တစ္သက္လံုးမွာ အေဂၚဆံုး Fanfic

႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္မယ္

Zawgyi

ဟင္းဟင္း.  ..  မင္းတို႔ရဲ႕ ေဝ့ေကာေကာ အခုဘယ္ေရာက္ေနတယ္ ထင္လဲ၊

ငါ့ကိုလင္ေပးစားေနတဲ့ လန္က်န္႔နဲ႔ဇြတ္ညားခိုင္းေနတဲ့ မင္းတို႔ shipper ေလးေတြ ေသမယ္ဆိုေသလို႔ ရပါၿပီ။ ငါအခု လန္က်န္႔အိမ္က သူ႔အိပ္ခန္းထဲမွာ။ ဘူး.  ထြား. .  ဝါး. . ဟား. . ဟား. .

မင္းတို႔ရဲ႕ လန္က်န္႔ကို ငါက. .  ငါႀကီးက. . ငါဆိုတဲ့ ေဝ့ေကာေကာက. . . ဟင္း. .ဟင္း. .

ဟုတ္ၿပီ စတာ ေနာက္တာပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ သူမ်ားအထင္လြဲစရာေတြမေရးေတာ့ပါဘူး။

လန္က်န္႔က ေကာ္ဖီဆိုင္မွာ စာေရးရင္ သူမ်ားေတြထပ္လာေခၚ လာေႏွာင့္ယွက္မွာစိုးလို႔တဲ့ သူ႔အိမ္ကိုေခၚလာတာ။ ခုနက ငါေလွ်ာက္ေရးတာပါ။

မင္းတို႔သိလား။ ငါက ဒါေလးေနာက္ေရးတာကို စိတ္ေတြတိုၿပီး ငါ့ကို လက္ခ်ာေတြလာ႐ိုက္ေနတယ္။ ငါဟာ fanfic ကိုပဲ ဦးစားေပးေရးသင့္ေၾကာင္း။ ေတာင္စဥ္ေရမရေတြနဲ႔ ေစာက္စကားေတြမ်ားမေနသင့္ေၾကာင္း။ ဖန္ဖစ္ဖတ္တဲ့ စာဖတ္သူေတြနဲ႔ အီစီကလီမထုသင့္ေၾကာင္း။ သူ႔အေၾကာင္းေတြေပါက္ကရ ေလွ်ာက္မေရးသင့္ေၾကာင္း။ စံုေနတာပဲ။

ငါေရးေတာ့ဘာျဖစ္တယ္။ မင္းတို႔နဲ႔ရင္းရင္းႏွီးႏွီးဆက္သြယ္ခ်င္လို႔ဟာ။ မင္းတို႔က ဘာမွမျဖစ္ဘူးဟုတ္။ သူတစ္ေယာက္ပဲ ျဖစ္ေနတာ။

လန္က်န္႔ဟာ လင္တစ္ခါမွ မယူရေသးတဲ့ သိကၡာေတာ္ရ အေဒၚ အပ်ိဳႀကီးလိုပဲ ငါ့ကို မ်က္စိေဒါက္ေထာက္ၾကည့္ၿပီး အျပစ္႐ွာေနတယ္။ ငါက သူ႔အိပ္ယာေပၚ အိပ္ရင္း ဖုန္းနဲ႔စာေရးမယ္ဆိုေတာ့လည္းမဟုတ္ရဘူး ခံုေပၚထိုင္ေရးတဲ့။ ငါေျပာမယ္ အိပ္ယာႀကီးတစ္ခုလံုး႐ွိေနတာ သက္သက္သာသာပဲ တံုးလံုးပက္လက္ေလးလွဲၿပီးစာေရးမွာေပါ့ဟ။ ခံုေပၚမွာအၾကာႀကီးထိုင္ၿပီးေရးရင္ ခါးနာတယ္။ ဟုတ္တယ္ မလား။ မင္းတို႔လဲ အဲ့လိုပဲ ခါးနာၾကတယ္မလား။

အဲ့ဒါ ငါ့ကို ဇြတ္ အိပ္ယာေပၚကဆြဲခ်တယ္။ သူ႔အိပ္ယာေပၚမအိပ္ရဘူးတဲ့။ ငါကလဲဘာရမလဲ ျပန္ခံသတ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ လန္က်န္႔ႀကီးက အရမ္းသန္တယ္သိလား။ ငါ့အ႐ိုးေလးေတြ က်ိဳးေတာ့မလိုပဲ။