Stockholm Syndrome || l.j.p

proloog

Pov Loïs

Samen met mijn beste vriendin Isa zit ik op het Stedelijk Gymnasium Schiedam in de zesde klas, en we zijn bezig met onszelf optutten voor de diplomauitreiking van vanavond. 'Wist je nog Ies toen we in de tweede zaten op survivalkamp, het was echt zo grappig toen Lars in de modder viel!' zeg ik lachend, en ze knikt: 'Oh ja, en toen kwamen zijn vrienden, en die pleurden ook. Echt ik ging helemaal stuk!' Giert ze, en we krijgen de slappe lach. 'Geweldige tijden waren dat, en wist je nog in de eerste op brugklaskamp toen we verdwaalden onderweg naar het openluchtmuseum?' puf ik van het lachen, en ze slaat me. 'Au?' zeg ik, en ze schiet weer in de lach. 'Dat was doodeng toen, want toen zagen we die ene pedo, ik was zo bang, dit overkomt me geen tweede keer.' zegt ze, en ze kijkt me serieus aan. 'Nee joh, denk je echt ik ga nog een keer door de Veluwe fietsen..' antwoord ik, en ze knikt met een heel serieus gezicht. 'Dat lijkt me anders wel echt iets voor jou.' zegt ze heel sarcastisch, en we moeten weer lachen. 'Neeman, nee, dat jij dat nou zou doen hoeft niet gelijk te betekenen dat ik dat doe..' zeg ik triomfantelijk, en ze slaat me weer op mijn arm. 'Maar goed, je weet toch wel Pim?' zeg ik voorzichtig, en ze knikt. 'Hij heeft me verkering gevraagd vorige week, en weet je wat ik toen zei?' zeg ik, en ik probeer mijn lach in te houden. 'Nou?..' zegt ze ongeduldig met een grote glimlach op haar gezicht, en ik schiet in de lach: 'Misschien volgende week!' Ik krijg de slappe lach, en ik ga zitten op de bank, omdat ik niet meer kan staan. 'O mijn god, je bent echt ongelooflijk Lo!' zegt Isa lachend, en ze gaat ook zitten. 'Dat was echt zo droog serieus.' puf ik van het lachen, en ik adem onregelmatig, waardoor Isa ook weer in de lach schiet.

We kijken in de grote spiegel in mijn kamer, en we vinden dat we er goed genoeg uitzien. 'Maar eerst, eten!' zegt Isa, en ik knik. We sprinten de trap af naar beneden, en we lopen naar de keuken toe, en ik zie dat mijn moeder bijna klaar is met het eten klaarmaken. Isa en ik dekken alvast de tafel, en we gaan alvast naast elkaar aan tafel zitten. Mijn moeder zet de pannen op de onderzetters, en gaat net zoals mijn vader en mijn broer die Nick heet zitten. Mijn vader doet nog even een gebedje, en als hij daarmee klaar is, schept hij op voor iedereen. Ik blaas even op mijn hap bami, en ik stop het in mijn mond. Het is nog steeds erg heet, dus drink ik gelijk een slok water als ik het heb doorgeslikt. Ik neem snel een nieuwe hap, en ik slik het ook weer door. Als we klaar zijn met eten, pakt Nick nog even de pakken vla, en ik ruim de tafel af. Hij pakt ook nog uit een van de kasten de bakjes, en zet die op tafel. Als ik de vaat van tot nu toe in de afwasmachine heb gezet, ga ik weer zitten, en schenk ik voor mezelf en voor Isa vla in in onze bakjes.

Als we zijn uitgegeten ruimen mijn ouders nog de tafel en de hele keuken verder af, en doen Isa en ik de laatste dingetjes als het gaat om onze makeup en haar. Als ook dat goed zit, gaan we naar beneden, en gaan we alvast in de auto zitten. We doen onze gordels om, en ik pak mijn telefoon uit mijn handtas. We maken nog even een aantal selfies, en ik kijk even of ik nog mails heb van school. Mijn ouders en broer stappen ook in de auto, en we gaan naar Isa's huis toe om haar gezin op te halen.

Als we voor haar huis staan, stapt Isa uit de auto, en belt ze aan. Haar moeder doet gelijk open, en roept gelijk de hele familie. Ik grinnik zacht, en ze komt weer deze kant op. 'Oké, here we go again.' zucht Isa, en ik moet lachen. 'Je ziet er echt tegenop hé Ies.' zeg ik tegen haar, en ze knikt. 'Ja heel erg, straks maakt meneer Hamans nog een hele beschamende opmerking over mij ofzo.' zegt ze, en ik moet harder lachen. Ze port mij in mijn zij, en kijkt boos naar me. Ik stop met lachen, en ik zeg: 'Dat gaat echt niet gebeuren, geloof mij maar, anders zorgt Nick wel dat hij zijn mond houdt.' En ik sla hem op zijn hoofd. Hij draait zich om, en kijkt naar ons. Ik zet echt een heel onschuldig gezicht op, waardoor Isa moet lachen, en ik mezelf verraad door ook te gaan lachen. Gelukkig vindt Nick het ook wel soort van grappig, en liggen we alledrie in een deuk. Isa's familie stapt even later in in de auto, en mijn vader start de auto.

