Herkese merhaba! Kitabımı okuyup beni yalnız bırakmadığınız için çok teşekkür ederim. İyi okumalar...
Bölüm Şarkısı:
Ruth B. ~ If By Chance
Bir varmış, bir yokmuş diye başlar masallar. Ne zaman var oldum bilmiyorum. Hayatım boyunca yavaş yavaş yok oldum sadece. Sahnelenen bu hayat tiyatrosunda hiçbir zaman bir figüran olmaktan ileri gidemedim. Birilerinin hayatında bir şeyleri tamamlamak zorundaydım. Başkalarının hikayelerine dahil olmak zorundaydım. Ancak bu şekilde kurtulabiliyordum yalnız kalmaktan. Çünkü, ben de yalnız olmaktan, yalnız ölmekten korkuyorum. Hepiniz gibi. Bunu kendime itiraf etmem zaman aldı. Ta ki, bu dünyada yapayalnız kalana kadar...
(Haziran, Muğla)
"Cemre, hadi uyan kızım. Geç kalacaksın bak." Babaannemin yatağımın başında söylenmesi üzerine üzerimdeki çarşafı sıyırıp yatağımdan kalktım. Bugün çok önemli bir gündü... Üniversite sınavına gireceğim, yepyeni bir hayatın kilidini açacağım bir gündü...
Terliklerimi giydim ve odamdan çıkıp banyoya girdim. Saçlarımı gevşek bir topuz yapıp ellerimi ve yüzümü yıkadım. Ardından babaannemin hazırladığı mükemmel kahvaltının kokusunu takip ederek mutfağa girdim.
"Sevinç Sultan neler hazırlamış bakalım bugün?" diyip masanın başında oturan babaanemin yanağından makas aldım.
"Hadi hadi, gevezelik yapma da doyur karnını! Geç kalacaksın yoksa..."
Gülerek babaanemin yanındaki sandalyeye oturdum. Kahvaltıda en sevdiğim şey olan reçelli ekmeklerle dolu olan tabaktan bir ekmeği aldım ve yemeye başladım.
"Babaanne, ben çok korkuyorum ya! Ya bildiğim her şeyi unutursam..." Babaannem çayını masaya bırakıp elini yavaşça dizime koydu.
"Sen bu sınavda nasıl bir sonuç alırsan al, nasıl bir üniversiteye gidersen git, benim sana olan sevgim asla azalmayacak benim güzel kızım. Sen benim emanetimsin. Bu dünyada benim için senden daha önemli hiçbir şey yok. Yeter ki sen mutlu ol... Boşver, seneye yine çalışır, yine kazanırsın. Dünyanın sonu değil ya?"
Yıllardır babaanemle yaşadığım için kendimi hep çok şanslı hissettim. Benim güç kaynağım, hayat enerjim, yaşama gücüm o oldu yıllarca. Anne ve babam olmadan büyümek bana hiç zor gelmedi onun sayesinde. Bu sınavın benim için önemli olmasının sebebi biraz da bununla ilgiliydi. Ona bir borcum vardı. Beni yıllarca 'of' bile demeden büyüten bu kadına, koskoca bir borcum vardı.
Kahvaltımı bitirip üzerimi değiştirmek için odama gittim. Siyah pantolonumu ve üzerime de düz beyaz tişörtümü giyip saçlarımı tarayıp tekrar topladım. Masamdaki telefonumu ve gerekli eşyaları alıp odadan çıktım. Kapıda beni bekleyen babaannemle vedalaşıp evden ayrıldım.
İçimdeki biraz korku, biraz heyecan ve biraz da büyümüşlük hissiyle sınava gireceğim okula doğru yola çıktım.
Telefonumun titremesiyle cebimden çıkardım.
"Ece♥️" kişisinden 1 yeni mesaj.
Hızla ekranı açıp mesaja tıkladım.
Ece: "Cemreee uyuya kalmadım değil miiiiiii?"
Gülümseyerek Ece'ye cevap yazmaya başladım.
"Neden ki? Bugün özel bir gün mü?"
Mesajımı atar atmaz gördü ve hemen cevap yazmaya başladı.
Ece: "Şunun dediğine bak yaaa!!! Biz burada seni düşünelim sen bizimle dalga geç! Pes!"
Yüzümdeki gülümseme gittikçe artıyordu.
