Texting •L.H. > Nederlands

Extra hoofdstuk 2

Nadat Lexi de knal had gehoord, had ze haar tas meteen op de grond laten vallen. Ze haastte zich naar Michael's kamer. Onderweg struikelde ze over haar eigen voeten heen. Kwaad stond ze op, ze moest wel. Ze moest weten of het goed met Michael ging.

Lexi wist dat Michael depressief was, ze wist het vanaf het begin. Maar ze had nooit bedacht dat dit alles zou gaan gebeuren. Ze wou het vertellen, ze wou het hel vertellen dat dit alles een dom spelletje was. Maar ze kon kiezen voor gelijk of later. En de loser die zichzelf Lexi noemt heeft dus gekozen voor later.

Maar dit...

Dit was unpredictable.

Wanneer ze voor Michael's deur staat probeert ze als een gek de deurklink open te krijgen. Nooit lukt het, netzoals dit keer... Het zat op slot. Ze moest gaan schreeuwen, wat het alleen maar erger maakt.

Ze sloeg tegen de deur aan en riep naar Michael dat hij de deur open moest maken. Dit leverde soms een "ga weg" op van een huisgenoot.

"Michael! Open de deur!" Schreeuwde Lexi, al wist ze dat Michael niet zou antwoorden.

Ze was boos, boos op zichzelf en boos op de hele wereld. Hoe kon ze hem verlaten terwijl ze wist dat hij zichzelf iets aan ging doen?

Waarom haatte de wereld Michael zo erg? Waarom is het leven niet eerlijk?

Lexi stond op het punt om Michael's kamergenoot te bellen toen ze erachter kwam dat ze een reservesleutel heeft. Ze stopte haar hand in haar tas en zocht zo naar het kleine dingetje.

"Kom op, kom op, kom op!" Ze maakte een klein schietgebedje terwijl ze dacht dat ze niet gelovig was.

Wanneer ze de sleutel gevonden heeft bijt ze op haar lip, ze is zo nerveus. Ze stopt de sleutel erin en draait hem om.

Klik!

Ze haalt haar adem in, haar ogen sluit ze en ze loopt de kamer in. Ze had verwacht dat iemand haar gaat slaan, voor wat ze heeft gedaan. Of dat hij tegen haar begint te schreeuwen.

Maar er is niks.

Ze opent één oog. En laat alles vallen wat ze vast had wanneer ze ver voor haar kijkt. Haar mond valt open.

Michael lag op de grond. Hij had een pistool naast hem liggen, aan de linkerkant van zijn voorhoofd om precies te zijn. Bloed drupte van zijn voorhoofd af en zijn rechterhand lag op zijn buik.

Ze rende naar hem toe met tranen in haar ogen. Ze plaatst haar hand op die van hem. Ze kuste hem een paar keer en vertelde hem dat ze van hem houdt. Michael mompelde wat woorden wat Lexi niet kon verstaan, wat haar nog meer aan het huilen maakte.

"Nee, nee.. Nee! Je mag mij niet alleen laten." Zei ze, en ze kuste zijn bebloede voorhoofd. Ze wist dat Michael al niet meer gered kon worden, eigenlijk moest hij nu al dood zijn. Ze wreef met haar hand wat cirkels op zijn hand.

"Lexi." Mompelde Michael zacht.

"Ja?" Vroeg ze. Ze klonk hoopvol.

Ze hoopte voor een "ik hou van je" of een "het komt goed", maar Michael antwoordde met een simpele lach. Hij was blij dat hij Lexi had. Lexi was een deel van zijn leven. Ook al heeft ze zulke gemene dingen tegen hem gedaan. Hij hield van haar. Ze liet haar vrienden achter voor de "loser" van de school en nu nemen ze afscheid van een van hen.

De jongen mompelde een "ik hou van je" en begon met het sluiten van zijn ogen. Hij hield haar hand dicht tegen hem aan voordat hij zijn laatste adem uit liet.

Het meisje deed niks omdat ze wist dat dit de situatie niet zal gaan veranderen. Ze heeft al haar best gedaan en kan het niet beter maken dan dit.

Maar het meisje was ook gelukkig. Gelukkig dat ze het dingetje liefde heeft uitgevonden met deze jongen.

-
Er komt ook nog een epiloog!
Gisteren was Michael jarig! 🎈
Maandag was ik jarig! 🎈

Lees btw ook mijn nieuwe boek: Change your ticket