My Teacher Park Jimin ❧Jirosé

5.2

Herkese tekrardan merhabaaaa

İyi okumalar...

"Uyansana artık ya! Bir insan hiç mi değişmez!?"

Gözlerim zorlukla açarken mırıldanarak elimle yatağa vurdum.

"Ay Chaeyoung cidden sen insanın sabrını tüketiyorsun."

Zorlukla aralanan gözlerim başımda dikilmiş Alice'i bulurken kaşlarımı çatarak yüzümü yataktan kaldırdım.

"Ne istiyorsun sen sabah sabah?"

Göz devirdi ve duvardaki saati gösterdi."Kaç saattir seni bekliyoruz, kahvaltı yapacağız."

Ellerimle gözlerimi oluşturdum."Jimin uyandı mı?"

İmayla gülerek başını salladı."Beraber uyuyup uyanırsınız sanmıştık oysa ki."

Gözlerimi kısarak yataktan doğruldum."Ne diyorsun ya?"

"Dün geceyi diyorum."dedi gülerek."Hararetli geçirdiniz sanmıştık."

Gözlerim kocaman olurken yataktan hışımla kalktım"Sen bizi gördün mü?"

Alice başını salladı."Keşke sadece ben görseydim, annem ve babamda gördü. E kızım aptallık sizde, neden kapıyı açık bırakıyorsunuz."

Ellerim ağzıma giderken kalp atışlarım hızlanmıştı."Ya ciddi olamazsın! Şaka dimi bu?"

Alice gülerek başını iki yana salladı."Babamın tepkisini görmeliydin."

"Tanrım."diye mırıldanırken elimi alnıma çarptım."Jimini korkutacak şimdi."

"Jimin masaya ilk geldiğinde laf çarptırmaya başladı. Jiminin tepkilerini görmem gerekiyordu."

"Yah!"diye bağırdım."Dalga geçmesene."

Alice gülerek elini salladı."Hadi gel artık."

Salaklığıma küfür ederken merdivenlere inmeye başladım. Babamdan alacağım tepki beni korkutmuyor değildi. Evet sıkı bir adam değildi belki ama evin içinde daha ilk kez tanıştığı sevgilim ve beni o şekilde görmesi ne kadar hoş karşılanabildi ki?

Dudaklarımı dişleyerek bahçeye çıktığımda masanın kurulmuş herkesin oturduğunu görmüştüm.

"Günaydın."diye mırıldandığımda babama bakmaya çekiniyordum.
Jiminin yanına oturduğumda bana bakmak yerine sadece kahvaltı tabağına bakıyordu.

"Seni yalnız bıraktığım için üzgünüm."diye kulağına fısıldadığımda başını salladı ama bana bakmadı.

"Dün odaları karıştırmışsınız bizde tam ondan bahsediyorduk Roseanne."

Bakışlarım babama dönerken yutkundum. Ne cevap verebilirdim ki?

Alice hala karşımda kıkırdarken annemde ondan farklı sayılmazdı. Tanrım. Sadece öpüşmüştük ama onlar bizi yanlış mı anlamıştı?

"Tamam Mason, uzatma artık da kahvaltı yapalım."

Babam anneme bir bakış attığında annem de Jimine gülerek bakıp kahvaltısını etmeye başlamıştı.

"Daha önce sana Avustralya'ya özgü kahvaltı hazırlayacağımı söylemiştim ama pek fazla gerçekleştirememiştim."diye mırıldandım gülümseyerek. Aklıma balo gecesi ve sabahı gelmişti.