင်းတွေနဲ့အတူ ပဲ့တင်ထက်နေလေရဲ့
"ကိုကို ........ရေး း း း း း း းညီမလေးကိုဘာလို့ထားခဲ့ရတာလဲကိုကို ညီမလေးကိုချစ်တယ်ဆို ခုလိုဘာလို့အစောကြီးထားခဲ့တာလဲ ဟင့်....အဟင့်
ကိုကိုရယ်"
စုမြတ်နိုးရဲ့စကားသံတွေငိုသံတွေကိုယ်
ကျန်တဲ့လူတွေရပ်ကြည့်နေယုံမှအပဘာများပြောပေးနိုင်မည်နည်းမောင်နှမနှစ်ယောက်ထဲ
ရှိသလိုသူ့အပေါ်အလိုလိုက်အ
ေလျာ့ပေးလွန်းတဲ့အကိုတစ်ယောက်ရှုံးဆုံးလိုက်ရတာမို့ သူလေးရဲ့ခံစားချက်ကို နားလည်ပေးနေမိတယ်လေး.......
"ဝေယံ နင်ဟာ ပြန်လာမယ်ပြောပြီးငါ့ကိုတစ်သတ်လုံးထားခဲ့တယ်နော်နင်မတရားဘူး ငါ့အချစ်ကိုယ်ရဖို့နင်ကြိုးစားပါမယ်ဆို ငါ့မှာတော့ ခုမှလပ်ထက်ထားတဲ့ခင်ပွန်းငယ်သူငယ်ချင်းလဲဖြစ်တဲ့
နင့်ကို စွန့်လွှတ်လိုက်ရပြီးလားဟာ"
ဝင့်လွှာရဲ့အသံမထွက်နိုင်တဲ့ရင်ထဲကစကားတွေပြောရင်း ငိုရှိုက်နေမိသည်။
ထိုစဉ် မုန်းတီးခြင်းအပြည့်နဲ့မျက်ဝန်တစ်စုံ
ဝင့်လွှာစီးကျရောက်လာသည်။
"ရှင်ဘာလို့ငိုတာလဲ ရှင့်ကြောင့်ဘဲ ကိုကို
သေရတာ ရှင်က နှလုံးသားမရှိဘူး ဟန်ဆောင်တွေလုပ်ပြမနေပါနဲ့ ဒေါ်သဲဝင့်လွှာ "
စုမြတ်နိုးစကားကိုသဲဝင့်လွှာနားမလည်နိုင်သောအကြည့်တို့နဲ့ ကြောင်တောင်တောင်
လေးသာကြည့်နေမိသည်။
"သမီး စုမြတ် မမကိုအဲ့လိုမပြောရဘူးလေး"
သူ့အဖေရဲ့စကားကိုစုမြတ်ဘာမှ ပြန်မတုန့်ပြန်..
"ကဲ့ပါ ပြန်ကျရအောင် ညနေလဲစောင်းနေပြီး သမီးလဲတိတ်တော့နော် သမီးကိုကိုက သမီးငိုနေတာတွေ့ရင်စိတ်မဖြောင့်ဘဲနေမှာပေါ့"
သူ့အမေစကားကြားပြီးစုမြတ်တစ်ယောက်
ပါးပြင်ကမျက်ရည်တွေသုတ်ပြစ်ရင်း
