Totoo nga ang sabi nila... ang pag-ibig hindi yan laro.
Hindi yan barbie doll, na pag nagsawa ka na, ipapamigay mo nalang.
Hindi yan pagkain, na pag may bagong favorite, pagpapalit mo na yung dati.
Hindi yan puzzle, na pag nagkulang, hindi mo na hahanapin.
Hindi yan ilaw, na pag tumanda na at napundi, hindi mo na magagawang sindihan.
Kung totoong nagmamahal ka, hirap kang mag'give up ng maraming bagay.
You're willing to fight for your right, to claim for your needs and to love more that to be loved.
When I entered my room, I felt jaded. But eventhough I am, atleast, I became strong.
I never thought na kaya ko palang hindi umiyak sa harap nya. But sa loob ko, alam kong hirap na hirap na to.
Kaya ko naman pala eh.. kaya kong maging malakas, kaya kong maging matapang, kaya kong mag-isa.
And tomorrow, it's all set. Napilit ko sila mama na umalis kami ng bansa.
We're heading to Korea tomorrow, with Rohann. Dun muna kami sa Mommy nya titira. With my family also.
Kailangan ko na din sigurong masanay.. na walang Jules na mangungulit at mang-aasar.
Pumasok si Mama sa kwarto ko. And gaya ng akala ko, here we go again.
"Sure ka na ba na gusto mong umalis, nak?" seryosong sabi ni Mama.
Nalaman na kasi nya yung kagaguhan ni Jules at yung kalandian nung Shaina na yon.
"Ma.. oo nga po. Sigurado po ako, kaya po please? Wag ng paulit ulit, nakakairita."
Hindi na siya sumagot at lumabas ng ng kwarto ko.
Bukas, I will find myself without him. Bukas, it will be the start of moving on.
KINABUKASAN.
@AIRPORT. October 30, 20**
9AM palang, 12 pa yung flight namin. Inagahan na kasi namin ang alis, mahirap na daw madelay.
At ganun parin, tama na siguro tong desisyon ko ngayon. Hindi naman siguro ako kawalan ng Pilipinas, haha.
"Hoy! Ang tahimik mo!" biglang sigaw ni Rohann sa tenga ko. ><
"Palibhasa ikaw ang ingay mo!" pagsusungit ko sa kanya.
Hindi ko nalang muna dapat isipin ngayon to. Kailangan ko maging masaya, saka.. makakabalik na ko ng Korea, makikita ko na yung mga friends ko. Cheer up! Parang wala namang epekto. Tssh.
"Sunget, PMS lang?"
"Oo, meron ako! Kaya tumahimik ka jan." pagbibiro ko sa kanya. Para matahimik lang, hindi naman kasi ako titigilan nito kung makikiride ako sa trip nya ngayon eh.
"Ay, may tumatawag sayo Sab." sabi sakin ni Rohann.
Hindi ko hawak yung cellphone ko, hindi ko alam na hinahalukay na pala nya yung luggage ko kaya nya nakita na may tumatawag.
BINABASA MO ANG
Wrong Send --Prologue to Epilogue (Completed)
Teen Fiction"Ang mga sikretong pilit mong itatago, pilit ding mailalabas." Paano kung isang araw, sa isang di inaasahang araw, nasabi mo na ang nararamdaman mo. Maling pagkakataon, maling pindot, maling timing! Ano ng mangyayare?
