8 months later..Kookie POV....
කාලය ගත උනේ හිතාගන්නවත් බැරි විදියට.. ඇත්තටම කාලය ගැන හිතන්නවත් අපිට වෙලාවක් තිබුණෙ නැති තරම්.. තවත් සාර්ථක comback එකක් අවසානයේ අපි හිටියේ හරිම තෘප්තිමත් මනසකින්.. පහුගිය මාස කීපය පුරාවට අපි ගොඩක් රටවල් වල අපේ concert තිව්වා.. හැමදාම වගේ අපි මහන්සි උනේ අපේ fansලා වෙනුවෙන් හොඳම දේ දෙන්න.. සරෝගෙන් ඈත් වෙලා ඉන්න එක මට දරාගන්න අමාරු උනත් team එක වෙනුවෙන් මට කරන්න තියෙන යුතුකම් අපේ fansලා වෙනුවෙන් කරන්න තියෙන යුතුකම් අමතක කලේ නැහැ මම.. නිදිවරාගෙන වැඩිපුර මහන්සි උනේ අනිත් අයට වඩා මට ගොඩක් practice මගෑරිලා තිබුණ නිසා.. ඒ හැම වෙලාවෙම ජිමින් හ්යොන්ග් එතකොට හොබී හ්යොන්ග් මට ගොඩක් උදව් කලා.. සරෝ හිටියේ අපේ ගෙදර නිසා මම පුදුම සැහැල්ලුවකින් වගේම සතුටකින් හිටියේ.. මට වඩා මං ගැන සතුටෙන් හිටියේ මගේ අයියලා ටික කිව්වත් හරි..
අද අපි කොරියාවට එන්නෙ මාස අටකට පස්සේ.. මට සරෝව දකිනකම් ඉවසිල්ලක් තිබ්බෙ නැහැ.. ඒත් ඒකට මට තව දවසක්ම ඉවසන්න වෙනවා.. මොකද අනිද්දා කියන්නේ අපි හැමෝටම විශේෂ දවසක්.. අපේ team එකේ පළවෙනි Wedding එක තියෙන්නේ එදාට.. අපි හැමෝගෙම ලොකු අයියා ජින් එදාට marry කරන්න ඔක්කොම ලෑස්ති කරලා ඉවරයි.. ජින් හ්යොන්ග් මෙච්චර ඉක්මණටම marry කරන්නෙ ඇයි කියලා මම දන්නේ නැහැ.. ඒත් ඇත්තටම බලද්දි දැන් එයාට වයසත් හරි නේද කියලා මට හිතුණා.. ඉතින් අපි හැමෝම හිටියේ ජින් හ්යොන්ග්ගෙ Wedding එකට busy වෙලා.. ඉතින් මේ දවස්වල සරෝව අල්ලන එක කරන්නම බැරි වැඩක්...
🌸🌸🌸🌸🌸🌸
අද තමයි දවස.. උදේම ලෑස්ති වෙලා අපි හය දෙනා church එකට ආවෙ හිතේ තිබුණ දුකයි සතුටයි දෙකම එක්ක.. සතුට තමා ජින් හ්යොන්ග් අද ඉඳන් අලුතෙන් ජීවිතයක් පටන් ගන්න එක.. දුක තමයි එයා අපෙන් ටිකක් ඈත් වෙන එක.. වෙනදා වගේ අපි ගැන හොයලා බලන්න.. අපිට කෑම හදලා දෙන්න.. ඩ්රෝම් එක දෙවනත් වෙනකම් කෑගහන්න කවුරුවත් නැති වෙයි.. ඒත් එයාගෙ සතුට වෙනුවෙන් අපිට මේ දේ ඉවසන්නම වෙනවා..
" චුක්කාහෙයෝ හ්යොන්ග්....!!!!" අපි හැමෝම waiting room එකට කඩාගෙන පැන්නෙ කෑ ගහගෙන.. ජින් හ්යොන්ග්ගෙ මූණේ ඇඳුනෙ ලස්සන හිනාවක්..
ESTÁS LEYENDO
Cherry Blossom || JJK || BTS FF Series
Fanficආදරණීය සරෝ... කුමාවෝ... මගෙ පොරොන්දුව ඉෂ්ඨ කරාට... මම මගේ අවසාන මොහොතෙත් දැක්කෙ ඔයාව.. ඔය ඇස් දෙක.. හරි පරිස්සමට මම මගේ චෙරි මල මේ පපුවෙ හංග ගත්තා... ආපහු චෙරි මලක් දකින වාරයක් පාසා මට ඔයාව මතක් වෙයි... අපේ මතක ආපහු මගෙ මතකයට ඒවී.. අන්න එදාට මම ලෝකය...