Marinette Agreste?

17. Bölüm

Marinette'in Ağzından

Kara kedinin yanından ayrıldıktan sonra olanları tekrar gözden geçirdim. Ondan nefret etmem, evlenmek zorunda kalmamız, Adrien'ın kara kedi olması, aslında onu seviyor olmam, luka... Herşey fazla saçma ve karışık. Ne ara bütün olanlar bu kadar birbirine girdi anlamıyorum.

Ben düşüncelere dalmışken Tikki omzuma yattı. O kadar dalmışım ki neredeyse yerimden hoplayacaktım Tikki omzuma gelince. Neyse ki kendimi tuttum ama benim de uykum geldi. Bu kadar fazla şey düşünmek ve gün içinde olanlar beni çok yordu... Hızlıca toparlanıp yatağıma gittim, tikkiyi dikkatlice yatırdıktan sonra ben de yattım ve kendimi derin uykunum kolarına bıraktım.

Sabah

Cidden insanların sabah pat diye nasıl kalktıklarını anlamıyorum. O kadar yorgunum ki kolumu kaldıracak bile halim yok. Tikkinin sesini duyuyorum ama kalkabileceğimi sanmıyorum ama en sonunda kalkmak zorunda kalacağım... O yüzden hızlıca kalkmak en mantıklısı.

Kalktım ve elimi yüzümü yıkadım. Kahvaltımı ettikten sonra hızlıca okula doğru yürümeye başladım. Bugün hava cidden çok güzel. Umarım iyi şeyler olur. Dün olanlar... Neyse cidden bunu düşünmek istemiyorum.

Kafamdaki düşünceleri susturmak için kulaklığımı taktım ve en sevdiğim şarkıyı açtım. Aslına bakılırsa yine bir sakarlık yapmaktan korkuyorum. Bu yüzden etrafıma iyi bakmaya çalışıyorum.

Okula geldiğimde kapının önünde Adrien'ı gördüm.

"Merhaba,  Adrien!"

Bana cevap vermedi sadece yüzüme baktı. Bu neydi şimdi!?
Sanırım cevap vermeyecek. Okula girip Alya'yı bulmak burda dikilmekten daha yararlı olacak.

Okul kapısından geçtikten sonra Alya'yı bankların orada Adrien ve Nino ile konuşurken gördüm. Bir saniye... Demin kapının oradaki Adrien değil miydi?! 2 saniyede nasıl oraya gitti... Kapının o tarafa tekrar baktım ve Adrien orada yoktu. Gerçekten saçmalık orada gördüğüme eminim.

Daha bu şoktan çıkmamışken yine yeri boyladım... Bu kaçıncı?! Yeter artık! Kimin çarptığına bakmak için kafamı kaldırdığımda Adrien'ı gördüm.
Ne?! O demin bankların orada değil miydi?

"Kusura bakmayın."

Dedi ve yerden kalkıp okula doğru gitti. Bu çok ilginç...

Bir süre sonra 2. Bir şoku daha atlatıp yerden kalktım ve Alyaların yanına doğru gittim.

"Selam."

"Selam! Marinette."

"Alya nasılsın?"

"İyiyim sen nasılsın?"

"Ben de iyiyim ama bu çok ciddi olmadı mı?" gülüştükten sonra sohbetimize devam ettik.

"Sanırım öyle oldu."

Nino lafa atladı,
"Hey kızlar biz de buradayız, farkında mısınız pek emin olamadım..."

"Selam Nino, nasılsın?"

"Selam Marinette, iyi sen?"

"Ben de iyiyim."

"Merhaba."

"Merhaba Adrien."

Herkesle selamlaştıktan sonra demin olan şeyi anlatmam gerekti.

"Aslına bakarsanız demin okula gelirken garip birşey oldu."

Hepsi bir ağzından "Ne olduu" diyince gülmemi tutamadım :)
"Hey çocuklar çok komiksiniz."

Alya "Sağol, sağol. Sen anlatmaya devam et çok merak ettim." dedi.

"Kapıdan girerken Adrien seni görmüştüm ama sana seslenince bana cevap vermedin. Ayrıca bana çarptın ve hiçbir şey anlamadan özür dileyip gittin. Bugün iyi misin?"

"Marinette o ben değildim. Kuzenimle tanışmış olmalısın. Bugün geleceklerdi ama okula geleceğinden haberim yoktu."

"Şimdi anlaşılır bir hale geldi... Işınlanmayı bulduğunu sanmıştım." gülüştükten sonra sohbete devam ettik.Alya lafa atıldı.

"Adrien sana tıpa tıp benzeyen bir kuzenin olduğunu bilmiyordum. Umarım yakın zamanda bizimle de tanıştırırsın."

"Hey kendi adına konuş ben biliyordum. Sonuçta en iyi arkadaşıyım."

"Nino böbürlenmeyi keser misin? :)"
Nino Alya'ya gülücük attı.

"O da tanışmak isterse neden olmasın."

"İyi insan lafının üstüne derler." dedim.

Alya ise kısık bir sesle "Ya da iti an çomağı hazırla derler..."

Kısık bi sesle "Hey Alya?!"

Adrien'ın kuzeni yanımıza gelip bizi süzdükten sonra

"Merhaba." dedi

~~~~~~Bölüm sonu ~~~~~~
Bölüm yazmayalı uzun zaman oldu ama en sonunda yeni bölüüüm ölmedim merak etmeyin dkdmdjkd ve sonunda Felix de hikayeye dahil oldu

Umarım bölümü beğenmişsindir