အပိုင္း-(၆)
အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား၏ေရွ႕တြင္ နန္းေစာင့္တပ္မွဴးႏွင့္ အမႈထမ္းတုိ႕ စကားတန္ျပန္မဆုိႏိုင္။ဆယ္ဟြန္းက မ်က္ႏွာတည္ေနသလုိ ႏႈတ္ခမ္းလည္းတင္းတင္းေစ့ထားသည္။
“ဒါ ဘယ္လိုက်ဴးေက်ာ္ေစာ္ကားမႈမ်ိဴးလဲ နန္းေစာင့္တပ္မွဴးတုိ႕ဘာလုပ္ေနႀကတာလဲ။ ရန္သူက နန္းေတာ္ရင္ျပင္ထိလာျပီးတိုက္ခိုက္ရဲတဲ့အထိ ဒီတိုင္းပဲ ပစ္လက္စခတ္သေဘာမ်ိဴးလား ေျပာႀကပါဦး”
“စိုး၇ြံ႕မိပါတယ္ အိမ္ေရွ႕စံမင္းသား။ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ ေစာင့္ႀကပ္ေနတဲ့ႀကားက ေနဂိုဏ္းေခါင္းေဆာင္က-”
“ဆင္ေျခမေပးပါနဲ႕။ဒီတစ္ခါ ဒီလိုနန္းရင္ျပင္ဆို ေနာက္တစ္ခါ ကြ်န္ေတာ့္ အေဆာင္ေတာ္ထဲလား။”
“ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ေသခ်ာဆက္လက္ေစာင့္ႀကပ္ပါ့မယ္ မင္းသား။”
ဆယ္ဟြန္းသက္ျပင္းခ်လိုက္ရင္း သူတုိ႕ကိုသြားေစလုိက္သည္။ အိမ္ေရွ႕စံအေဆာင္ေတာ္၏ ခန္းမထဲမို႕ တျခားသူေတြ ေတာ့ရွိ မေနဘဲ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ယူဂ်င္းသာ ထိုင္ေနသည္။ ယူဂ်င္းက ဂ်င္းလက္ဖက္ရည္ပန္းကန္လံုးေလး သယ္မလ်က္ ဆယ္ဟြန္း နးာ ကပ္လာသည္။
“မင္းသား ဒါေလးေသာက္လိုက္ပါဦး စိတ္ႏွလံုးႀကည္လင္ေစပါတယ္”
“ေက်းဇူးပဲ”
သူမ ကမ္းေပးလိုက္သည့္ ပန္းကန္လံုးကုိ လႊဲေျပာင္းယူေသာက္ေတာ့ယူဂ်င္း ျပံဳးကာႀကည့္ေနသည္။ ဒီတေလာ ဆယ္ဟြန္းက သူမကို နည္းနည္းမ်က္ႏွာသာ ေပးသည္ဟုထင္မိပါ၏။
“ေကာင္းသားပဲ.ဘယ္က ထြက္တာလဲ”
“ဟန္တုိင္းျပည္ကပါ. မင္းသား။ မင္းသားႀကိဳက္ရင္ ဒီထက္ပိုျပီး မွာလိုက္မယ္ေလ.”
ဆယ္ဟြန္း ဆတ္ခနဲျဖစ္သြားသည္။ ျဖတ္ခနဲလွည့္လာသည့္ မ်က္လံုးတုိ႕က အေလာတႀကီးႏိုင္သျဖင့္ ယူဂ်င္းသည္ပင္ အနည္း ငယ္ေႀကာင္သြားရသည္။
“ဟန္တိုင္းျပည္က ဘယ္လုိလုပ္ျပီးရတာလဲ”
“ဟန္တိုင္းျပည္က မင္းသားငယ္ ေရာက္ေနတာပါ မင္းသား။ ဧည့္သည္ေတာ္ေဆာင္မွာ မေန႕ညကတည္းကေရာက္ေနတာ ခရီးပန္းလာလို႕ ပြဲေတာင္မတက္ျဖစ္တာလို႕ဆိုပါတယ္ မင္းသား။ ဟုိ--မင္းသားလည္းသိမယ္ထင္ေနတာ ။ဘာျဖစ္လို႕လဲဟင္.”
