Stockholm Syndrome || l.j.p

3.

Paar weken later / pov Loïs

Ik hoor mijn wekker gaan, en ik ben meteen klaarwakker. Vandaag is de dag dat ik naar London ga, en ik ben best wel vrolijk daarom. Ik spring uit mijn bed en ik doe de kleding aan die ik gisteravond heb klaargelegd voor vandaag. Dan loop ik door naar de badkamer, en doe ik mijn mascara goed, en ik stop het kokertje in mijn toillettas, die ik vervolgens weer terug in mijn koffer doe. Ik loop door naar de keuken, en ik pak uit de kast de eierkoeken en de krentenbollen. Uit de koelkast pak ik nog boter, en uit de la een mes. Ik besmeer de krentenbollen met boter, en ik doe ze weer terug in het zakje voor onderweg. Ik eet een paar eierkoeken met boter, en dan stop ik ook de zak eierkoeken in de tas van Niall en mij. Isa komt de keuken ingelopen, en vraagt aan me of ik thee wil voordat ik weg ga. 'Maar in Engeland barst het van de thee, Engelse thee weet je wel.' grap ik, en ze kijkt me raar aan. Pas na een paar secondes nadenken, snapt ze de grap, en lacht ze hartelijk erom. 'Maar ik lust wel thee op het moment.' zeg ik, en ze loopt naar de waterkoker toe om thee te maken. Ik dek voor haar even de tafel, en dan drinken we onze thee op. Isa eet nog even snel twee eierkoeken, omdat we te lui zijn om brood en beleg te pakken. Als ze klaar is, poetsen we nog even onze tanden, en pak ik mijn koffers en gaan we naar school.

Daar staat mijn familie op me te wachten, en ik word emotioneel hiervan. Ik wil geen afscheid van ze nemen, het liefst neem ik ze mee naar London, maar het moet. Ik omhels mijn moeder stevig, en ze zegt tegen me: 'Veel plezier daar lieverd, keep save!' Ik krijg tranen in mijn ogen van die laatste twee woorden, omdat ik weet dat het daar niet helemaal veilig is. 'Zal ik doen Mama, ik zal je elke dag bellen.' zeg ik met tranen in mijn stem, en ze huilt zelf ook zie ik. Ik laat haar los, en ik loop naar mijn vader toe. Ik omhels hem, en hij tilt mij op. 'Pap, are you serious?' vraag ik, en hij knikt: 'Bloedserieus, kan niet serieuzer.' Hij kijkt heel serieus, en zet me weer neer. 'Ik ga je missen pap, ik ga jou en mama sowieso elke dag bellen, want deze afstand is net iets te groot.' Mijn vader moet erom lachen, en zegt: 'Wij gaan jou ook heel erg missen. Je bent en blijft ons kleine meisje, en als er iets is kom je meteen naar huis, beloof je?' Ik vind zijn bezorgdheid best wel grappig, maar ik blijf serieus. 'Ja dat zal ik doen.' zeg ik, en ik omhels hem nog eens stevig. Dan omhels ik mijn broer nog even, en loop ik met mijn koffers en Niall naar de bussen toe. Ik kijk nog even om, en ik zie dat ze naar me zwaaien, inclusief Isa. Ik pink een traan weg, en ik stap onze bus in.

Niall en ik zoeken een plekje uit, en we gaan zitten ergens achterin de bus. We doen onze gordels om, en we pakken onze tas met eten erbij. Ik kijk nog even uit het raam van de bus, en ik zwaai naar iedereen. Als ze uit het zicht zijn, pak ik een snoepje, en ik stop hem in mijn mond. 'Zomaar eet jij mijn eten op.' zegt Niall met een boze blik tegen me, en ik schiet in de lach. 'We hebben ze samen gekocht sukkeltje.' zeg ik, en ik pak expres nog een snoepje, gewoon om hem op te fokken. 'Maar dat is toch geen reden dat je nu weer van mijn-' begint hij, maar ik onderbreek hem: 'Ons eten pakt, jawel, we hebben deze zak snoep van mijn geld gekocht.' en ik leg extra de nadruk op het woordje mijn. Niall laat het er maar bij zitten, en slaat me opeens. 'Gele auto!' zegt hij lachend, en hij wijst naar de auto naast ons. 'Niall, als je dat nou zegt als je op de middelbare school zit snap ik het nog wel. Maar je zit op een fucking universiteit, dan kunnen dit soort dingen echt niet meer.' zeg ik tegen hem afkeurend, maar met een lach op mijn gezicht, omdat ik niet serieus ben. 'Diep van binnen ben ik gewoon een middelbare scholier, nou goed?' zegt hij tegen me, en ik knik met een stalen gezicht. 'Helemaal toppie.' zeg ik op een niet serieuze toon, en we kijken elkaar aan, waardoor we weer in de lach schieten. 'Ni, Ni, Ni..' zeg ik, en hij vraagt: 'Wat?' Ik kan het niet laten om dan een flauw antwoord te geven: 'Patat.' Niall haalt  zijn schouders op, en zegt: 'Patat is lekker weet je.' Ik facepalm mezelf, en ik zeg op een droge toon: 'Komt er eentje achter.' Niall lacht in zichzelf, en zegt met een ondeugende blik: 'Toen ik één was wist ik dat al, toen stal ik patat van mijn moeders bord.' Ik schiet in de lach, en ik zeg: 'badass alles.' Niall kijkt me aan, en knikt met een vage blik: 'Ja man helemaal.' Ik kijk hem aan met dezelfde blik, en we moeten allebei nog harder lachen.