Bir Zombi Aşkı (DÜZENLENİYOR)

21.Bölüm Gariptim

İçeri girince gördüğümüz şey Özlem denilen şu kızın Onur'a saldırıp onu öldürmesiydi.

-Sonunda öldü gavat. Evet artık bana tapıyorsunuz.

Fırsat bu fırsat dedim. Ve bende ona saldırdım. Elindeki sopayla 1 kere bana vurdu. Bende ona o sopayı elinden alıp başına vurarak karşılık verdim. Bayılmış yada ölmüştü. Umarım ölmüştür. İşimi şansa bırakmak istemedim saçlarından tutup başını 6-7 kere yere vurdum sopayla 2-3 darbe daha yedi. Evet şimdi emindim ölmüştü.

-Ekin bırak şunu napıyorsun.

-Sakın kimse karışmasın. Kimsenin bana bir laf dediğini duymicam aynısını yapmaktan çekinmem.

Evdeki herkes bana korku dolu gözler ile bakıyordu. Keşke şuan bir ayna olsada bende kendime baksam evdekilerin bana benden tiksinmiş gibi surat ifadelerini bende kendime yapsam. Çünkü ben kim oluyorum, ben neyim? Bilmiyorum. Olduğum durumdan memnunmuydum aslında evet kendime yalan söylemicem.

-Herkes odasına gitsin. Sefa sen benimle salonda kal.

Dedim ve herkes odasına yöneldi. Sevmiştim bu emir verme işini.

-Ekin daha demin ne oldu sana ne yaptın kendine?

-İkimiz için çabalıyorum aç gözünü artık amacım evin iplerini elime almak bu Özlem'e vermektense benim almam daha mantıklıydı.

-Peki ama başka yollada alabilirdik.

-Sefa yeter benimle misin değil misin.

-Seninleyim Ekin.

-Güzel bugün saat 22:30'da evdeki herkesi salona topla.

-Yani 1 saat sonra.

-Aynen benim zeki flörtüm.

-Flört mü?

-Evet istediğin bu değil miydi?

-Evette böyle beklemiyordum.

-Offf bulmuşsun bunama işte.

-Peki.

Sefa'nın peki demesi hoşuma gitmemişti. Of her neyse ondan daha önemli işim vardı şuan. Nasıl bir konuşma yapmalıydım acaba diye düşünüyorum ev halkına. Zaten boyun eğmeyi kabullenmiş insanlar o zaman benimde boyun eğdirmem lazımdı. Ve konuşma saati gelmişti.

-Sefa herkes burda mı?

-Evet Ekin.

-Güzel, şimdi konuşmaya başlayacam sorunuz varsa yada konuşmamı bölecek varsa şimdiden evi terk etsin.

Herkes yok dedi güzel beğendim.

-Evin yeni tanrısı benim. Benden öncekiler size diz çöktürmemiş olabilir. Ama ben çöktürecem. Bundan sonra bana sakın adım ile hitap etmeyin. Tanrım, efendim gibi ifadelerde bulunacaksınız. Hepinizi dize getirecem.

-Ekin ne şaçmalıyorsun?

-Sefa sus.

-Bu arada Sefa sevgilim. Birileri kendisi ile sevgili olacağımı sanmış çok üzüldüm ona asla böyle bir şey olmayacak.

Helin ile Enver göz göze geldikten sonra Enver ağlamaya başladı. Sefa'da yanımda göğsünü kabartıyordu.

-Herneyse dağılın herkes uyumaya gitsin sabah 8den önce kimseyi odasından çıkmış görmeyeceğim. Bundan sonra sadece 1 öğün yiyeceksiniz. Oda öğlen sabah ve akşam yok.

-Hapis hayatı yaşamaktansa evi terk ederim daha iyi.

-Sen bilirsin tanımadığım kişi dışarda seni bekleyen aç zombilerin olduğundan emin olabilirsin ama keyif senin tabi. Ki zaten bu lafın üzerine seni bırakmam çık dışarı! Beraber çıkmak isteyenleride alalım.

O ve 3 kişi daha çıktı onları da tanımıyordum. Helin, Enver, Fatma, Sefa ve ben vardık sadece şuan evde.

-Neyse hiç yoktan aylık yemek masrafı düşecek.

-Ekin sen iyi değilsin.

-Yoo gayet iyiyim Enver. Hem sen niye ağlıyorsun ki. Haaa anladım arkadaşların gidince üzüldün tabi istiyorsan arkalarından gidebilirsin.

-Of Ekin of ne oldu sana. Benim sevdiğim Ekin bu değil.

-Neyse yeter herkes odasına gidip zıbarsın.

Bir dakika ya ben ne yapıyorum? Ben kimim? Bana neler oluyor? Benliğimi kaybedemem ben ben Ekinim herkesin sevdiği çocuk Ekin ben ya. Kendine gelmelisin artık Ekin.