Jeon Jungkook/Kurtalar ve Vampirler Diyarı

herşeye rağmen...

En son kapıyı itip içeri girmiştim. Ve karşımda dedem ve her iki yanında birer tane koca adam, ve şu 5 tanıştığım erkekler vardı. Hepsi pür dikkat bana bakıyorlardı ben ise mal gibi dikiliyordum. En sonunda dedem yanıma geldi ve beni süzdü, sonrada sarıldı öyle sarıldıki nasıl desem bilemiyorum... ayrılmıştık (burda "De" yazıcam ama değişir yani "K" de yazabilme ihtimalim var)

De: Ca-canım torunum...s-sen çok güzel bi-bir kız olmuşsun (ağlar) ve büyümüşsün.

Ben dona kala öylece dedeme odaklanmıştım.

Wj: Dedecim emin misin?
De: Sen sus sıpa!
Wj: Tıp!

Dedem bana döndü ve gülümsedi.

De: Biliyormusun b-ben en son seni. Sen daha 2 yaşındayken görmüştüm ve...
Ben: Dedecim neden bunu benden gizlediniz?

Ağzımdan onca şeyden sonra ilk bu kelimeler çıkmıştı. Çünkü bu önemliydi.

De: Ö-Özür dilerim kızım ama maalesef bazı gerekçeler yüzünden bu hale geldik. Ama artık emin ol (burun çeker) bir daha seni bırakma gibi bir hataya düşmiyceğim, asla...artık hergün her an benim yanımda olucuksın, hem Jungkookda senin yanında olucak ve abin. Onlar seni her daim herşeyden koruycak, sen emin ol.

Yavaştan gözlerim dolmuştu şuan yaşadığım duygu karmaşıktı.

Ben: S-Seni seviyorum dedecim siz bunu benden sakladınız, orda işte size kırgınım ama...ama diğer yandan düşünürsem sen b-benim dedemsin, annemin babasısın... (ağlarsın)
De: Tamam kızım ağlama.

Diyerek elleriyle yüzümü sardı. Önce anlımı, yanağımı ve en son gözlerimi öptü.

Wj: Evet canım kardeşim ağlama hem bak artık dedemizlede tanıştık ve artık birlikteyiz.
Ben: Peki ağlamıycam ama sizde olayları bana baştan sona kadar anlatacaksınız tamam mı?
De: Tamam kızım. Herkez çıksın burdan torunumla baş başa konuşucaz!
Wj: Ya beeen~

Dedemin sert bakışlarıyla hemen çıktı ve ardında diğer hepsi çıktı, sadece dedem ve ben vardık. Dedem bir tane koltuğa oturdu, yanını eliyle pat patladı ve oturmam için komut verdi. Bende oturdum sonra dedem hemen söze girişti.

De: Annen daha 19 yaşındaydı. Çok güzel bir kızdı, güzelliği kadarda marifetleride yerindeydi. Ona ne isterse alırdım, o benim ilk göz arımdı ya... Bir gün bizi biri ile tanıştıracağını söyledi, bende kabul ettim. Akşama doğru gelmişti o çocuk yani senin baban; tabi burası krallık olduğu için, her normal insan gibi bir geçici ev tutum ve orada onu karşıladım. Neyse geldi konuştuk kaynaştık ama nedense, bunun niyeti para diye onu pek gözüm tutuğu söylenemez. Sonra bana sevgili olduklarını söylediler, bunu önce anlayışla karşıladım  ama ne varsa bir türlü içimdeki tedirginliği atamıyordum. (Derin nefes alır) Ahh en sonunda onları ayırma kararı aldım, annende herşeyi anlattım ama kabul etmedi, dünya başıma yıklısa ayrılmam dedi. Bende o anın siniriyle ona tokat attım, ilk defa kızıma kendi öz kızıma tokat attım! (ağlar ve derin bir iç çeker yine) sonra oradan ağlayarak yukarı odasına gitti, olanları düşündüm ve o anın pişmanlığıyla odasına gittim. Ama orada yoktu, sarayın hertarafını arattım. Yine yoktu! Aradan tamı tamına 6-7 ay geçti. Tabi bide senin ninen var, oda sırf annen kaçtı diye bide aylardır gelmedi diye öldü düşüncesine vardı. Sitresler, tansiyonlar derken berbat bir hal aldı ve...ve-

Hemen elini tuttum ve dikkatle dedeme baktım.

Ben: Ve n-noldu? Noldu nineme? (Ağlarsın)
De: Vefat etti...

Gözümden gözyaşlarım durmaksız aktı kendimi azda olsa tutmaya çalışıyordum.

De: ninenin ölümünün üzerinden tam 1 buçuk ay geçer. Ve en sonunda annen gelir ama boşta gelmemişti babanıda yanına almıştı.