❃Koruyucu

Bölüm 18

Robin'i afettim mi? Bilmiyorum...

Bütün bu olanlar bana saçma geliyor onun böyle davranması, yani anlamıyorum. Sanki 2 yıl önce ki Robin değil. Benim utangaç kurt adamım bana neler diyor! En çok korktuğum şey de onun değişmesi ve sanırım öyle olmuş. Değişmiş... Ç-çok fazla. Bunları düşünüyorum. Şuan Robin bana arkadan sarılmış uyuyor. Ve ben sessizce ağlıyorım. Sanki içimden bir ses ' o değil ' diyor. Bunları düşünmek kalbimi acıtıyor. İşte dayanamadım ve ağzımdan bir hıçkırık kaçtı. Robin duymuş olacak ki benim omzumdan tutup sırt üstü yatırdı. Ve üzerime çıktı.

Robin: Neden ağlıyorsun?!

Rose: Hiç...

Robin: Hadi ama söyle birtanem...

Rose: Sana bir soru soracağım.

Robin: (üzerimden kalkarak) Sor.

Rose: En sevdiğimiz renk?

İşte şuan üzülsem mi? sevinsem mi? Bilemedim. Duraksadı kesin Robin değil ama tanımadığım kişinin yanımda odamda yatağımda ne işi var! Anladım ve hemen yanından hızlıca kalktım.

Rose: Sen Robin değilsin!

Robin: Hadi ama ne saçmalıyorsun!

Rose: Hayır hayır kesinlikle sen değilsin yoksa bilirdin!

Robin: Biliyorum tatlım...

Rose: Söyle!

Robin: (biraz düşünerek) M-mavi mi?

Rose: Ne işin var burada sen kimsin Robin nerde!!

Sinirli bir şekilde yataktan kalktı. Bana bakarak g-gözümün önünde değişti. Robin benzeyen adam tam tersi sarı saçlı beyaz tenli mavi gözlü bir adama dönüştü. Ben ne yapacağımı bilmiyorum!!

Rose: Sen de kimsin?!

X: Kocan...

Rose: Ne kocası ne diyorsun Robin nerde!?

X: Şu ünlü mührünüzü duydum...

Rose: Mührlüyüm işte bas git!

X: Diyorum ki bir ilk yaşayalım sen mühürlüyken ben sana sahip olayım. Ha ne dersin!

Duyduklarıma şaşırdım ama belli etmedim üzerine basarak.

Rose: Böyle birşey olmayacağını ikimizde biliyoruz! Bu yüzden SİKTİRGİT!

O adam kahkalara boğuldu. Gülmekten ağlıyordu resmen, zorda olsa konuşmuştu.

X: Terbiyesiz kız!

Arkasını döndü gülerken akan göz yaşlarını silmeye başladı bende vakit budur diyip kapıyı açıp hızlıca kaçtım ve Emily'nin odasına geldim. Emily yatıyordu hızla içeri girdim ve kapıyı kilitledim. Sonra o adam kapıya vurmaya başladı. Emily sıçradı.

Emily: Kim lan bu!

Rose: Emily kalk çabuk başımız dertte!

Emily: Ne derdi ne diyorsun!

Rose: O adam Robin'i kaçırdı onun kılığına gird: :ı ve (duraksadı) ben onu öptüm.

Emily: Ne!!

Rose: Ama bilmiyordum...

Dedim ve ağlamaya başladım sanki onu aldatmış gibi hissediyordum. Ben hıçkırıklarla ağlamaya devam ederken kapıda yumruk sesleri geliyordu. Çok korkuyordum Emily yanımda bana sarılmış beni teselli etmeye çalışıyordu. Sonra kapı kırıldı ve kapıda Robin belirdi kalkıp ona sarılmak istedim ama o mu değil mi? Bilmiyordum. Bana doğru geldi ve sarılmaya çalıştı ama geri çekilerek izin vermedim. Ağlamaktan kızarmış gözlerimi diktim gözlerine. O da ağlamıştı ama emin olmak istiyordum.

Rose: En sevdiğimiz renk ne?!

Robin: Ne?

Rose: En sevdiğimiz rengi söyle hemen!

Robin: (göz yaşlarını silerek) Siyah.

Evet işte oydu inanamıyorum. Yüzümden bir gülümseme oluştu. Ve koşarak ona sarıldım.

Rose: Çok korktum lanet olsun!

Robin: Geçti bebeğim...

Biraz daha sarıldıktan sonra ayrıldık ve anlıma öpücük kondurdu. O beni öptüğünde aklıma o adamı öptüğüm geldi. Kendimden tiksiyordum nasıl böyle birşey yapabilirdim. Şimdi nasıl Robin yüzüne bakarım. Robin yanağımı okşayarak

Robin: O herif sana birşey yapmadı değil mi?

Duraksadım bunu Robinle yalnız konuşmam gerekiyordu. Yanımızda Emily ve kapıda iki kişi vardı. Robin'i elinden tutup odamıza götürdüm. Ağlamaklı sesimle

Rose: Robin ben çok özür dilerim...

Robin: Noldu Rose?

Rose: Ben gerçekten bilerek yapmadım...

Robin: Ne olduğunu söyliycek misin?!

Rose: Ben onu öptüm... ama senin kılığına girmişti bilmiyordum gerçekten!

Dedim ve ağlamaya başladım. Robin ise sadece bana bakıyordu anladım kırılmıştı onunken başka birisini öpmek onun zoruna gitmişti. Robin bana son kez bir bakış atıp kapıdan hızlıca çıktı ve sertçe kapıyı vurdu. O an sıçradım ve ağlamam şiddetlendi... Çok üzgünüm...

Yorum ve Oy...