Zawgyi>>>
Mingတစ္ေယာက္ Kitကိုအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေငးၾကည့္ေနၿပီးမွ သူ႕အၾကည့္တို႔အား ေကာင္ငယ္ေလးထံမွလြဲလိုက္၏။
ေရခ်ဳိးၿပီးထားခါစမို႔ ဆပ္ျပာရည္ရနံ႔သင္းသင္းက ထိုေကာင္ေလးထံပါးမွ ၀ဲလည္လည္ျဖင့္ေမႊးအိေနသည္။
ရနံ႔သင္းသင္း၏ဆြဲငင္မႈကလည္းေကာင္း၊ သူ႕ေရွ႕၌ရပ္ေနေသာေကာင္ငယ္ေလး၏ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးဖြယ္သြင္ျပင္ကလည္းေကာင္း Mingအားအခ်စ္စိတ္တို႔ျဖင့္ ယစ္မူးေစ၏။ ထိုေကာင္ငယ္ေလးအား သူ႕ရင္ခြင္အတြင္းအတင္းေပြ႕ထားကာ နမ္း႐ံႈ႕ပစ္လိုက္ခ်င္သည္။ပုထုစဥ္လူသားေပမို႔ အခ်စ္၌ စီးေမ်ာယစ္မူးသည္ကမဆန္းပါမဟုတ္လား။ သို႔ေသာ္...ထိုေကာင္ေလးဆီမွခြင့္ျပဳခ်က္မပါဘဲ အတင္းအၾကမ္းမလုပ္လိုတာမို႔ သူ႕အာ႐ံုအလံုးစံုတို႔ကို ထိုကေလးထံပါးမွ အျမန္ဆံုးလြဲလိုက္ပစ္လိုက္သည္။
Ming၀ရံတာသို႔ အလ်င္ဘဲေျပးထြက္သြားလိုက္သည္။
အထပ္အနည္းငယ္ျမင့္တာမို႔ ျမင္ကြင္းမလွမ္းမကမ္းမွ ေဆး႐ံုႀကီး၏အေဆာက္အဦတခ်ဳိ႕ကို ေကာင္းစြာျမင္ေနရ၏။
သူ႕မ်က္ႏွာသို႔ျဖတ္ကာတိုက္ခတ္သြားေသာ ေလႏုေအးကသူ႕စိတ္တို႔အား အတန္ငယ္တည္ၿငိမ္သြားေစ၏။
ညဥ့္အေမွာင္ကလည္း နက္သည္ထက္နက္လာေလၿပီ။
ေလေျပးေၾကာင့္ သစ္ရြက္မ်ားကလည္းယိမ္းခါလ်က္ရိွ၏။
Kit:မိုးရြာဦးမလားမသိဘူးေနာ္P'
Ming:အင္း..ရြာမယ့္ပံုဘဲ
Kit:P' ဗိုက္ဆာေနၿပီဆို ထမင္းစားၾကမယ္ေလ ညဥ့္နက္ေနၿပီဆိုေတာ့ P'ကားေမာင္းရဦးမွာနဲ႔ မိုးရြာရင္ေတာ့ဒုကၡပါဘဲ
Ming:မိုးရြာရင္ေတာ့ P'ဒီမွာအိပ္လိုက္လို႔ျဖစ္တယ္မဟုတ္လား
မ်က္ခံုးပင့္ကာ ရႊတ္ေနာက္ေနာက္သလိုေမးေနပံုေၾကာင့္ Kitရယ္သာရယ္လိုက္မိ၏။ စိတ္ထဲေတာ့ "မိုးမရြာပါေစႏွင့္"ဟုသာ ဆုေတာင္းမိသည္။
>>>
ေတာ္ေသး၏။ ညစာစားၿပီးမိုးမရြာတာမို႔P'အိမ္သို႔ျပန္သြားသည္။
သို႔ေသာ္P'ႏွင့္အတူရိွခဲ့သည္မို႔ ဒီညေတာ့Kitအိပ္မက္ေကာင္းေပလိမ့္မည္။
-----------------------------------------------------------
ေဆး႐ံုႏွင့္အိမ္နီးသြားၿပီမို႔ Kitအတြက္
ယခင္လိုအိပ္ယာေစာေစာထရန္မလိုေတာ့ေပ။ မနက္ဆို၇နာရီေလာက္မွထ၍လည္း ေနာက္မက်ေတာ့ေပ။
ခါတိုင္းလိုလည္းေဆး႐ံုကို ကားႏွင့္မသြားျဖစ္ေတာ့။ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးသာသြားျဖစ္ေတာ့၏။ တစ္ခါတစ္ေလ Yokကလာႀကိဳေပးတတ္သည္။ ေဆးခန္းကိုလည္း တရက္ျခားတစ္ႀကိမ္သြားရန္မလိုေတာ့ေပ။ P'Yoneလည္း ခ်င္းမိုင္ကျပန္ေရာက္ၿပီးတည္းက သမဝါယမေဆးေပးခန္းကေလးသည္ ေန႔ပိုင္းေကာညပိုင္းပါလည္ပတ္ေနေလၿပီ။
