My Teacher Park Jimin ❧Jirosé

6.0

Herkese yeniden merhabalarrr

İyi okumalar...

Jimin'in kaşları kalkarken annesine kısa bir bakış atarak yanıma doğru adımladı. Bayan Park yüzündeki bilmiş gülümsemesiyle bizi izlerken gülüşü fazla uzun sürmemişti.

Jimin belime sardığı koluyla beni kendisine çekerken dudaklarını yanağıma bastırdı.

"Selam bebeğim." diyerek kulağıma fısıldadığında gülümseyerek bende mırıldandım. "Selam."

Gözlerim bayan Parka kayarken şaşkınlıkla kaldırdığı kaşlarıyla bizi izlediğini gördüm ve daha çok gülümsedim.

"Bir şey mi diyordunuz bayan Park?"

"Sen,"diyerek işaret parmağını Minho ve benim aramda gezdirdi. "Ama siz... Siz birlikteydiniz."

"Ne saçmalıyorsunuz siz?"diye sordum bilmezden gelmiş gibi.

"Sen, benim oğlumu aldatıyorsun!"

Bayan Park sesini yükselterek üzerime adımladığında Jimin önüme doğru biz adım attı. "Hayır anne."diye mırıldandı.

"Jimin kendine gel oğlum, sende gördün."diyerek Minhoyu işaret etti. "Sarıldılar, el eleydiler."

Jimin nefesini vererek alayla güldü ve parmaklarını parmaklarım arasına kenetledi. "Seni kandırdık."

Bayan Park bu kez afallayarak geri adımladığında Jiminde tekrar yanıma geçmişti.

"N-nasıl yani?"

Gözlerindeki kırgınlık belli oluyordu ve birkaç saniye de olsa üzülmeme neden olmuştu.

"Nasılı yok."dedi Jimin sert çıkan sesiyle. "Senin yaptığını yaptık. Senin beni kandırmaya çalışman gibi mesela."

"Ne saçmalıyorsun sen Jimin, bu kız senin gözünü boyamış resmen!"

"Anlattım bayan Park." Araya giren erkek sesi Minhoya aitti. "Onları ayırmak için beni aralarına sokmaya çalıştığınızı anlattım."

Bayan Parkın şaşkınlıkla gözleri açılırken tekrar geriledi. "Yalan söylüyorlar." İki parmağıyla beni ve Minhoyu işaret etti. "İkisi de yalan söylüyor."

Derin bir nefes aldım ve Jiminin koluna dokunarak açtığı ağzını kapatmasını sağladım ve hafifçe parmak ucumda yükselerek kulağına ulaştım. "Bizi biraz yalnız bırakabilir misiniz?"

Jiminin kararsız bakışları baba dönerken kendimden emin bir şekilde gülümsedim ve Minhoyu da peşine takıp gidişlerini izledim. İyice uzaklaştıklarına emin olarak önüme döndüm.

"Bayan Park."diyerek tam karşısında durduğumda dolmaya başlamış gözleri oğlundan bana çevrildi. "Sizi anlayabiliyorum."diyerek elimle elini tuttum.

Gözleri bu kez elini tutan elime kayarken yutkunarak hemen gözlerini kaçırdı. "Erkek kardeşim olmadı veya oğlum olmadı henüz. Bu yüzden tabii ki sizin kadar detaylı düşünemem ama artık bir şeyleri aşmak istiyorum. Bana neden güvenmiyorsunuz veya neden beni istemiyorsunuz anlamıyorum."

Bayan Park söylediklerime karşı sessiz kalırken derin bir nefes aldım. "Bakın,"diyerek elini güven verircesine sıktım. "Amacım hiçbir zaman oğlunuzu size karşı tutmak değildi, olamaz da çünkü siz onun annesisiniz."