Mijn vader parkeert de auto bij een parkeerplaats ergens rond school, en ik stap uit. Isa stapt na mij ook uit, en samen lopen we alvast naar het gymnasium, en onze families volgen. Ik heb het best koud, en Isa ook, dus slaan we onze armen om elkaar heen, en lopen we zo, hopend warmer te worden, naar school het schoolplein op. Het schoolplein is verlicht met kerstlampjes, wat er best wel grappig uitziet, en we schieten in de lach. Isa zegt heel droog: 'Gele auto.', en ze slaat me. Ik kijk om me heen, en als ik een gele auto zie staan, moet ik ook lachen. 'Je hebt echt geen humor Ies..' zeg ik, en ik por haar in haar zij. 'Weet ik.' zegt ze lachend, en we lopen de school binnen. We geven een aantal docenten die bij de deur staan een hand, en we gaan zitten in de aula waar allemaal stoelen staan, zoals bij een lezing of bij het jaarlijkse benefietconcert. Onze gezinnen komen ook bij ons zitten, en verveeld wachten we tot het begint.

Meneer Hamans neemt het woord en zegt: 'Dames en heren, allereerst, welkom bij de diplomauitreiking van bijna heel de zesde klas.' Heel de zaal klapt en wij ook. 'Er zijn maar 2 leerlingen gezakt, en daar zijn we trots op. Niet zozeer om het feit dat er leerlingen gezakt zijn, maar omdat het er heel weinig zijn in tegenstelling tot de vorige schooljaren. Loïs van Dijk, kom maar je diploma ophalen.' Heel de zaal klapt weer, en met een rood hoofd, althans zo voelt het, loop ik naar het podium, en krijg ik mijn diploma overhandigd. Meneer Hamans, meneer van Os, meneer van Velzen, en meneer Stralendorff geven me een hand, en ik ga weer zitten met mijn diploma in mijn handen. Meneer Hamans noemt nog een tiental mensen, die hun diploma komen ophalen, en dat is Isa eindelijk aan de beurt. 'Isa van den Berg, kom maar naar voren.' Ik wens haar nog even succes, en dan loopt zij ook naar voren. Ze stapt het podium op, en krijgt de diploma toegereikt. Met een grote glimlach op haar gezicht geeft zij de docenten ook nog een hand, en komt ze weer naast me zitten. 'Ik zei toch dat het meeviel.' zeg ik tegen haar, en ze knikt. 'Gelukkig niks ongemakkelijk.' zucht ze opgelucht, en ze grinnikt. Ik pers mijn lippen samen, en ik kijk nog even naar de anderen die naar voren komen.

Als iedereen zijn diploma heeft gekregen, is het tijd voor een afterparty, en wil ik naar huis. Ik ben moe, en ik wil slapen. Ik zeg tegen mijn ouders en Isa dat ik alvast naar de auto toe ga, en ze zeggen dat dat goed is. Ik krijg de autosleutel van mijn ouders, zodat ik erin kan zitten, en ik zeg kleintjes dankjewel. Als ik buiten sta, moet ik geeuwen, en doe ik mijn hand voor mijn mond. Vermoeid loop ik naar de auto toe, en klik ik het open. Ik open de deur, en ik ga in de auto zitten, en als ik bijna in slaap val, zie ik dat de rest ook instapt, en dat we weg rijden, onderweg naar huis.

Dit was dus de erg lange proloog. Hierna begint hoofdstuk 1, en daar zit Loïs op de Erasmus Universiteit in Rotterdam.

Ik moest iets verzinnen als proloog, omdat ik geen inspiratie momenteel heb voor hoofdstuk 1, dus heb ik dit gedaan, omdat het mooi aansluit op het begin van het verhaal.

Ik heb geen idee hoe een diplomauitreiking eruit ziet, dus heb ik gedaan wat me logisch leek, dus sorry als er zulk soort fouten inzitten.

Ikzelf heb erg veel zin in dit verhaal, omdat het een van mijn beste verhalen wordt denk ik zomaar.

Ik ga met dit verhaal laten zien dat onderwerpen zoals ontvoeringen ook op een niet-carrottige manier kunnen.

Ik hoop dat jullie zullen genieten van dit verhaal, want ik ga er erg mijn best op doen, en dit is mijn eerste echte grote "project".

Liefs Annelijn ツx