ADINI BAŞKASININ KOYDUĞU ÇOCUKLAR

SONSUZLUK SINIRÏ

Bölümün şarkısı= STROMAE-FORMİDABLE
                                 
Bölüm hakkındaki yorumlarınızı ve tepkilerinizi yorumlarda belirtemeyi unutmayınn.Ve de oy vermeyi unutmayın.İyi okumalarr!❤

    GEÇMİŞ
   Ayaklarımın boş zeminin içinde çıkardığı sesten başka bir şey duymuyordum.
   Arkamdan gelenin Aren olduğunu anladım ama umurumda olmadı.
   Oda boştu.Duvarlar kendi rengini koruyordu.Ve odada birisinin varlığına dair hiçbir şey yoktu.Kendimi toparlayıp koşarak diğer odalara baktım.Diğer odalarda her şey yerli yerindeydi.Ama sadece anneme şiddet uyguladığı o oda boştu.Her şeyin yaşandığı o oda sanki hiç var olmamış gibi yok edilmeye çalışılmıştı.İlk önce boş odanın duvarlarına baktım.Bembeyaz o duvarlar şimdi gözümde katilden başka bir şey değildi.Benim için odadaki rutubet kokusunun kan kokusundan farkı yoktu.

   Ayaklarımı yavaşça hareket ettirmeyi başarıp odanın en köşesine oturdum.Ellerimi başımın arasını alıp başımı duvara vurdum.Büyük ihtimalle Aren deli olduğumu düşünüyordu ama umurumda değildi.Zaten öyle değilmiydim.Yedi yaşındaki bir kız için bunlar çok fazlaydı.Çok zordu...

   Çok zaman geçmemişti o da yanıma oturmuş,hızlıca nefes alıo veriyordu.Neden hala gitmediğini bilmiyordum.Ailesi yok muydu? Merak etmezler miydi? 

   Başımı ellerim arasından kaldırıp Aren'e baktığımda onunda bana baktığını gördüm.Yüzümün her detayını ezberlemek istercesine incelediğini fark ettim.Gözlerimi onun üzerine diktiğim halde gözlerini asla benden çekmedi.

   "Niye bu oda boş?" dedi birden.Sesindeki tını beni çok rahatlatsada sinirlenmiştim.

   Kimdi de bana ailemle ilgili soru sorabiliyordu.Sinirle yerimden kalktığımda şaşırmıştı.Düşündüklerimi birebir söyledim. "Sen kimsin de bana böyle bir soru sorabiliyorsun? Hem sana kim izin verdi bu eve girmeni?" dedim en tiz sesimle.

   Hayal kırıklığı her yerden belli oluyordu ya da ben insanların yüz ifadesinden ne hissettiğini çok iyi anlayabiliyordum.Gözleri doluvermişti.Kaşlarını çatıp o da benim gibi ayağa kalktı.Gururu incinmişti.Güçsüzdü...Yavaş adımlarla önümden geçip boynu düşük bir şekilde evden çıktı.Arkasında bakmadım yada düşünmedim onunla ilgili.Çünkü biliyordum ki eğer düşünseydim arkasından gider ve özür dilerdim.

   Sadece  kalktığım yere geri oturup ellerimle üşümemek için kendimi sardım.Annem ne zaman gelirdi bilmem ama onu bekleyecektim.Ya saklambaç oynuyordu benimle ya da işi vardı.Ama ona bir şey olmadığını çok iyi biliyordum.O beni bırakıp gitmezdi.Hem bana beni her türlü bulacağını söylemişti nasıl sözünü tutmazdı ki...

   Duvarın köşesine yatıp cenin pozisyonu aldım.Ve kendimi uykunun kollarına atarken tek düşündüğüm şey uyandığımda annemin gelmiş olmasıydı.

   YAKLAŞIK 2 SAAT SONRA

   Uyandığımda yine o tanıdık kitap kokusuyla kül kokusunun karışımı bir koku vardı odada.Anında annemin geldiğini düşünüp  yerimden kalktım ama gördüğüm şey beni daha çok şaşırttı. Aren yanımda duvarın dibine yanaşmış ve uyuya kalmıştı.Gördüğüm şey beni hayal kırıklığına uğratsa da dün yaptıklarımdan pişman olmuştum Belki o anki sinirim ile ters çıkışmıştım.Ve onu incitmiştim.Bu yüzden şu an ona değil kendime sinirliydim.

   Ellerini üşümemek için kendine dolamıştı ama yinede üşümüşe benziyordu.Ellerime ellerine değdirdiğimde sanki bir buz dağına dokunmuş gibi bir soğukluk hissettim.Niye buz gibi yerde yanımda yattığını anlamamıştım açıkçası.Hemen onu dürttüm uyandırmaya çalıştım.