My Teacher Park Jimin ❧Jirosé

2.1

Arkadaşlar final haftam olmasına rağmen bölümleri 34.bölüme yetiştirmek için çabalıyorum lütfen biraz emeğimin karşılığını verin.Yıldıza basmak ve yorum yapmak bu kadar zor olmamalı.Önceden bölüm başına 100-200 oy gelirken şuan tek istediğim 20 oy.Lütfen biraz duyarlı olun.

+20 oy

+Sonsuz yorum.

Bölüm bu şekilde gelecek ancak.

İyi okumalar...

Kapıyı yüzüne kapatıp yere çöktüğümde bir kaç saattir tek yaptığım şeyi yaptım.

Ağladım.

Neden gelmişti ki?

Dün beni sevmediğini açık açık belli edip, beni paramparça ettikten sonra neden şimdi kapıma gelmişti?

Yatak odamdan gelen telefon zil sesiyle ayağa geri kalktığımda kapı tekrar çalmaya başlamıştı.

"Sen benimle konuşana kadar gitmeyeceğim Chaeyoung!"

Hızla kapıya geri ilerleyip delikten baktığımda Jiminin beton merdivenlere oturduğunu gördüm.Üşütecekti haberi yoktu.

Umursamadan(!) kapıdan uzaklaştıktan sonra gözlerimi ellerimle sildim ve telefonumu almak üzere odama ilerledim.

"Efendim Lisa?"diye sordum telefonu açtığım gibi kendimi yatağa atarken.

"Sana söylemem gereken bir şey var?"

Lisanın telaşlı sesi kaşlarımı çatmama neden olurken yatakta doğruldum.

"Bir sorun mu var?"

"Jimin."dedi nefesini dışarıya üflerken.

Aklıma dış kapının arkasında olduğu gelirken Lisa devam etti.

"Okula çok dağınık bir şekilde geldi ve duyduğuma göre müdürden uyarı almış."

Tepkimi ölçer gibi duraksadı ama ses vermeden devam etmesini bekledim.

"Sınıfa girdiğinde ayrı bir sinirliydi ve sınıfa bağırdıktan sonra sınıfı terk edip gitti."

Yanaklarımın içini kemirirken mırıldandım.

"O burada."

"Ne? Rosé, onunla konuşma bile...Buna değmez."

Bacaklarımı yatağın üstüne kaldırdıktan sonra kendime çekip kollarımı doladım.

"Kapıyı suratına kapattım, konuşmak istemiyordum."

"Ah Tanrım."

Lisanın sinirlendiğini sesinden anlayabiliyordum.

"Dersim bittiği gibi eve geleceğim, kendine dikkat et.

Başımı sanki o görecekmiş gibi sallarken onayladım."Ederim, sende et."

"Edeceğim...Seni seviyorum."

Gülümsedim.

"Bende seni Lis."

Telefonu kapatıp kendimi geri attım ve başımı yastıkla buluşturunca kapıdaki şahısı düşünmemeye çalışarak gözlerimi yumdum.

Bir süre ondan uzak kalmam en iyisi olacaktı çünkü onu görmek beni üzmekten bir işe yaramayacaktı.

Ani bir kararla telefonumu elime alırken sonucunu düşünmüyordum.1-2 haftalık tatilden ne zarar gelebilirdi ki?

Ablamı arayıp onları özlediğimi ve kısa süreli gelmek istediğimi söylemiştim.Yalan sayılmazdı onları gerçekten çok özlemiştim.Okul işini babamın halletmesini söyleyerek telefonu kapattıktan sonra bilet almak için internete girdim.