enigmatic • johnjaedo

-2

Doyoung'un eve taşındığı ilk iki hafta şaşırtıcı bir şekilde olaysız geçmişti. Doyoung onları rahatsız etmemek için kıyafetlerini geceden hazırlıyor, sabahları yatağını topluyor ve genelde erken kalktığı için hazırladığı kahvaltıdan onlara da bırakıyordu. Ayrıyeten faturaları üstlenen üçüncü bir kişi de olduğundan biriktirebilmek için daha çok paraları kalıyordu. Jaehyun bu haftaların sonunda biraz ön yargılı olduğunu yavaşça kabullenmeye başlamıştı. Johnny ile evdeki dinamikleri pek değişmemişti Doyoung'a rağmen. Hâlâ akşamları birlikte dizi izleyebiliyor, başbaşa yemek yiyebiliyor ve 'sevgili' vakitleri geçirebiliyorlardı. Doyoung genelde evde olmuyordu bile. Ya kütüphanede ders çalışıyor, ya da kendine iş ve kalacak bir yer aramak için dışarıya çıkıyordu. Varlığı yok sayılabilecek kadar azdı.

Önündeki tabakta duran krepleri kenara itip, karşısında oturan sevgilisine baktı. Johnny pek sabah insanı sayılmazdı. Uyandığında genelde huysuz olurdu ve asla kahvaltı yapmazdı. Bu hafta içinde ise neredeyse her sabah huysuzlanmadan kalkar ve Doyoung'un hazırlayıp bıraktığı kahvaltıyı yer olmuştu. Jaehyun, Doyoung'un nezaketen onlara da yiyecek bir şeyler bıraktığını göremeyecek kadar kör değildi. Hatta Doyoung'un hayatlarına biraz daha düzen kattığını söyleyebilirdi. Kendisini korkutan şeylerden birisi de bu ufak değişikliklerdi belki de. Evde üçüncü bir ayak sesinin duyulması, farklı bir ses, alışık olmadığı bir koku ve başka birinin eşyalarını görmek Jaehyun'u biraz güvensiz hissettirmişti. Özellikle akşamları üçü birlikte yemekten sonra otururlarken bu güvensizlik hissi daha da artıyordu. Kurdukları minik muhabbet, sadece Johnny ve onun âşina olduğu esprilere katılan başka bir kahkaha ve dost canlısı bakışları bir türlü hoş karşılayamıyordu.

"Jaehyun, iyi misin?"

Johnny'nin meraklı bakışları ile birlikte gözlerini tabağına düşürdü. Çatalını sert bir şekilde tabağına sürttüğünü henüz fark edebilmişti. Çatalını mesaya bırakıp derin bir iç çekti. Tekrar sevgilisiyle göz göze geldiğinde gözlerindeki merakın yerini endişenin aldığını görebiliyordu.

"Evet, dalmışım."

Usulca gülümseyip, artık aç olmadığını bildirdi karşısındaki gence. Tabağını toplayıp, lavaboya ilerledi ve yemediklerini çöpe döktü. Gözleri bir süreliğine köşeye özenle yerleştirilmiş olan tabak ve bardağa kaydı. Doyoung'un yedikten sonra yıkayıp kaldırdığı bulaşıklar olmalıydı bunlar.

"Bir süredir böylesin." diye söylendi Johnny birkaç dakika süren sessizlikten sonra. Sandalyesini çekip ona döndüğünü görmese de duyduğu tıkırtı seslerinden anlayabilmişti. "Doyoung'un burada olmasından rahatsız mı oluyorsun?"

Sence?

Başını iki yana sallayıp, musluğu açtı. Tabağını sakince yıkarken soruyu bir süreliğine düşündü. Rahatsız olduğu şey Doyoung'un burada kalıyor olması mıydı, yoksa burada kalışı ile birlikte Jaehyun'un üzerine yüklediği ve anlamını bir türlü çözemediği bu garip his miydi?

"Rahatsız olsam sana ilk başta söylerdim. Sorun etmiyorum."

Bu söylediğine kendi bile inanmamıştı. Yine de Johnny inanmak istiyor olacak, kısık bir tamam ile konuyu kapatmış ve ayaklanmıştı. Birkaç usul ayak sesinden sonra tezgaha bırakılan tabaklar görüş açısına girdi. Sonrasında ise beline sarılan kolları, sırtına değen göğsü ve saçlarına düşen nefesi hissedebilmişti. Sevgilisinin sıcaklığı ile çevrelenirken göğsünde oluşan ağırlığın biraz olsun kalktığını hissedebiliyordu.

"Sen harika birisin, bunu biliyor muydun?"

Kıkırdadı.

"Eh, bazen hatırlatılmak hoşuma gidiyor." diye cevap verdi omzunu silkerek. Bu cevabı bir kıkırtı, sonrasında da omzuna kondurulan birkaç minik bûse kazandırmıştı ona.

"Seni çok seviyorum."

Ellerini karnına dolanmış ellerin üzerine koydu.

"Ben de seni çok seviyorum Johnny."

Jaehyun neden böyle diye soracak olursanız, birkaç bölüm sonra anlayabileceğiz diye düşünüyorum. ㅠㅠ