Stockholm Syndrome || l.j.p

2.

Pov Loïs

Ik word chill wakker, en ik zie door het gordijn heen dat het al best wel licht is buiten. Ik spring uit mijn bed, en ik kijk in mijn kast, op zoek naar leuke kleding die ik aan kan doen. Ik heb geen idee wat het is, maar ik ben gewoon vrolijk. Misschien omdat ik over een paar weken al naar Engeland ga. Ik pak mijn telefoon die in de oplader zit, en ik check mijn schoolmail. Ik zit nog in mijn pyjama, maar dat maakt op dit moment niet veel uit. Ik zie dat ik een mailtje heb met informatie over de uitzending naar London. Ik open het gelijk, en ik begin met lezen:

Afzender: e.j.vanvelzen@eur.nl

ontvangers: l.vandijk@eur.nl, ...

onderwerp: Uitzending London

beste allemaal, 

Jullie weten vast wel wat jullie te wachten staat op 15 september 2014. Jullie gaan naar London toe, om te helpen bij de liefdadigheidsinstelling Red Nose Day. Voordat jullie op pad gaan, zal ik jullie eerst even de nodige informatie geven.

We vertrekken die dag om 8.30 bij de parkeerplaats voor de universiteit. Zorg dat je er om 8.00 bent. Jullie worden verdeeld onder twee bussen (in een van de bijlages staat wie in welke bus zit). Als we bij het vliegveld zijn, gaan we met zijn allen in één vliegtuig. Dus hiervoor is geen verdeling.

In een van de bijlages staat de paklijst die je goed moet bewaren. Je hebt ze namelijk als paklijst nodig bij vertrek van hier naar Londen, en als checklijjst voor als je van London weer terug gaat naar Nederland.

Ik hoop dat ik hiermee jullie goed geïnformeerd heb, en als je vragen hebt hierover kun je gerust bij me langs komen op school, of mij mailen.

Met vriendelijke groet, mevrouw van Velzen

Ik open gelijk de bijlages, en ik zie dat ik in bus 2 zit. Ik bekijk ook nog even de paklijst, en ik leg dan mijn telefoon weer weg. Ik focus me weer op mijn kledingkast, en ik pak een spijkerbroek eruit. Ik pak nog een wit truitje, en ik doe gelijk mijn sokken aan. Ik spuit nog even deo op, en dan doe ik het truitje aan. Ik doe ook nog mijn broek aan, en dan loop ik naar de badkamer toe. Ik borstel mijn haar even door, en ik laat het voor een keertje los hangen. Ik doe nog even mascara op, en dan loop ik naar Isa's kamer toe. ik klop op haar kamerdeur, omdat ik wil weten of ze al wakker is. Ik hoor dat ze ja roept, en ik loop naar binnen in haar kamer. Ze ligt in bed met haar telefoon te whatsappen met naar mijn vermoeden Harry. Als ze mij binnen hoort komen, vergrendelt ze snel haar telefoon, en gaat ze op het bed zitten alsof er niets aan de hand is. 'Hoi Loïs, lekker geslapen?' vraagt ze aan me, en ik knik: 'Ja, heerlijk, mijn bed ligt echt lekker joh!' 'Mooizo, mijnes ligt ook echt heel lekker. Het was echt zo lief vanmorgen, Harry stuurde mij een Goodmorningbericht op whatsapp, en toen begonnen we weer met appen, en hij komt vanmiddag dus hierheen heb ik dus afgesproken met hem.' vertelt ze enthousiast, en ik facepalm mezelf. 'Are you serious?' zeg ik op een halfvragende toon, en ze knikt: 'Yes, I'm serious.' Ik facepalm mezelf weer, en ze moet erom lachen. 'Is het zo erg Lo? Hij neemt Niall voor je mee. is dat beter?' vraagt ze, en ik knik met een serieuze blik: 'Veel beter.' 'Fijn.' zegt ze, en ze staat op van haar bed om te gaan aankleden. 'Loïs, zou je even uit mijn kamer willen gaan, ik wil me gaan omkleden, en een beetje privacy zou wel fijn zijn.' vraagt ze, en ik loop haar kamer uit.

Ik ga in de huiskamer zitten, en ik zet de tv aan. Ik zapp wat heen en weer, en ik kom uit bij Nederland 3, waar toevallig het journaal bezig is. Verveeld ga ik dat maar kijken, omdat ik ook een beetje op de hoogte wil zijn van het nieuws. Ik ga rechterop zitten als ik de naam London voorbij hoor komen. De nieuwslezer zegt namelijk: 'In London zijn kidnappers actief. Men verdenkt hun ervan mensen te gebruiken als slaaf, maar er is geen zekerheid dat dat echt zo is. We houden u op de hoogte hierover.' Dan gaat hij over op de situatie in Israël/Palestina, en ik zet de tv uit. Ik voel mijn hart tekeer gaan, want deze paar zinnen die de nieuwslezer heeft uitgesproken, blijven in mijn hoofd rondspoken. Ik sta op, en ik ga naar de keuken om wat water te gaan drinken. Mijn handen trillen zo, dat ik niet eens een beker normaal kan vasthouden, dus besluit ik maar gewoon op de alternatieve manier bekerloze manier te gaan drinken. Ik maak mijn gezicht ook gelijk nat, en ik voel me gelijk een stuk beter.