Zawgyi>>>
ညကသည္းထားေသာ မိုးဒဏ္ေၾကာင့္ ဥတုမွာစြတ္စိုထိုင္းမိႈင္းလ်က္ရိွသည္။
Kit:ဒီမွာေတာ့ မနက္စာဆိုလို႔ ေကာ္ဖီဘဲရိွတယ္P'
အဆင္ေျပတယ္မလားဟင္ ေနာက္တေန႔ေဆးခန္းထိုင္ရင္ မုန္႔ေလးျခမ္းေလးေတြေဆာင္ထားဦးမွဘဲ
Ming:အင္း အဆင္ေျပပါတယ္
ဒီေကာင္ေလးက အခုလိုၾကည့္လိုက္ေတာ့လည္း တကယ့္ကို လူႀကီးေလးပင္။ အို..သည္လိုေတာ့လည္းမဟုတ္ေသး။ တကယ္တမ္းဆို ထိုေကာင္ေလးကသာမိမိထက္ပင္ လူႀကီးဆန္ရင့္က်က္ေနပါသည္မဟုတ္လား။ သူ႕၏ငိုေႂကြးမႈ ပူေဆြးမႈမ်ားကို မွ်ေ၀ခံစားေပးတတ္၏။ သူ႕အားႏွစ္သိမ့္ေထြးေပြ႕ေပး၏။ ဆိုးေပေပေနတတ္ေသာ သူ႕အားထိုေကာင္ေလးကသာ ရင့္က်က္ေအးေဆးစြာ လူျကီးဆန္ေစခဲ့ျခင္းပင္။
Kit:ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျပန္ၾကမလား
P'လည္း အလုပ္သြားရမယ္မဟုတ္လား
စကားသံေၾကာင့္ အေတြးစကိုရပ္ျပီး ေကာ္ဖီအား တက်ဳိက္တည္းေမာ့ပစ္လိုက္သည္။
Ming:အင္း သြားၾကတာေပါ့
-----------------------------------------------------------
မိုးလင္းေတာ့လည္း မိုးကမစဲေသးဘဲ တအိအိႏွင့္ဖြဲကာက်ေနေလ၏။
Yoneတစ္ေယာက္ ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္ မေန႔ေကာင္ေလးအေၾကာင္း အာ႐ံုေရာက္ကာ ၿပံဳးမိျပန္ပါ၏။ ညကသူ႕အားၾကည့္သြားေသာ ထိုသူ၏မ်က္၀န္းတစ္စံုသည္ စူးရဲကာ ေတာက္ပေနသည္။ ထိုစူးရွေသာမ်က္၀န္းတစ္စံုတြင္ လွပမႈကလည္း အလားတူတည္ရိွေနေလ၏။ တကယ္တမ္းေတာ့ ထိုေကာင္ေလး၏ မ်က္ႏွာအား လံုးလံုးလ်ားလ်ား မွတ္မိလိုက္တာမ်ဳိးမဟုတ္ ။
သို႔ေသာ္ ထိုလွပေသာ မ်က္၀န္းတစ္စံုကိုေတာ့ သူ႕ႏွလံုးအိမ္ထဲ ထင္းခနဲေနေအာင္ မွတ္မိလိုက္ပါသည္။
>>>>
တံစက္ၿမိတ္တြင္ မိုးစက္တို႔ကတြဲခိုလို႔ေန၏။ မိႈင္းထိုင္းေနေသာဥတုမွာ သူ႕၏ပ်င္းရိမႈအား အားေပးအားေျမႇာက္ျပဳေနေလရဲ႕။
ညကေသာက္ထားေသာ ဘီယာအရိွန္ေလးကလည္း ေကာင္းဆဲရိွေသး၏။ အိပ္ယာမွေလးပင္စြာ ထလိုက္ၿပီးေနာက္ မ်က္ႏွာသစ္သြားတိုက္ကာ ညကအၿပီးမသတ္လိုက္ႏိုင္ေသာ အလုပ္မ်ားေၾကာင့္ စားပြဲငယ္ဆီသို႔ေျပးရျပန္၏။
