Natalie.

1.6

Ellerini getir, yüreğim hep senin.~lalfizü,hikaye
♡♡♡

Herkes,zihninin esiridir.
Ve akıl,başkalarını yargılamaktan başka bir şey de iyi değildir.

Acısından yollara yığılan bir kadına fahişe,acısını ağlayarak dindiren ve ağlamaktan gözleri şişen bir erkeğe keş diyen bir akıl.

Bir şey bilmiyoruz.

Hayatımda her zaman kendime dikkat ettim. Hiçbir erkek bana dokunmadı. Rahibe değildim. Sadece dokunmasını istemedim.

Çünkü benim bedenimdi,kimsenin bedenim üzerinde bir söz hakkı yoktu.

Ama herkes,kendine bir hak buldu.

'Çok kilolusun,kilon güzelliğini kapatıyor.'

'Ah canım,aslında güzel kızsın,sadece biraz fazlalığın var o kadar.'

'Bak şimdi sana bir tarif vereceğim, hemen zayıflayacaksın.'

İstememiştim. Kimseden öğüt de diyet listesi de istememiştim. Yargılanmak istememiştim.

Şimdi ise annem beni yargılıyordu.

Ben kendimi erkeklere sunacak bir kız değildim. Kendimi sevdiğim kişiye saklamış,sevdiğim kişi bana bakmasa bile ihanet etmemiştim.

Annem ise bir sürtük olduğumu söyledi Natalie.

Sanki kendisi sürtük değilmiş gibi. Eve erkekler getirip onlarla sevişen ben değildim, oydu.

Bana öyle bir ifadeyle bakıyordu ki...
Senden de bunu beklerdim der gibi. İğrençti.

"Beni. Beni kendinle karıştırdın herhalde." Gülümseyen gözleri düştü.

"Ne demek istiyorsun?" Temkinliydi.

"Sürtük demek, para karşılığında kendini sunan insanlara denir. Ben asla böyle bir şey yapmadım,yapmam da. Ama geçen gün getirdiğin adamın senin patronun olduğunu biliyorum. Yani,patronuna kendini neden sunar ki bir insan? Para? Şöhret? Mevki?"

Yüzüme bir tokat geçirdi. Tokatın sesi koridorda yankılandı. Hayatımda hiç kimseden dayak yememişken öz annem beni dövüyordu.

"Senin ağzın açıldı! Sesini kes,otur oturduğun yerde! İstersem bütün dünyayla sevişirim,seni ilgilendirmez!"

Çok sinirlendim Natalie. Bana her şeyi yapabilirdi. Ama bu bardağı taşıran son damlaydı. Hızla ayaklandım ve üzerine yürüdüm. Cüssem kendisininkinden büyüktü zaten. Korkuyla geriledi.

"Sen." Diye tısladım. Hayatımda ilk defa bu kadar korkutucu konuşuyordum.

"Benim babamı aldatamazsın. Benim babam sana aşıktı! Senin için her şeyi yapardı! Ama sen,kendi kanından çocuğunu istemedin! Senin aşkın gözünü kör etmişti."

Bunları söylerken işaret parmağımla onun göğsüne vuruyordum.

"O sana aşıktı. O beni de seviyordu. Ama sen her şeyi batırdın!"

Hıçkırarak ağlıyordum. Onun ise gözleri dolu doluydu.

Hızla yakamdan tuttu.

"Aptal!"

Ne olduğunu anlayamamıştım.

"O seni sevmiyordu! Sen bir kazaydın. Babanla birbirimize öyle aşıktık ki bu aşkı bir evlada dahi vermek istemedik. Baban sadece sana acıyordu! Her gece ise sırf senin yüzünden onunla konuşmuyorum diye senin doğmamış olmanı diliyordu. Seni sevmiyordu,sadece sana acıyordu ve senin için elinden geldiğince iyi bir baba olmaya çalıştı!"