Garip Kız/ Harry Potter (Bitti)

Bu Nasıl Maç?

"Hazırım ben. Bir de bana laf ederdiniz. Siz erkekler çok yavaşsınız hı!"

Eşyalarımı koyduğum çanta ile bekliyordum bizimkileri. Evet maç izlemeye gidiyoruz. Ve evet ben anlattım ama inanmadı Sihir Bakanı mı ne o işte.

"Geldik be."

Sirius ve Remus geldi. Ama benim gardaşım yok. Gardaşım nerde?

"Ben de geldim."

Gardaşımda geldi. Çantamı alıp tam çıkıcaktım ki biri çantamdan tutup beni geriye çekti.

"Melody biraz sakin ol. Acele etme. Weasly'ler bizi orda bekliyorlar sonuçta. Ron'u bu kadar mı sev-"

"Iyy asla onla çıkmak yerine sap kalırım daha iyi."

Harry göz devirdi. Sirius benim kolumdan Remus da Harry nin kolundan tuttu.

"Ya cisimlenmeyelim lütfen. Midem bulanıyor."

"Üzgünüz Melody ama anca böyle."

"Ya Sirius lü-"

Cümleyi bitirmeden cisimlendik. Ay başım dönüyor. Bi an düşücek gibi oldum ama Sirius beni tuttu.

"Ben demiştim yapmayalım böyle diye."

Zar zor yürümeye başladım. İleride tanıdık saçları görünce bağırdım elbet.

"Hermione!"

Herm bana döndü. Beni görünce hemen yanıma gelip bana sarıldı. Bu yaz Sabrina ve Emma benim dırdırı çekemiycek kadar meşgulken o benim dırdırı çekti de.

Yanına gidip ona sarıldım.

"Dırdırımı çeken şahısa selamlar olsun."

Ayrıldı ve kıkırdadı. Sonra arkamdakilere baktı.

"Selam Harry."

"Merhaba Hermione. Ron nerde?"

"Mr. Weasly'nin yanındaydı anahtarı arıyorlar da."

Anahtar denince nerde olduğu aklıma geldi. Tepeye doğru yürüdüm.

"Mel nereye?"

"Anahtar nerde biliyorum."

Anahtarın oraya geldim ve gülümsedim. Ron kör göremedi galiba.

"Buldum!"

Mr. Weasly yanıma geldi. Şaşkınca bana baktı. Sonra anahtara. Ahh ne kadar zekiyim. Yazar: Şu kızı egolu yapmanalıyım.

"Ne kadarda çabuk. Ah merhaba Mr. Lupin ve Mr. Black sizi görmek ne büyük bir şeref."

Onlara bir bakış attım. Ya Cedric nerde? Ona yavşasam mı ben ya biraz. Öhm.

"Ahh Arthur seni burda görmek ne büyük şeref."

Aha geldi. Ben hızla sesin geldiği yöne döndüm. Ahh taş olası bir varlık. Kendine gel Mel huu tamam.

"Bak Ced bunlar Potter ikizleri olmalı."

Tatlı bir şekikde Cedric e gülümsedim. O da bana gülümsedi. Ay konuşamıyorum.

"Tamam gitme zamanı. Herkes tuttsun anahtarı."

Kusup rezil olucam ya. Neden düzgün mide bulandırmayan bir yol olmaz ki. Ya hani neden?

"Üç diyince. Bir. İki. Üç."

İşte o his. Kitaptaki hisle aynı ve mide bulandırıcı. Ya ölmek istiyorum şu an.