Marinette Agreste?

10. BÖLÜM

HATIRLATMA

"Artık evlilik için hazırlıklara başlamamız lazımmış."

"Bu kadar çabuk mu..."

YENİ BÖLÜM

Marinette'in ağzından

"Marinette özür dilerim bunu yapmak zorunda olduğun için..."

"Artık olan oldu yapabileceğimiz bir şey yok."

"Biliyorum ama yinede özür dilerim."

"Özür dilenecek bir şey yok. Evlendikten sonra bana iyi davransan yeter,  arkadaş olarak kalabiliriz."

"Evet haklısın arkadaş olarak kalabiliriz."

Bu konuşmadan sonra uzun bir sessizlik oluştu. Restoranda sadece çatal bıçak sesleri ve hafif bir müzik duyuluyor. Açıkçası beni rahatlattı ama ortamda gerginlik vardı... Bu gerginliği bitirmem lazım yoksa tüm gece konuşamayacağız.

"Adrien?"

"Efendim Marinette."

"Bu evlilik hazırlıklarına ne zaman başlayacağız?"

"Sanarım yarın gelinlik, damatlık,  yüzükler ve salonu ayarlayacağız. Babam her şeyi bize bıraktı."

"Anlıyorum yani ikimiz gidicez?"

"Evet beraberiz yarın."

Adrien sırıtıyor mu!?

"Bay Agreste çok mu hoşunuza gitti?"

"Belki biraz?"

"Adrien!"

"Tamam tamam özür dilerim."

Hâlâ sırıtıyor...

"Adrien artık kalksak mı sanki biraz geç oldu."

Adrien kafasını sallayıp garsonu çağırdı ve hesabı ödedi. Artık gitme zamanı.

Arabanın önüne geldiğimizde binmem kapıyı açtı. Hızlıca arabaya bindim Adrien'da kendi koltuğuna geçince yolculuk başladı. Yol boyunca hiçbir şey konuşmadık. Eve vardığımızda kapının önünde öylece durduk. Adrien bana doğru yaklaştı saçımı kulağım arkasına koydu. Bana noluyor... Kalbim hızlandı mı? (Yine bir klişe daha dmmd)

"Adrien yarın görüşürüz."

"Görüşürüz Marinette."

Hızlıca odama çıktım. Ve olanları düşünmeye başladım, bu gün çok heycanlıydı özellikle o son an...  Sanırım artık başka birini düşünmem gerek ya da bu yoldan devam etmem gerek.

Tikki hızlıca yanıma geldi.

"Marinette ne düşünüyorsun?"

"Adrien'ı ve Kara Kediyi."

"İkisi arasında mı kaldın?"

"Aslında tam olarak öyle bir şey değil. Bu gün Adrien kafamı karıştırdı."

"Aslında bakarsan bu önemli değil. Çünkü yakında kara kedinin kimliğini öğrenebileceksin."

"Aaa! Doğru Usta Fu,  ben tamamen unutmuşum."

"Evet ya Usta Fu yarın bir haber alırız şimdi uyuyalım."
 

Yarın

Sabah kalktığımda rutin işlerimi yapıp masaya geçtim.

"Günaydın anne."

"Günaydın Marinette."

Hızlıca ve sessiz bir biçim kahvaltı ettik. Kahvaltı bitince hızlıca okula doğru koştum, yine geç kalıyorum... Koşarken birine çarptım. Bu kim şimdi?! Suratına baktığımda;

"Nathaniel üzgünüm geç kalıyorum da..."

"M-Marinette asıl ben özür dilerim okula yetişmeye çalışıyordum."

"Peki o zaman okulda görüşürüz."

kolumdan tuttu.

"Bir dakika Mari beraber gidelim mi?"

"Tabii olur."

Artık yan yana yürüyorduk. Aklıma birden bire Adrien görse tepkisi ne olurdu acaba gibisinden bir düşünce geldi. Büyük ihtimal okulun önünde görecek. İzleniyormuşum gibi bir his geldi ve o an refleks olarak Nathaniel'e döndüm beni izliyormuş? Ne yaptığını anlayınca hızlıca kafasını diğer tarafa çevirdi. Bende kafamı diğer tarafa çevirecekken bir ses;

"Marinette?!"

Adrien'ın Ağzından

"Marinette?!"

Bana bir an şaşkınca baktıktan sonra cevap verdi;

"Efendim Adrien?"

"Burada ne yapıyorsun?"

"Hiç okula gidiyoruz. Neden ki?"

"Hiç, hiçbir şey yok."

Ve hızlı adımlarla arkamı dönüp okula gittim.

BÖLÜM SONU

413 kelime 

biraz geç oldu yarın
bir bölüm daha atarım