Zawgyi>>>
အိမ္ျပင္ဘက္တြင္ေမွာင္ရိပ္က်ေနၿပီျဖစ္သည္။ Kitတစ္ေယာက္စာတမ္းအတြက္လိုအပ္သည့္အခ်က္အလက္မ်ားကိုရွာရင္းေဖြရင္း အလုပ္မ်ားေနေလ၏။ စာအုပ္ပံုျကားတြင္အခ်ိန္အေတာ္ၾကာထိုင္ကာ လပ္ေတာ့(ပ္)ႏွင့္မ်က္ႏွာအပ္ေနရတာမို႔ တကိုယ္လံုးလည္းေညာင္းခ်ိေနေလၿပီ။ လက္ေခ်ာင္းအဆစ္မ်ားအား အခ်င္းခ်င္းဖိကပ္လိုက္ေတာ့ တႂကြပ္ႂကြပ္ႏွင့္ပင္။ ေခါင္းအားဘယ္ညာလွည့္ကာ တင္းေနေသာအေၾကာမ်ားအားေျဖေလ်ာ့လိုက္သည္။ ညေနစာလည္းမစားရေသးတာမို႔ အစာအိမ္မွလည္းသူ႕အာဟာရကိုေတာင့္တလွၿပီျဖစ္သည္။
နာရီကိုၾကည့္ေတာ့ ၁၀နာရီရိွၿပီ။Kitစာထဲတြင္အေတာ္ေလး ဈာန္၀င္သြားခဲ့ျခင္းပင္။ မွတ္မွတ္ရရ...
သူ႕အေနာက္ဆိုဖာသို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဆိုဖာထက္အက်အနထိုင္ေနေသာP'သည္ တီဗီြမွလႊင့္ေနေသာအစီအစဥ္ေပၚတြင္ အေတာ္ေလးအာ႐ံု၀င္စားေနပံုရ၏။ Kitလည္းသူ႕အာ႐ံုႏွင့္သူမို႔ P'မျပန္ေသးသည္ကိုေမ့သြားခဲ့၏။P'ကလည္း သူ႕အားဖုတ္ေလတဲ့ငပိရိွသည္ပင္ထင္ပံုမရ။ သူ႕ကိုေက်ာ္ကာ တီဗီြဖန္သားထက္တြင္သာဈာန္၀င္စားေန၏။ သက္ေသာင့္သက္သာေနေနပံုက သူ႕အိမ္သူျပန္ေရာက္ေနသလိုပင္။ေက်ာမီွကာေလ်ာထိုင္ထားသည္မို႔ စနစ္တက်ဖီးသပ္ထားေသာP'၏ဆံပင္မ်ားသည္ပင္ ပြေယာင္းေယာင္းေလးျဖစ္ေနေပသည္။မွန္းရခက္ေသာP'သည္ ယခုလိုမ်ဳိးက်ေတာ့လည္းတမ်ဳိးခ်စ္စရာေကာင္းေနျပန္၏။
Kit:မျပန္ေသးဘူးလားP' ၁၀နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ
Ming:အင္း...ဒါေလးၿပီးေအာင္ၾကည့္ဦးမယ္
ယခုလည္း screenေပၚမွမ်က္လံုးကတစ္ခ်က္မခြာဘဲ ဆိုေနျခင္းပင္။ P'၏နဂိုပံုကယခုလိုမထင္ရေသာ္လည္း ဒရမ္မာကိုေတာ္ေတာ္ေလးစြဲလမ္းတတ္သည့္သေဘာရိွသည္။
Kit:ဒါဆိုလည္းဆက္ၾကည့္ေနဦး ကြၽန္ေတာ္စားစရာတစ္ခုခုသြား၀ယ္ဦးမယ္
Kitကထသြားေတာ့မွေငါက္ခနဲထကာ Kitေနာက္လိုက္လာ၏။
Ming:...ေနဦးေလ..
အလ်င္လိုက္ေသာ္လည္းမမီွလိုက္၊ ဓာတ္ေလွကားမွာဆင္းသြားၿပီျဖစ္သည္။
