6. Bölüm: [Haseung Hastanesi]

1.8K 182 15
                                    

Bölümün Yayınlanma Tarihi: 13/12/2019

Kim Hea Jung

Karşımdaki kocaman hastaneye bakarak yüzümü ekşittim, hastaneleri bana yapılan haksızlıktan sonra gerçekten sevmiyordum. Hele karşımdaki gibi kocaman, özel hastaneleri hiç sevmiyorum, çünkü doktor olma hayallerimi çöpe atan hastane de karşımdaki hastane gibiydi.

''Hastaneleri sevmez misin?'' Jungkook melodi gibi sesini duymamla bakışlarımı ona çevirip, omuzlarımı umursamazca silktim: ''Ben küçük, şirin veterinerimden memnunum.'' gülümseyerek ona baktım, her zamanki gibi düz bir ifadeyle bakıyordu ama hafif kafası karışık gibi de duruyor.

''Veteriner olmana rağmen nasıl bir kurşun yarasını tanıyabiliyorsun?'' başımı sallayarak: ''Haklısın, belki işimizi hallettikten sonra neden hastaneleri sevmediğimi ve kurşun yarasını tanıdığımı anlatacağım'' diyerek elimle hastanenin girişini gösterip: ''Gidelim mi?'' başını sallayıp, hastanenin girişine doğru çevirdi. Elleri bir açılıyor, bir kapanıyordu, gerilen yüz hatlarından gergin olduğunu anlayabiliyordum. Gergindi çünkü bir hiç uğruna buralara gelmediğine inanmak istiyordu, bir hiç uğruna benim hayatımı riske atmış olmak istemiyordu. İçimden geldiği gibi açılıp-kapanmaktan bir hal olmuş elini açıkken kavradım. Avuçlarının içi hafif terlemişti ama beni rahatsız etmiyordu. Ellerimizden ona baktığımda şaşkın ifadesiyle karşılaşmıştım. 

Belli belirsiz bir tebessümle: ''Sadece gerginliğini almak için'' dedim. O da belli belirsiz bir gülümseme bana sunduktan sonra beraber sanki sevgiliymişiz gibi hastanenin kapısından içeriye girdik. Girer girmez hastanenin kokusu yüzüme yüzüme vurmuştu ve yüzüme çarpan koku anılarımı depreştirmişti.

'Beceriksiz bir doktorsun sen!'

'Sen asla bir doktor olamayacaksın!'

'Senin buralara kadar baba parasıyla geldiğin çok açık!'

'Kızım senin yüzünden öldü!'

'Kızım senin yüzünden öldü!'

'Kızım senin yüzünden öldün!'

Gözlerimi kapatarak duraksadım, Jungkook'ta bir kaç adım attıktan sonra durduğumu anlamış olmalı ki duraksamıştı.

''Hea Jung?'' gözlerimi aralayıp ona bakmak istiyordum ama yapamıyordum, gözlerimi açarsam anılarım tekrarlanırdı. Yanaklarımda hissettiğim sıcacık dokunuşlar beni o tekrarlanacak korkunun içinden çekip almıştı, yavaşça gözlerimi araladığımda Jungkook'un kusursuz yüzü gözlerimin önünde belirmişti. Gözlerinde telaş kırıntıları vardı, bir eli bir elimi sıkı sıkı kavrarken diğer eli yanağımın üzerinde nazikçe hareket ediyordu. Gözlerimi tekrar kapatıp, alnımı onun alnına doğru yaslayıp: ''B-ben yapamam'' diye fısıldadım. Parmakları yine nazikçe yüzümde hareket ederken: ''Sanırım bende yapamayacağım'' gözlerimi aralayıp hızlıca ondan uzaklaşarak:

''Olmaz, senin yapman gerek'' dedim. Gözlerimin içine derince baktıktan sonra bakışlarını birleşen ellerimize indirdi, derin bir iç çekip: ''Eğer elimi tutmasaydın ne hayatta olurdum ne de kaderimi değiştirecek bu hastanenin içine girebilirdim'' ciddiydi. Onu tanıdığımdan beri yüzünde gördüğüm ciddi ifadesinden daha farklı bir ifade vardı. Onu buraya kadar getirmişken sırf kötü hatıralarım yüzünden hayatını tehlikeye atamazdım değil mi?

Derin bir iç çekip, dikleşerek kendimden emin bir şekilde başımı salladım ve sıcacık elini sıkıp: ''Gidelim, seni koruyacağım söz verdim sonuçta'' dedim ve elini çekiştirerek resepsiyonun önüne giderek duraksadım. Resepsiyondaki kız önce bana sonra Jungkook'a baktı. Yüzünde hayranlık belirtileri ve etkilenme ifadesi vardı, öksürerek bakışlarını bana çevirmesini sağladım.

North Soldier | Jeon Jungkook | ✔️Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin