တစ္သက္လံုးမွာ အေဂၚဆံုး Fanfic

ေတာင္းပန္လႊာ

Zawgyi

စာဖတ္ပရိသတ္အားလံုးကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။

ကြၽန္ေတာ္ဝန္ခံစရာ႐ွိလို႔ပါ။ မေန႔ကအပိုင္းကို ကြၽန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း ေမလိက ကူညီ ေရးေပးတာပါ။

ေက်နပ္ၿပီလား လန္က်န္႔။ ေပ်ာ္ၿပီလား။

ငါေျပာမယ္ မေန႔က အပိုင္းက ၁၀၀% ငါ့ အိုင္ဒီယာ။ ေမလိက ငါေရးတာကို ဖတ္လို႔အဆင္ေျပေအာင္ေလး နည္းနည္းျပင္ေပးတာ။ အဲ့ဒါကို မင္းကငါ့ကိုဘာလို႔ ႐ွဲဒိုးေရးတယ္လို႔ စြပ္စြဲရတာလဲ။ လြန္လိုက္တာ။

မင္းတို႔သိလား။ အဲ့ဒီ လန္က်န္႔က အခုငါ့ေ႐ွ႕မွာ ငုတ္တုတ္ႀကီး။ ဒီေန႔ကစၿပီး ငါက ဖန္ဖစ္ေရးရင္ သူ႔ေ႐ွ႕မွာပဲေရးရမယ္တဲ့။ စာေရးတယ္ဆိုတာ အဲ့လို တထိုင္ထဲေရးလို႔ရလား။
မုဒ္ဝင္မွေရးလို႔ရတာေလ။ မုဒ္ဆိုတာက ဝင္ခ်င္တဲ့အခ်ိန္ဝင္တာ။ သူက သူ႔ေ႐ွ႕မွာပဲေရးဆို ငါက သူ႔အိမ္ေျပာင္းေနရမွာလား။ ငါ အိပ္ေနရင္း မုဒ္ဝင္လာလို႔ျဖစ္ျဖစ္၊ တေရးႏိုး မုဒ္ဝင္လာတာျဖစ္ျဖစ္၊ အိမ္သာတက္ရင္း ေရခ်ိဳးရင္း ကင္းၿမီးေကာက္ေထာင္ရင္း နားဖာေခ်းကေလာ္ရင္း မုဒ္ဝင္လာတုိင္း သူက ငါ့ေ႐ွ႕႐ွိေနရ​ေအာင္။

မဆီေလ်ာ္လိုက္တာ။

မင္းတို႔ေကာ ငါ့ကို သက္သက္ညႇာညႇာေလးေဝဖန္လို႔မရဘူးလား။ ငါေလးအရမ္းစိတ္ဆင္းရဲေနပါတယ္။ ငါေလးအရမ္းစိတ္အားငယ္ေနလို႔ပါ။

လန္က်န္႔ဆိုတဲ့ ငတိက ငါ့ဖန္ဖစ္ကို ပိႆ     ေလးနဲ႔ေဘးပစ္ေျပာတာမ်ား ပ်င္းဖို႔ေကာင္းတဲ့ ရြက္ၾကမ္းေရက်ိဳေက်ာင္းသား ဖန္ဖစ္တဲ့။

ေဟး. . . ငါ့ဟာ သံုးပိုင္းပဲ႐ွိေသးတယ္ေလ။ မင္းေဝဖန္တာ မေစာလြန္းဘူးလား။ ၾကည့္ေနစမ္းပါ။ plot twist အၾကမ္းစားႀကီးနဲ႔ မင္းေတာင္ ဖင္ထိုင္ငိုသြားရမယ္။