Kendimi çok kötü hissediyordum.Olanlardan sonra hemen dışarıya koştum.Gözlerim artık doğru düzgün göremiyordu.Ne yapacağımı,nereye gideceğimi bilmiyordum.Saat çok geçti.Yanından geçtiğim sahile doğru gitmeye başladım.Çok huzurluydu.Ne kadar o sahilde oturarak ağladığımı hatırlamıyorum ama sabah olmuştu.Yüzleşmenin zamanı da gelmişti.Eve doğru yürümeye başladım.Kapıyı tıklattım.Annem açtı kapıyı.Beni görür görmez hemen sarıldı bana. -Kızım nerdeydin meraktan öldürecektin bizi.(Annesi) -Biraz kafamı toplamaya ihtiyacım vardı.(Jennie) -Tamam o zaman.(Annesi) Sonra içeri geçtim eşyalarımız toplanmış ve bir kutuya koyulmuştu.Artık iflas ettiğimizi anlamıştım.Babam geldi yanıma. -Kızım iyi misin?(Babası) -İyiyim baba.(Jennie) -Biliyorum bu süreç sen ve kardeşin için zor zamanlar ama dik durmaya çalışın.Birde bu şehirden taşınacağız.Yeni bir iş buldum gideceğimiz şehirde. Biz Busan'da yaşıyorduk.Seoul(Seul'a) taşınacaktık.Gerçekten çok şaşırmıştım.İflas edebiliriz ama taşınmamıza ne gerek vardı.Babam gidip arkadaşlarımla vedalaşmamı söyledi.Mecburen tamam dedim. Hemen Joy ve Nayeon'u aradım. -Alo Kızlar buluşabilirmiyiz?(Jennie) -Bir sorun mu var?(Joy) -Hayır neden ki?(Jennie) -Sen hiç bu saatte buluşmak istemezdin,hala uyuyor olurdun.(Nayeon) -Hayır bir sorun yok,sadece sizi özledim.(Jennie) -Biz de seni.(Joy) -O zaman bir saat sonra buluşalım.(Nayeon) -Tamam bir saate görüşürüz.(Jennie) -Görüşürüz.(Nayeon) -Görüşürüz.(Joy) Hemen ne giyeceğime bakmaya başladım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bunları giymeye karar verdim. 1 saat sonra Bir kafede buluşacaktık.Buluşacağımız kafeye gittim.Onlar daha gelmemişlerdi.Bende kafamda ne diyeceğimi düşünmeye başladım.İki dakika sonra onlar da gelmişlerdi. Gelip masaya oturdular.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Joy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nayeon
-Kızlar aslında sizinle konuşmak istediğim bir şey var.(Jennie) -Ben demiştim kesin bir şey oldu diye.(Joy) -O gece yüzünden mi?(Nayeon) -Aslında evet.(Jennie)Onlara bu olanları hızlı anlatıcaktım çünkü bugün yola çıkmamız gerekiyordu. -Biliyorsunuz ki benim ailem iflas etti.Babam işleri geri yoluna koymanın bir yolunu bulmuş.Ama Seul'a taşınmamız gerekiyormuş.Bunu dememle birlikte gözümden bir damla yaş düştü.Gözyaşlarıma hakim olamıyordum.Benimle birlikte kızlarda ağlamaya başlamıştı.Hepimiz birbirimizesarılıp ağlıyorduk.Etraftaki insanlar bizi izliyorlardı.Ama hiç birimizin umrunda değildi. -Peki ne zaman gideceksiniz?(Joy) -Bugün akşam.(Jennie) -Çok erken değil mi?(Nayeon) -Bugün gitmemiz lazımmış.(Jennie) -Hımmm.Anladım.(Nayeon) -Seni çok özleyeceğiz.(Joy) -Ben de sizi.(Jennie)O an kalkmam gerektiğini anladım çünkü yavaş yavaş akşam oluyordu.Oraya otobüsle gidecektik.Geç kalırsam annem haşlar beni. -Kızlar benim artık kalkmam lazım.(Jennie) -Tamam seni yolcu edelim.(Nayeon) Joy ve Nayeon beni eve bırakmışlardı.Onları yolcu ettikten sonra kapıyı çaldım.Kapıyı kardeşim Yeonjun açtı.Abla nerde kaldın annem haşlıcak seni. -Biliyorum.(Jennie)Annemler bavulları koridora taşıyorlardı. -Kızım hadi yardım et bize 5 dakikaya evden çıkıcaz.