Efekt domina. Jikook fanfiction

XX

Siedzieli na ostatniej ławce, obserwując wszystkich występujących. Na scenie znajdowały się właśnie dwie nastolatki tańczące do jednej z najpopularniejszych piosenek żeńskiego zespołu, która non stop leciała w radiu.

Yoongi zerknął ukradkiem na Hoseoka, który z podziwem wymalowanym na twarzy przyglądał się temu, co dzieje się na scenie. Uśmiechnął się na ten widok, po czym znów odwrócił wzrok w stronę występujących. Zastanawiał się, co powinien zrobić, żeby pójść z partnerem w jakieś ustronne miejsce, a jednocześnie nie wzbudzać jego podejrzeń. Dwa naszyjniki spoczywały w kieszeni kurtki, czekając, aż w końcu wręczy je młodszemu. Miał tylko nadzieję, że nigdzie mu nie wypadną, bo byłby wściekły.

Znowu spojrzał się na Hoseoka. Widok jego uśmiechniętej, pełnej podziwu buzi był dla niego o wiele ciekawszy niż to, co działo się na scenie. W końcu patrzył na swoje słoneczko, które codziennie pokazywało mu, że jest dla niego najważniejszy.

Nieśmiało położył dłoń na ławce, rozglądając się, czy ktoś patrzy w ich kierunku. Będąc pewnym, że nikt nie zwraca na niego uwagi, powoli sunął dłonią w stronę młodszego. W końcu spotkał na swojej drodze dłoń Hoseoka i nieśmiało położył na niej tę swoją. Szatyn momentalnie odwrócił się w jego stronę, obdarowując go uśmiechem.

– Coś się stało? – zapytał cicho, żeby nie przeszkadzać innym.

– Nic –powiedział, pochylając się stronę rozmówcy. – Cieszę się, że mamy chwilę dla siebie.

Hoseok uśmiechnął się na te słowa. Uniósł wolną rękę, żeby ogarnąć włosy z oczu Yoongiego, na koniec przejeżdżając po jego zmarzniętym policzku.

– Do twarzy ci z rumieńcem. Wyglądasz z nim uroczo – powiedział, powstrzymując się przed tym, żeby obdarować starszego pocałunkiem.

– Co cię tak nagle wzięło na komplementy? – zapytał Yoongi, unosząc brew.

– Nie mogę cię komplementować bez powodu? – odpowiedział pytaniem na pytanie.

– Możesz – powiedział, rozglądając się na boki – po prostu nie jestem przyzwyczajony.

– Bullshit. Codziennie cię komplementuje – wypomniał mężczyzna.

– Czy ja wiem? Wydaje mi się, że w zeszłą środę ci się zapomniało. Och, i w ten czwartek też zapomniałeś – powiedział z udawaną powagą.

– W takim razie będę musiał nadrobić – rzekł, pochylając się powoli w jego stronę.

Yoongi podniósł lewą dłoń, a następnie zakrył nią usta Hoseoka, który najwyraźniej zapomniał o tym, że nie są sami. Szatyn otworzył oczy, gdy tylko poczuł zimne palce na wargach. Zerknął zdezorientowany na swojego chłopaka, jednak widząc, że nic z tego nie będzie, wyprostował się. Nie rozumiał, dlaczego Min go zatrzymał, bo przez ostatnie miesiące w ogóle mu się to nie zdarzało. O ile na początku ich związku nie chciał okazywać sobie uczuć w miejscach publicznych, tak po jakimś czasie nie miał z tym najmniejszego problemu.

– Ale czemu...

– Nie jesteśmy tu sami – przypomniał starszy.

– Zazwyczaj ci to nie przeszkadza... – powiedział nieco zawiedziony.

– Teraz jest tu za dużo osób – wyjaśnił Yoongi.

– W takim razie chodźmy gdzieś, gdzie jest ich mniej – zaproponował, nadymając usta.

Bingo, pomyślał Yoongi, próbując powstrzymać uśmiech, który cisnął mu się na twarz. Odwrócił głowę, udając, że intensywnie się nad czymś zastanawia.