Natalie.

0.9

Aslında çok doldum. Karşında bu gece zor durdum.~lust, aslında

Artık bir kalbi olduğuna inanmayanlara...
Acılarla...
~~~

Başka bir dünyadaydım.Zayıf, güzel, sevilen biri olduğum bir dünyada. Annemin bana sevgi dolu bakışlar attığı, babamın yanımda olduğu, Bruno'nun benim kulağıma güzel şeyler fısıldadığı bir dünya.

Savaşın olmadığı, kadının öldürülmediği, çocuklara tecavüz edilmediği bir dünya.

Eşcinsellere hakaret edilmeyen, kız çocuklarının haklarını koruyan bir
dünya. Ölümün olmadığı bir dünya.

Sonra gözlerimi açtım. Annemin şaşkınlıkla karışık sinirli bakışlarını gördüm. Hızla mutfaktan çıkıp odama ilerledim. Kapıyı sertçe kapatıp kilitleyince rahatladığımı hissettim.

Şimdi yalnızdım.

Derin bir nefes alıp yavaşça yere kaydım. İnanamıyordum. Bunu yaptığıma inanamıyordum! Anneme tokat atmıştım. Ve işin kötü tarafı, bundan zevk almış olmamdı.
Ben ne hale gelmiştim?
Anneme tokat atmıştım. Ben böyle kötü bir insan değildim.

Ben karıncalar ezilmesin diye onların başında bekleyen küçük Angela iken, beni değiştiren neydi?

Nefret.
Saf nefret.
Acı.
Saf acı.
Sustum. İç sesim haklıydı çünkü. Beni bu hale getiren onlardı ve buna katlanmak zorundaydılar. Kafamdaki düşünceleri rafa kaldırıp yatağıma girdim. Annemin sinir çığlıkları eşliğinde ise uyuyakaldım.

~~~~~

Hayat neydi?
Sonu bilinmeyen bir yol?
Gittikçe zorlaşan, engebeli bir yol. Karşına bir araba mı çıkacak, bir vahşi hayvan mı bilemediğin bir yol.
Peki kim geçebilirdi bu yoldan? Kalbi temiz olanlar mı? Ya masallarda kim kazanırdı? İyiler mi?

Yalan.
Dünya kadar büyük bir yalan.

Hiçbir zaman iyiler kazanmadı. Galibiyet her zaman kötülerindi. Ve benim hikayemdeki başrol bir iyiydi. Saf ve temizdi. Ama onun kalbini kıranlar çok daha kötüydü.

Sorun şuydu Natalie; insanlar artık bir kalplerinin olduğunu unutmuşlardı. Işık yoktu.
Kalplerinin olduğu yer boştu. Damarlarında kan yerine katran akıyordu. Hissizleşmişlerdi.

Okuldan dönerken kendimi düşündüm. İlk defa kendimi düşündüm. Neleri severdim mesela? Ne tür kitaplar okurdum? Hangi şarkıcıyı severdim?

İnsanların bana sormadığı soruları kendi kendime açıkladım. Yolda bana garip garip bakan insanları aldırmadım. Yaşadım. Hayatımı doya doya yaşamaya çalıştım.

Bir kaç dakikada olabildiği kadar.

Eve uğramadan bir sigara aldım.

"Tanrım, hadi Lou!"
"Geliyorum Anna! Bir sigara alacağım." Arabada annesiyle bekleyen küçük kız mutluydu. Radyodaki şarkıya bağırarak eşlik ediyordu. Babası arabadan inip sigara almaya gitmişti. Yoksa o da minik kızla söylerdi.

"Anne, babam neden sigara içiyor?" Annesi iç çekti.

"Bağımlılık . Yoksa içmez."

Annem bana yine yalan söylemişti.
Sigarayı genç yaşta ölenler içerdi. Babası genç yaşta ölmüş olmalıydı.

Eve vardığımda annemi salonda gördüm. Beni görünce ayağa kalktı.

"Yanıma gel!" Çantamı yere koyup yanına gittim. Hiçbir şeyden korkum yoktu. Artık kaybedecek bir şeyim yoktu.

Birden elleri saçlarıma dolandı. Hızla aşağı çektiğinde saçlarımın tek tek koptuğunu hissettim.

"Sen kime tokat attığını sanıyorsun? Çok oldun, anlıyor musun?!" Başım yere değecekti Natalie. Canım çok yanıyordu. Ama yinede sesimi çıkarmadım.

"Bir daha gözüme gözükme! Yoksa seni öldürürüm!" Elini birden çektiğinde yere düştüm. Ellerindeki saçlarım beni kendime getirmeliydi ama olmadı.

Avucu saçlarımla doluydu.

Tam gidecekti ki dayanamayıp tekrar döndü. Yerde cenin pozisyonunda yatan bana defalarca tekme savurdu.
Bir tane.
Bir tane daha.
Ve bir tane daha.
Artık ağzımdan kan gelmeye başlayınca durdu, ne yaptığının farkında değildi Natalie.

Ama yinede ona kızmadım, çünkü o benim annemdi.

Eskiden annem üzerimi örtsün diye yorganı üstümden atardım Natalie. Ama hep babam örterdi. Onun makyaj malzemelerini sürerdim, beni gördüğünde gülmek yerine kızardı. Ben hep yarım kalmıştım. Annesiz olduğum için kalbimin bir yarısı hep yarım kalmıştı.

Hırsla nefesini verdi ve bana yaklaştı.

"Belki arlanırsın!" Gözlerimin kapandığını hissettim. Sonrası ise karanlıktı.

~~~

Selam benim meleklerim.
Sizce hikaye nasıl ilerliyor? Beğenmediğiniz bir yer olursa lütfen bana bildirin.
Taze yaralarınızın kapanması dileğiyle;
Acılarla kalın...