(Annesi) -Tamam(Jennie)Annem beni haşlamamıştı.Dünyada bir ilk. 10 dk sonra Evden çıkmıştık bineceğimiz otobüsün olduğu yere gidiyorduk.Otobüslerin olduğu yere geldik.İhtiyaçlarımızı giderdik.Yeonjun tutturdu ben açım yemek alalım diye.Şimdi de ona yemek almaya gidiyordukAnnem ve babam gelmemişlerdi bizimle birlikte.Otobüse yerleşiyorlardı.Çok uzun bir kuyruk vardı.Yeonjun'a istediği şeyleri aldıktan sonra babam aradı. -Alo kızım(Babası)Sesi sinirli ve üzgün geliyordu. -Efendim,baba?(Jennie) -Kızım biz gitmek zorunda kaldık.(Babası) -Nasıl yani?(Jennie) -Otobüsteki adam bizi burada bırakmakla tehtid etti.Sizin gelmediğinizi söyleyincede oraya giden bir tane daha otobüs olduğunu söyledi.Siz ona binecekmişsiniz.Bende mecburen tamam demek zorunda kaldım kızım.(Babası) -Tamam,anladım baba.(Jennie)Diyip telefonu kapattım.Off hepsi o benim salak kardeşim Yeonjun yüzünden.(Çarpılıcan kdıjsjjsjsj) -Noldu?(Yeonjun) -Birileri yüzünden otobüsü kaçırmışız.(Jennie)Onu kastettiğimi anlamıştı. -Off napabilirim çok açtım.(Yeonjun) -Tamam bişey demedik.(Jennie) -Şimdi napıcaz?(Yeonjun) -Başka bir otobüsle gidicez.(Jennie) -O otobüs ne zaman kalkıyormuş onu da kaçırmayalım?(Yeonjun) -Sen yine yemek istemezsen kaçırmayız,merak etme.(Jennie) -Üff yeter,altarafı bir açtım otobüsü kaçırdık.En azından iyi tarafından bak.Bir tane daha otobüs varmış. -Tamam tamam.5dk sonra.(Jennie) -O zaman hemen gidip otobüse binelim.(Yeonjun) -Tamam,hadi.(Jennie)Otobüsün olucağı yere doğru ilerlemeye başladık.Sonunda vardık ama varmaz olaydık.Çok kalabalık bir otobüstü.Otobüsün çok kalabalık olacağı belliydi.Otobüse binmiş yer arıyordum.Bütün koltuklar üçlüydü.Bir türlü yer bulamıyordum.Yeonjun'a baktığımda iki yaşlı teyzenin arasına oturmuştu.Yaşlı teyzeler Yeonjun'un yanaklarını sıkıyorlardı.Yeonjun'da yaşlı teyzelerin elinden kurtulmaya çalışıyordu.Pekte kurtulabildiği söylenemez.Onu öyle görünce kendimi gülmemek için zor tuttum.İleride bir boş yer gördüm ve oraya ilerlemeye başladım.Cam kenarında çok yakışıklı bir çocuk oturuyordu.Ortadaki koltuk boştu.Onun bir yanındaki koltukta ise bir iş adamı vardım.İlk başta oraya oturmaya tereddüt etsemde sonradan oturmaya karar verdim.Yolculuğumuz başlamıştı.Kulaklığımı takmış müzik dinliyordum.Ama nedense birinin gözlerini habire üzerimde hissediyordum.Sanırım yan tarafımdaki iş adamıydı.Sapık gibi beni dikizliyordu.Birde göbeği açık giymiştim.Ah şimdi napıcam.Adam ikide bir bana daha da yaklaşıyordu.Bende bu nedenle habire yana gidiyordum.Yana gide gide en sonunda o yakışıklı çocuğa çarptım.Adını öğrensem iyi olacaktı.Çocuk önce bana napıyorsun der gibi bir bakış attı.Sonra yanımdaki adama baktığını fark ettim.Bu arada bir dinlenme tesisine girmiştik.Bende hemen indim otobüsten.2dk sonra falan elinde 2 kahveyle o yakışıklı çocuk geldi yanıma. -Selam.(Yakışıklı çocuk) -Selam.(Jennie) -Otobüsteyken o adamın seni rahatsız ettiğini farkettim.İstersen yer değiştirebiliriz.(Yakışıklı çocuk) -Aslında çok iyi olurdu,teşekkürler.(Jennie) -Önemli değil.(Yakışıklı çocuk) -Bu arada adın ne?(Yakışıklı çocuk) -Adım Jennie,senin adın ne?(Jennie) -Benim adım ...................
Sizce kim? Umarım beğenmişsinizdir.Boş zamanım olduğunda yeni bölüm atmaya çalışacağım💖❣️🌷🌸💝💓🦋
