Zawgyi>>>
ယေန႔မနက္ခင္းသည္ သာယာျခင္းမရိွလွ။
မေန႔ညကအဖြဲ႕(၁)မွအေပါင္းအေဖာ္မ်ားႏွင့္အတူ ႏြဲခဲ့ေသာစားေသာက္ပြဲႀကီး၏အရိွန္ကမနက္ထိအကင္းမေသၾကတာမို႔ အဖြဲ႕(၂)မွအလုပ္သင္ဆရာ၀န္ေလးေယာက္လံုး ဂ်ဴတီအ၀င္ေနာက္က်သည္။ သည့္ေၾကာင့္လည္း ေခါင္းေဆာင္ဆရာ၀န္ႀကီး၏အဆူအေျပာကို Kitတို႔ ၁နာရီေလာက္ရပ္ရင္းနားေထာင္ရ၏။
Kitတို႔အဖြဲ႕၏ ေခါင္းေဆာင္ဆရာ၀န္ႀကီးမွာ သေဘာမေနာေကာင္းလြန္းေသာ္လည္း စည္းကမ္းကအင္မတန္ၾကပ္၏။တာ၀န္ခ်ိန္ေနာက္က်ျခင္းကို လံုး၀လံုး၀မႀကိဳက္လွ။ ထို႔ေၾကာင့္လည္းအဆူခံၾကရျခင္းျဖစ္၏။ "အဲ့တာ ဟိုေကာင္ေတြေၾကာင့္"ဟု Yokကကပ္ေျပာေသး၍ ေလးေယာက္သား တေယာက္မ်က္ႏွာတေယာက္ၾကည့္ကာ ႀကိတ္ရယ္လိုက္ေသး၏။ သို႔ေသာ္ကိုယ့္အျပစ္ႏွင့္ကိုယ္မို႔ ေလးေယာက္လံုးေခါင္းေလးငံု႔ကာ မ်က္ႏွာပိုးအျမန္ျပန္သတ္ရ၏။
ခဏၾကာေတာ့လူနာတင္ယာဥ္ႀကီး၏ က်ယ္ေျပာလွေသာအသံေၾကာင့္ ဆရာ၀န္ႀကီး၏ေဒါသရိပ္မွကင္းလႊတ္ခြင့္ရခဲ့ၾက၏။
သို႔ေသာ္....
အက္စီးဒင့္ေၾကာင့္ေသြးတလိမ့္လိမ့္ႏွင့္ ကေလးငယ္ငယ္အားျမင္ေနရသည္မွာ ရင္ထဲမခ်ိလွ။ ထိုကေလးငယ္မွာ ၈ႏွစ္၉ႏွစ္အရြယ္ေလးသာရိွေပဦးမည္။
သားအဖႏွစ္ေယာက္ျဖစ္ပံုရ၏။ ႏွစ္ဦးလံုး၏ဒဏ္ရာကမေသးလွ။ အေတာ္အရိွန္ျပင္းျပင္းထိမိ ထားျခင္း။ ကေလးငယ္မွာနံ႐ိုးႀကိဳးထားသည္မို႔ ခြဲစိတ္ရန္လိုအပ္ေနသည္။ ကေလးငယ္အား ႏွလံုးခုန္ေသြးခုန္ႏႈန္းစမ္းသပ္ၿပီးေနာက္ ဒဏ္ရာမ်ားကိုသန္႔စင္ကာ အေရးေပၚဌာနသို႔လႊဲလိုက္ၿပီး အျမန္ဆံုးခြဲစိတ္ရန္ျပင္ဆင္ရ၏။
ကေလးငယ္၏မိခင္ျဖစ္သူမွာလည္း ခြဲစိတ္ခန္းေရွ႕တြင္ တုတ္တုတ္မွ်မလႈပ္ တဆတ္ဆတ္တုန္ယင္ၿပီး တအိအိႏွင့္ငိုေနရွာ၏။
ေတာ္ေသး၏။ ကေလးငယ္၏ကံၾကမၼာသည္အေကာင္းဘက္သို႔ ေဆာင္ေလ၏။သည့္ျပင္ဆရာ၀န္ႀကီး၏ထူးခြၽန္မႈေၾကာင့္ပါ ကေလးငယ္သည္အသက္ေဘးမွကင္းလြတ္ခြင့္ရခဲ့ေလၿပီ။ ဆရာ၀န္ႀကီးမွခြဲစိတ္ၿပီးေနာက္ Kitကခြဲစိတ္မႈအား အၿပီးသတ္ေပးရ၏။ကေလးငယ္မွာေမ့ေဆးေၾကာင့္သတိေတာ့ျပန္မလည္ေသး။သို႔ေသာ္ျငား ႏွလံုးသို႔အျပင္းအထန္ထိခိုက္သြားျခင္းမရိွတာမို႔ ယခုအေျခအေနဆိုလွ်င္ စိတ္ေအးႏိုင္ၿပီျဖစ္သည္။ မိခင္ခမ်ာလည္းခုမွသာအငိုရပ္ရွာ၏။
