Stockholm Syndrome || l.j.p

6.

Het is inmiddels al een paar weken verder, en ik begin het wel leuk te vinden bij de organisatie. Niall komt mijn slaapkamer binnengelopen in zijn pyjama, en ik lig nog doodmoe in mijn bed, omdat ik gisteravond niet goed in slaap kon vallen. Niall komt op mijn bed zitten, en begint spontaan half a heart te zingen. Ik luister, en ik merk op dat hij echt heel mooi en goed kan zingen. Ik geniet van zijn stem, en als hij klaar is, begin ik te klappen. 'Dat was echt goed Niall! Je moet echt mee gaan doen met een talentenjacht zoals de Xfactor of The Voice Of Holland.' complimenteer ik hem, en hij wordt rood. 'Vind je?' vraagt hij, en ik knik. 'Maar wat ik eigenlijk wilde vragen, omdat het vandaag zaterdag is, zullen we straks naar de stad gaan, lekker naar de Nandos ofzo, want daar ben ik al eeuwen niet meer geweest.' vraagt hij enthousiast aan me, en ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht, als ik denk aan eten. 'Dat doen we sowieso.' zeg ik glimlachend, en ik sta direct op uit mijn bed. Ik pak uit mijn kast een lange spijkerbroek en een trui, en ik vraag Niall mijn kamer te verlaten, omdat ik ga omkleden. Hij luistert gelukkig, en hij sluit de deur gelijk. Ik doe mijn pyjamashirt uit, en ik doe mijn bh aan die ik op mijn nachtkastje vorige avond heb gelegd. Daaroverheen doe ik een hemd en mijn trui aan, en ga ik op mijn bed zitten. Ik doe mijn sokken aan, en als ik ze aan heb gedaan, sta ik weer op. Ik doe mijn pyjamabroek een stukje naar beneden, en ik ga weer zitten, omdat ik geen zin heb om mijn broek staand uit en aan te doen. Ik doe mijn pyjamabroek uit, en ik pak mijn spijkerbroek, die ergens op mijn bed gesmeten ligt door mezelf. Ik doe hem aan totdat het niet meer kan zittend, en het laatste stukje doe ik staand aan. Ik kijk in de spiegel, en ik vind dat ik er wel oké uit zie. Ik borstel nog even mijn haar door, die ik in een paardenstaart doe, en ik loop naar de badkamer om mijn mascara op te doen. Onderweg naar de badkamer hoor ik Niall 'Ik snap echt niet dat meisjes zo moeilijk kunnen doen over er goed uitzien...' mompelen, en ik schenk hem een boze blik. Ik doe snel de badkamerdeur open, en ik stap snel naar binnen. Ik breng een paar dunne lagen mascara aan op mijn wimpers, en ik haal even weg wat er naast zit.

Ik loop de badkamer uit, en ik zie dat Niall naar me kijkt. 'Je ziet er mooi uit Loïs.' complimenteert hij me, en ik moet een beetje blozen. 'Dankjewel Niall, zullen we gaan.' vraag ik, en hij knikt. Hij staat op van de stoel waarop hij net zat, en hij doet de deur open van onze hotelkamer. 'Ik zet hem wel gelijk op slot, en ik hou wel de sleutel bij me.' zegt hij vriendelijk, en ik knik. 'Fijn, hoef ik dat zelf niet te doen.' zeg ik glimlachend als hij de deur vergrendelt, en de sleutel in zijn jaszak doet. We gaan met de lift naar beneden, en we lopen naar de uitgang van het hotel toe.'Zullen we voor een keertje lopend gaan?' vraag ik aan Niall als we richting de fietsen lopen, en hij antwoordt: 'Ja, goed idee. Komt mij ook beter uit.' Ik frons, en ik zeg als we het terrein af zijn gelopen: 'Hoezo komt dat jou beter uit?' Hij schudt zijn hoofd, en zegt snel: 'Nee niks, laat maar.' Ik haal mijn schouders op, en er valt een ongemakkelijke stilte. Na een lange stilte besluit ik te zeggen wat me dwars zit over zijn gedrag, en ik voel me er niet fijn bij als ik het zeg: 'Niall, je doet de laatste tijd zo afstandelijk tegen me, en ik weet gewoon dat je iets voor me verbergt en verzwijgt. Heb ik iets verkeerds gedaan ofzo?' Hij kijkt me aan, en zegt even niks. Hij opent zijn mond om wat te zeggen, en dan sluit hij zijn mond weer. Ik frons naar hem, en hij schudt nee. 'Ik leg het je morgen wel uit Loïs, ik kan het je niet vertellen. Het is te ingewikkeld, en ik denk dat je het niet begrijpt als ik het nu vertel.' zegt hij gehaast, en ik frons nog meer. Ik laat het er maar bij zitten, en we lopen de stoep op. Als we voor het stoplicht van het kruispunt staan, pakt Niall zijn telefoon, en fronst naar het berichtje dat hij krijgt. Gelukkig is het licht snel op groen, en steken we snel over. Als we zijn overgestoken, slaan we rechtsaf, en lopen we het centrum in. Als we in de verte de Nandos zien, lichten Nialls ogen op, en heeft hij een lach op zijn gezicht, wat er echt heel schattig uitziet. 'Wie als laatste bij de nandos is trakteert!' roept hij vrolijk, en hij begint meteen met rennen. Ik realiseer me pas na een paar seconden wat hij zei, en iik ren hem snel achterna. Een paar meter voor de Nandos haal ik hem in, en ben ik bij de ingang. 'Je weet wat je te doen staat Ni.' zeg ik lachend en vermoeid, en hij heeft zelf ook een glimlach op zijn gezicht. 'Sure.' zegt hij, en ik geef hem een knuffel. We lopen naar binnen, en we nemen onze bestellingen op. Dan gaan we zitten aan een van de tafels, en wachten we op ons eten.