"ဟဲ့ မင္းလြင္ဦး နင့္ပါးစပ္ေလးပိတ္ထားလို႔ရတယ္ေနာ္ သြားအေအးပတ္လိမ့္မယ္"
ကားေပၚမွဆင္းလာတဲ့ဝင့္လႊာသူငယ္ခ်င္းအားလွမ္းစမိသည္။
"မိသဲ ငါကခုမွကေလးအေဖျဖစ္မွာဟေပ်ာ္လြန္းလို႔ပါကြာ"
သဲဝင့္လႊာ တစ္ခ်က္မဲ့ျပလိုက္ၿပီးကားတံခါးဖြင့္မယ္အလုပ္
"ေနေန ငါဖြင့္ေပးမယ္တံခါးကသိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူးအထားသိမွ"
"နင့္ကားစုပ္ႀကီးျပစ္လိုက္ပါေတာ့ဟာ"
"မရေသးဘူးေဟ့ ခုကပိုေႁခြတာစုရေတာ့မွာ"
"အမယ္ေလးဟယ္ ျဖစ္ေနလိုက္တာ"
သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္စေနာက္ရယ္ေမာရင္ထြက္လာခဲ့က်သည္။
မင္းလြင္ဦးရယ္သူ႔မိန္မရယ္ ဇြဲေဝယံရယ္ ဝင့္လႊာရယ္ဆိုတာငယ္သူငယ္ခ်င္းအရင္း
ေတြပါ ခုလဲသူ႔မိန္းမ ကေလးေမြးလို႔လွမ္းႂကြားတာ ဝင့္လႊာပါလိုက္ခဲ့ခ်င္လို႔လာႀကိဳခိုင္းလိုက္တာ ကားေပၚတြင္ ။
"မိသဲ နင့္အကဲေလးေရာ အရင္လိုနင့္ကိုကပ္တုန္းလား"
"အကဲေလးကအရင္လိုမဟုတ္ေတာ့ပါဘူးခုဆိုအရမ္းစိမ္းတာ"
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔လဲ"
"ေဝယံေသတာငါ့ေၾကာင့္ဆိုၿပီးေတာ့ေပါ့"
"စိတ္ေတာ့မဆိုးနဲ႔ေနာ္ ငါလည္းေဝယံဆုံးတဲ့သတင္းၾကားေတာ့နင့္ကိုဘဲအျပစ္တင္မိတယ္"
"ငါစိတ္မဆိုးပါဘူးဟာ ငါလည္းအျပစ္ရွိသလိုခံစားရပါတယ္"
" ဒါေပမယ့္ဘယ္တက္ႏိုင္မလဲဟာသူေသေန႔ေစ့လို႔ေသရတာေပါ့"
ဝင့္လႊာဘာမွျပန္ေျပာခ်င္မရွိဘဲဆး႐ုံေရာက္ခ်ိန္အထိကားေပၚတြင္ႏွစ္ေယာက္လုံးအေတြးကိုစီျဖင့္ တိတ္ဆိတအေနလ်က္ရွိသည္။ေဆး႐ုံေရာက္သည့္အခါ
"သားမင္းလြင္ဦး"
မင္းလြင္ဦး ေယာကၡမ လွမ္းေခၚသျဖင့္
"ေမြးသြားၿပီးလားအေမ"
"မေမြးေသးဘူး သမီးဝင့္လႊာ ပါလိုက္လာတာလား "
"ဟုတ္ ေဒၚေလး"
"လာ လာ အထဲသြားမယ္ သမီးကိုေတြ႕ရင္သမီးသူငယ္ခ်င္းပိုအား ရွိမွာတစ္ခ်ိန္လုံးေမးေနတာ"
