Sabah olmuştu Zeynep herzamanki gibi annesi ve babasi tarafindan okula sürülmüstü. Zeynep hizli hizli yürüdü. Sirf Keremle karşılaşmamak icin. Boynunu bükerek gider. Birden birden birisi onu cagirir.....
Kerem: Zeyneeeep!!!! Buraya gel.
Zeynep korktu bir an ama ne yapsaydi mecburen gitti.
Zeynep: Evebdim?
Kerem: Su ödev varya
Zeynep: E evet
Kerem: Ha iste o bugün okul cikisinda bekle Ufuk seni bize götürecek beni evin önünde beklersin. Okay.
Zeynep: ne ya ufuk kim. Niye senin evine gidyormusus. Hemn annemle ba....
Kerem kalkar...
Kerem: şşşşt (parmagini zeynepin dudaklarinin üstüne koyar ve der) Kizim biras sus tamammi. Ben herseyi hal etim okay.
Zeynep: ama....
Kerem Zeynepe bakar ve offlar sonra....
Kerem: Offff zeynep ne kadar uzatin kizim ya....
Zeynep: hmm (biraz cekinerek ve düsünerek) tamam:
Kerem: ha söyle akili olmayi ögrenmişsin. (Güler)
Kerem orayi terk eder Zeynep bir an ne yapacagini sasirir. Bir bakarki herkes onlara izliyormus birden hepsi dedikoduya basladi. Zeynepte orayi hemen terk etti.
