Berceste [BaekYeol]

0.5

Göğüs kafesim acıyor.
Ah... Sadece kemiklerim batıyormuş.

23 Ağustos Salı
23.59

+82... kişisi "Park Chanyeol"
olarak eklendi

Berceste:
Sana kahve fikrini
unutmanı söyledim çocuk.
Çıkış saatinde getirebilirsin değil.

Park Chanyeol:
Özür dilerim,
hoşunuza gider sanmıştım.

Berceste:
White chocolate mocha,
severim.
Ama uykumu açmak için
tüketmem.
Yinede...
Rastgele almadın bu kahveyi,
değil mi?
Söylesene çocuk,
nereden buldun numaramı?
Kahve alırken öylesine gördüğün
biri değilim, ha?
Diğer türlü adımı, sanımı,
numaramı ve mesleğimi bulman
zor.

Park Chanyeol:
Lütfen yanlış anlamayın beni.
🙏
Kötü bir niyetim yok.

Parmaklarını klavye
üzerinden çekerek derin soluk aldı.
Saçma bir şekilde boğazına yumru
oturmuş, onu rahatsız ediyordu.

Sizi kahve alırken ilk görüşüm
değildi efendim.
Bir çok defa gördüm.
Yaklaşık 3 ay kadar,
neredeyse her gün. Ve ben
size çok hayranım.
Sizi sizden izinsiz izlemem,
üstelik bunu
3 ay sürdürmem hiç doğru
değil.
Ama ben gerçekten
sapık değilim! (16:58)
(Görüldü)

Efendim? (17:12)

Ne kadar özür dilesem az.
Yaptığım çok yanlıştı.
Ama sadece sizinle
konuşmak istiyorum.
Ben size hayranlığımı ne
kadar anlatsam az.
Sizi ilk
gördüğüm gün yine kahve
alıyordunuz.
Ve biliyor musunuz?
O gün orada bir hafta
için işe girmiştim.
Çok şanslıyım..
İkinci gün yine geldiniz,
kahve aldınız ve ödemeyi yaparken
bana gülümsediniz.
Çok güzel gülüyorsunuz efendim.
Ama sonraki gün gelmediniz.
Üç gün boyunca sizi göremedim.
Üç günün sonunda çıkış saatim yaklaşmışken çökmüş bir
halde gelmiştiniz.
Çok yorgun görünüyordunuz.
Acı kahve ve bir dilim
çikolatalı kek alıp masalardan birine yerleştiniz.
Adınızı o gün öğrendim.
Şey, azıcık gizlice
telefonunuzu izlemiş olabilirim.
Polis olduğunuzu da o akşam öğrendim.
O gece çok şanslıydım.
Adamın onca yer dururken
soymak için bizim kafemizi
seçmesi bunun büyük kanıtı.
Adam kasiyer arkadaşımın suratına silah sallayıp para isterken sizin ona kafa tutuşunuz...
Elleriniz çok güzel!
Ve o parmakların silahı
sarması çok havalı
bir görüntüydü!
Kimsenin burnu bile
kanamadan onu yakaladınız,
arabanıza bindirip götürdünüz.
Velhasıl kelam, size hayranım.
Lütfen beni yargılamayın.
Lütfen beni engellemeyin.
Sizinle konuşmama
izin verin efendim. (17:49)
(Görüldü)

Yanıtsız kalan mesajları ile elini ağzına bastırdı ve yatağın rastgele bir noktasına attı telefonunu. Ağlarsa babası duyardı ve bu hiç hoş olmazdı. Sesini içinde tutmalı, sakin olmalıydı. Sonuçta ortada bir şey yoktu, sanırım? O halde neden ağlama isteği ile dolmuştu?

Bir küçücük aslancık varmış....