တစ္သက္လံုးမွာ အေဂၚဆံုး Fanfic

ငါ့ရည်းစားက ပိုမိုက်တယ်

Zawgyi

ေဆာရီး အရင္အပိုင္းတုန္းက ငါ့စိတ္ေတြ မတည္ၿငိမ္ေနလို႔ အမွားေတြပါသြားတယ္။ တကယ္က ငါကသိပါတယ္။ ျပင္လိုက္လို႔ရတယ္ရယ္။ ငါ့ ဒါဒါေလးေတြ ေသခ်ာဖတ္မဖတ္သိခ်င္လို႔ စမ္းလိုက္တာ။

အဲ့မွာ ငါေျပာခ်င္တာက ရိေပၚက ေဘးကရပ္ၾကည့္ေနတာ။ ဒါေပမယ့္ေလ ငါက သုံးပြင့္ဆိုင္ေတြ သုံးေယာက္အခ်ိဳ႕ေတြဆိုတာမ်ိဳးက အေတြ႕အႀကဳံမရွိဘူးမလား။ အဲ့ဒီေတာ့ သုံးေယာက္ကို လွည့္ပတ္ေရးရေတာ့ ငါေကရာကုန္တာ။ ဒါသင္ခန္းစာပဲ။ အခ်စ္ေရးမွာ ႏွစ္ေယာက္ပဲေကာင္းတယ္။ သုံးေယာက္ပတ္လည္ဆိုတာမ်ိဳးက မရွိသင့္ဘူး။ ဟုတ္တယ္မလား. . ဟဲ. . ဟဲ. .

ငါ လန္က်န႔္ဆီ သြားလားဆိုေတာ့ မသြားပါဘူး။ လုံးဝမသြားဘူး။ သြားစရာလား။ ငါက ဘာမွမရွိလဲ မာနရွိတယ္။ အဟက္. . ဟက္. .

လန္က်န႔္ပဲ ငါ့ဆီလာရတာ.. . . အဟက္ ဟက္ ဟက္. .

တမန္ေတာ္က ေတာင္ႀကီးဆီသြားစရာမလိုဘူး။ ေတာင္ႀကီးကပဲ တမန္ေတာ္ဆီလာရမယ္တဲ့။ ေတာင္ႀကီးက ရိုးရိုးလာတာ မဟုတ္ဘူး။ စာအုပ္ ၁၅၀၀ ပိုက္ၿပီးလာတာ။ အဟစ္ ဟစ္..ဟစ္

ငါက ဒီမွာ ေရးလို႔ေတာင္မၿပီးေသးဘူး။ ငါ့ ရည္းစားတျခမ္း ပရိုဂ်ဴဆာေလးက စာအုပ္ေတာင္ရိုက္ၿပီးသြားၿပီ။ ဇာတ္သိမ္းကို ေနာက္ကေနထပ္ျဖည့္ေပးမယ္တဲ့။ ငါစိတ္မပူနဲ႕တဲ့။ ေမလိကို သူက စာအုပ္နဲ႕ ပတ္သတ္ၿပီး အကူအညီေတာင္းတာ။ အားလုံးၿပီးသြားမွ ငါ့ကို ဘြားကနဲ အံ့ၾသေအာင္ျပမလို႔ကို ငါက စိတ္ေတြေလာၿပီး စိတ္ဆိုးသြားလို႔ အခုလာျပတာတဲ့။ ဟဲ.ဟဲ. . . ဟဲ. . .ဟဲ. . .

လန္က်န့္ရာ မင္းကလဲ ငါ့ကို အဲ့ေလာက္ အလိုလိုက္စရာမလိုပါဘူး။ ငါေရးၿပီးမွ ေအးေအးေဆးေဆးစာအုပ္ထုတ္ေပးလဲရပါတယ္ ဆိုတာကိုမရဘူးကြာ ေဘာလုံးေတြေရာ မိုးပ်ံပူေဖာင္းေတြေရာနဲ႕ ေရာက္လာတာ။ ငါမင္းတို႔ကို ျမင္ေစခ်င္တယ္။ ရည္းစားမရွိတဲ့ မင္းတို႔ေလးေတြ တသက္မွာ တခါ ျမင္ဖူးတယ္ရွိေအာင္။