Zawgyi>>>
ျပန္ေရာက္တည္းက Kitအခန္းေအာင္းေနမိသည္။ ေရွာင္ပုန္းေနသည္ေတာ့လည္းမဟုတ္။ ဒီအတိုင္းေလး ၿငိမ္ေနမိ႐ံုပင္။
အၿမဲတမ္းအလုပ္မ်ားေနေပလို႔လားေတာ့မသိ။ ယေန႔လိုနားရက္တြင္ မယ္မယ္ရရလုပ္စရာရယ္လို႕ မေတြးမိတာမို႔ အနည္းငယ္ေတာ့ ပ်င္းမိသား။
စာၾကည့္ခန္းဆီသို႔သာ Kitလာခဲ့လိုက္သည္။ တံခါးဖြင့္လိုက္သည္ႏွင့္ စာအုပ္ရနံ႔တို႔က သူ႕ႏွာဖ်ား၀တြင္ ေမႊးၾကဴၾကဴရိွလွသည္။ ခပ္ျမင့္ျမင့္စာအုပ္စင္ႀကီးတြင္ သခင္ႀကီး၏စာအုပ္မ်ားထားရိွသည္။ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ရိွ ဗီ႐ိုအေသးေလးမ်ားတြင္ေတာ့ ရသစာအုပ္တစ္ခ်ဳိ႕ရိွသည္။
ျပတင္းတံခါးသည္ အိမ္ႀကီး၏အေနာက္ဘက္သို႔ မ်က္ႏွာမူထားေလသည္။ ထိုျပတင္းတံခါးသို႔မ်က္ႏွာမူလ်က္ စားပြဲခံုႏွင့္ထိုင္ခံုႏွစ္လံုးထားရိွထားသည္။
ဗီ႐ိုငယ္ဆီမွ စာအုပ္တစ္အုပ္ယူကာ Kitဖတ္ေနမိသည္။
စာအုပ္တစ္၀က္က်ဳိးေလာက္ေတာ့ မ်က္လံုးအားအနည္းငယ္ အနားေပးရန္ စားပြဲထက္သို႔ေခါင္းစိုက္ကာ ေခတၱေမွးလိုက္သည္။ ျပတင္းဆီမွလာေသာ ေလေအးေအးက သူ႕ထံသို႔တိုက္႐ိုက္ေရာက္သည္။ အေနာက္ဘက္ၿခံ၀င္းကို ျဖတ္လာေသာေလထုက လန္းဆတ္၍ေနသည္။
မ်က္လံုးမိွတ္ထားေသာ္ျငား သူ႕အေတြးတို႔သည္ P'ဆီသို႔ ေျပးလႊားေနေလသည္။ မနက္က P'မွသူ႕အား ေထြးဖက္လိုက္ေသာ ပံုရိပ္က ေရးခနဲ။
"မေတြးရဘူးKit" Kitသူ႕ေခါင္းကို သူပုတ္လ်က္ အေတြးစမ်ားကို ႀကိဳးစား၍ရွင္းထုတ္ပစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အလုပ္မျဖစ္။ P'၏ ကိုယ္သင္းရနံ႔ကိုပါ သူျပန္လည္ကာရေနမိသည္။ ထိုရနံ႔က သူ႕စိတ္တြင္သာမဟုတ္ သူႏွာဖ်ား၌ပါ တစစႏွင့္နီးကပ္လာေလသည္။
စားပြဲႏွင့္ေခါင္းကို ခပ္ဖြဖြေစာင့္ရင္း ပါးစပ္မွခပ္တိုးတိုး ညည္းျငဴေနသည္။"ေမ့ပစ္စမ္းKit..ေမ့ပစ္" တတြတ္တြတ္ေရရြတ္ေနမိသည္။
ဒီတစ္ခါသူ႕ေခါင္းႏွင့္ထိမိသည္က စားပြဲမဟုတ္ေတာ့။ ႏူးညံ့ေနေသာ လက္ဖမိုးတစ္ခု...
ေမာ့ၾကည့္မိေတာ့...
Kit:P'..
ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္႐ံုမွ် ေခၚလိုက္မိသည္။
