Efsanevi Savaş (Serinin 2. kitabı)

11.Bölüm

Wolf: Lancaster peki şimdi ki hamlemiz ne olacak ? 

Gölge savaştan kaçmayı başarmıştı ve kaçmaya devam edebilirdi. Lancaster Wolf'un ne dediğini tam olarak anlamamıştı aklında hala Yvan'ın nasıl onların kapana kısıldığı o bölgeye girip gölgeye saldırdığını merak ediyordu. Wolf, Lancaster'ın omuzuna yavaşça dokundu. 

Wolf: Lancaster ? 

Lancaster kendini toparladı. 

Lancaster: Üzgünüm Wolf, bir şey aklıma takıldı söylediklerini tekrar edebilir misin ? 

Wolf: Şimdi ne yapacağımızı sordum yani sıradaki hamlemiz ne olacak ? 

Lancaster duraksadı bunu tam olarak düşünmemişti yani yapacak pek bir şeyde yoktu. 

Lancaster: Emin değilim sanırım gölgeyi aramak en iyi seçeneğimiz gibi duruyor. 

Wolf: Bunu yapmamıza gerek olmadığını bilmeni isterim şu anda herkes o Görkemli Gölgenin peşinde bir kişi bile yerini bulsa bunun haberi hepimize verilecek. 

Lancaster derin bir nefes aldı. 

Lancaster: Peki senin bir önerin var mı ? 

Wolf: Evet gölge bulunana kadar Windsor ve Canmore'u yanına alıp neden biraz kendi aranızda vakit geçirmiyorsunuz ? 

Lancaster bu öneriyi o kadar garipsemişti ki ne diyeceğine karar veremedi. 

Lancaster: Bir problemleri olduğunu bilmiyordum. 

Wolf gülümsedi ardından yüzü ciddi bir hal aldı. 

Wolf: Senle aynı problemleri yaşıyorlar siz insan öldürmeye veya insanlara zarar vermeye alışık değilsiniz. Etin ve kemiğin parçalanma sesi yerde yatan binlerce ceset sence kim sürekli olarak böyle manzaralarla karşılaşmak ister ki ? Bu bizim için bir sorun değil biz bunları doğduğumuzdan beri görüyoruz artık görüntüler ve sesler bizi rahatsız etmiyor ama durum sizin için biraz farklı görünüyor. Buraya geldiğinzden beri pek hoş şeylerle karşılaşmıyorsunuz zaman geçirebileceğiniz tanıdığınız çok az kişi var. Hem sizde kızlarla zaman geçirip rahatlamak istersiniz belki karşılıklı sevgi gerçekten çok rahatlatıcı bir şey. 

Wolf söylediklerinde ne yazık ki haklıydı Lancaster normalmiş gibi savaşıyordu dışarıdan bakıldığında bundan hiç etkilenmiyor gibi duruyordu ama içten içe başka birilerine zarar verdiğinde içini daha önce hiç hissetmediği bir duygu kaplıyordu. Elinde olsa her şeyi konuşarak çözerdi hatta öyle de olmalıydı üstelik savaştıkları kişiler her açıdan büyük ihtimalle onlardan daha zeki veya daha fazla deneyim sahibi kişilerdi mesela Atrium yani Sander ama yine de sonunda onunla savaşmak zorunda kalacaktı ve sonunda ya Atrium ya da onlar ölecekti. Amacı bir denge oluşturup insanların birbirine verdiği zararı en aza indirmekti yaşadıklarından sonra insanların mutlak bir barış içinde yaşayamayacaklarını anlamıştı ama hiç yoktan çıkan karmaşayı en aza indirebilirdi tabi başarılı olursa... İnsanlar arasında çıkacak savaş sayısını en aza indirmek için savaşıyordu. Düşüncesi bile yanlış geliyordu ama durum şu an da böyleydi. Lancaster başını aşağı eğip gözlerini kapadı. 

Lancaster: Haklısın sadece üçümüz beraber sohbet etmeyeli çok oldu belki biraz iyi gelir. 

Wolf: Fazla kafana takma yaptığın şey herkesin iyiliği için Lancaster. Geriye kalan her şeyi bana bırak çok önemli bir şey olmadıkça sizi rahatsız etmem. 

Lancaster başını sallayarak "Sağol", dedi ve bu son sözüydü Wolf yanından ayrıldığında hemen Windsor ve Canmore'un yanına yürümeye başladı Canmore tek başına öylece duruyordu zaten bu ormanın içinde yapabileceği fazla bir şey de yoktu. Windsor ise ağacın altındaydı rahatlamış duruyordu bir yandan da stresliydi ama tek bir sebepten rahatlamış duruyordu o da Xenia'nın sağ tarafından ona doğru sokulup omuzuna yatmasıydı. Yine de Windsor'u alması gerekiyordu ne yazık ki aile kurma işleriyle veya sevgili işleriyle uğraşacak zamanları pek yoktu aslında bazen oluyordu ama onlarda da hep bir problem çıkıyordu. Canmore'a yanına gelmesi için eliyle işaret yaptı. Canmore onun yanına gelirken o da Windsor'un yanına gitti.