Berceste [BaekYeol]

1.3

Gecenin ilerleyen saatleri..

16 Ekim Pazar
(00:04)

Pijamanın kaşındıran yakasını parmak ucumla çekiştirip koltukta daha rahat bir pozisyona geldiğimde biten reklamlar ile biraz daha yükselttim televizyonun sesini.

"Milyonlar izliyor, pür dikkat takip ediyor. Enayinin yaptığına bak. Lan salak, o silah öyle mi parçalanır! Bekle bekle, kesin gelir sana o birincilik bekle."

"Baekhyun! Yine mi o saçma yarışmayı izliyorsun sen?" Kapının ardından yükselen ince sesle kumandadan rastgele bir tuşa bastığımda kapı kolunun hareketliliği üzerine hemen koltuğun başka köşesine atmıştım.

"Olur mu öyle şey güzellik? Bana ne hangi kerizin silahı nasıl ele aldığından. En sevdiğim yarışma başlamış, onu izliyorum işte." İfademi sabit tutarak konuşup narin bedenine yer açmak adına kenara kaydığımda bunu göz ardı ederek kucağıma yerleşmesi ile başımı geriye yaslayıp hoşnut bir mırıltı bıraktım.

"Podyumların Yıldızı? Öyle mi?" İnce, biçimli parmaklar omuzlarıma kayıp masaja tutulmuştu. "Kimin, nasıl giyindiğini umursadığını sanmıyorum." Emin olmak ister gibi tek kaşı havalandığında bunu göz ardı ederek beline sardım ellerimi. "O halde ya kızlar çok ilgini çekti, onları dikizlemek amacın." Ellerinin narin hareketleri tırnaklarının sert baskına bıraktı yerini. "Ya da beni kandırıyorsun. Ah, iki ihtimal de eşit derecede mümkün."

"Sen çok fenasın." Ellerimi mor tüylü kazağından içeri sokup sıcak beline yerleştirdiğimde yukarı aşağı usul hareketler içinde okşamaya başladım. "Beni yakaladın, yine o yarışmayı izliyordum." İşaret parmağımı hareketlendirerek bel gamzesinde oyalandım bir süre.

"Onu izlerken küfürlerin evi inl- tamam ben buna bakacağım." Şikayet etmeye başlayacakken telefonumdan yükselen mesaj sesi sözünü kestiğinde kaşlarını çatmış, kendini koltukta yanıma bırakarak telefonumu almıştı. "Yine o çocuk." İç çektiğini işittim bir an için, belki yanıldım. Emin değilim. "Gerçekten çok üzgün gibi." Sırtını göğsüme doğru yaslarken bacaklarını uzattığında kolumu omzuna sardım. "İyi geceler güzel çocuk, yazayım mı?"

"Sebep?" Hareketlenmek üzere olan parmakları arasından telefonumu alarak masaya bıraktım. "Yazar yazar susar, sal."

"Kalpsiz misin sen ya?" Bu defa kendi telefonunu çıkarak karıştırdığında parmaklarımı saçlarının arasına daldırdım. "Şu tatlılığa bak, nasıl böyle sert olabiliyorsun? Çocuğun ağladığına eminim."

"Peki neden sende O veletin fotoğrafı var?" Telefonundan baktığı resimle kaşlarımı çatarak sorduğumda aldığım cevap basit bir omuz silkmesi olmuştu. "Saplantılı biri sadece. Yardımı dokunur düşüncesiyle konuştum, davayı sonuçlandırdım, bitti. Gereksiz triplerini çekemem O ergenin."

"O ergenin gözünde nasıl mükemmel biri olduğunun farkında mısın?"

"Geçer, önemsiz." Başımı geriye atarak gözlerimi kapattım.

"Yarın gönlünü alacaksın."

"Bunu neden yapayım?"

"Ben öyle istiyorum. Hayır deme lüksün yok Baekhyun. Okulunu biliyordun değil mi? Neden beraber kahve içmiyorsunuz? Sonra onu evine bırakırsın."

"Babasından da isteyeyim mi güzelim? Hatta bak ne diyeceğim, ben bu veleti nikahıma alayım, sen de şahidimiz olursun."

"Benimle dalga geçme!" Dizlerimden kalkarak omzuma geçirmişti yumruğunu. "Gönlünü almadan gelirsen seni o silahlar gibi parçalar birleştiririm. Ha, parçaları doğru yere mi takarım? Bak orasını bilemem."

Kararlı ifadesine karşı bıkkın bir nefes bıraktım. "Öyle diyorsan." Sesimi duyduğundan şüpheliydim, ama kabul ettiğimi anlamış olacakki yine o sevimli gülüşü ile uzanmıştı dizlerime. Uzun bir gece olacağa benziyordu. Tamam, en azından benim için.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Jiyeon hakkında ne düşünüyorsunuz?
Ona daha fazla yer vermeli miyim?