Mend A Broken Heart

Ｃｈａｐｔｅｒ 3 3

This chapter is dedicated to my first ever patient on my RETDEM's na nangibang kurso na at nag Archi, miss-ma'am di naman ako na inform na binabasa mo pala to. Enjoy mamacita!!! HAHAHAH

. . .

As I open my eyes, a groan escaped from my mouth as I felt my head aching so bad to the point that I promise that will never drink again just to relieve this damn headache.

What the heck!

I feel like shit.

I reach for my phone on my bedside table to my right and almost choke up when I find out what time is it. Malapit nang mag

I shut my eyes tightly and remembered something again.

I let out a frustrated groan and started to write a message for him.

@Samara_Alicante

Hey, I know that I promised to send some adobo last night.
Sorry, I can't go to your unit now and I was even late to notify you, it's already lunchtime na pala.
You can just come here to my unit and get it sa may fridge ko.
You know my password naman na.
Hindi ko talaga kayang bumangon. My head is killing me.

It only took seconds that I sent it and he immediately replied.

@KennCyphrian

Nandyan ka ba sa condo mo ngayon?

@Samara_Alicante

Yeah.

@KennCyphrian

Okay.
Just wait for me there.
Papasok ako sa unit mo.

Hindi na ako nag reply. Ipinikit ko nalang ulit ang mga mata ko, padapa akong humiga at ibinaon nalang ang mukha sa malambot na unan. I sighed deeply at tahimik na humihiling na sana milagrong mawala nalang ang sakit ng ulo ko.

Hindi ko alam kung ilang minuto na akong nasa ganoong posisyon ng biglang May kumatok sa pinto ng kwarto ko.

"Hey Sam, it's me, Kennedy."- saad ng baritono ngunit malambing nyang boses.

I told him to enter my room dahil hindi naman ito naka lock. Inayos ko na ang pagkakahiga ko at bumangon kaunti para maupo at maisandal ko ang likod ko sa head rest ng kama.

Pinipigilan kong mapa mura nang maramdamang mas lalong lumala ang sakit ng ulo ko sa biglaang pag bangon.

"Oh, hey. Nakuha mo na ba? It's in the microwave safe topper-ware para direct mo nalang syang iinitin then you can eat it na."- pag iiba ko nalang.

I close my eyes and massage my temples hoping that it will somehow lessen my headache.

"Kumain ka na ba?"- out of nowhere, he asked.

Hindi pa man ako nakakasagot ay bigla naman ulit itong nag tanong.

"Masakit ulo mo? Sabi mo kanina sa message mo masakit ulo mo. Hanggang ngayon pa ba?"- he added.

Dahil unexpected at sunod-sunod ang tanong nya ay tanging tango nalang ang naitugon ko.

I heard him sighed habang ang mga mata nya ay hindi manlang naalis sa pagkakatitig sa akin.

"Bumaba ka muna saglit. Kumain ka bago uminom ng gamot, nag saing ako kaya kumain ka."- seryosong saad nya na mas lalong kinagulat ko.

"H-Huh?"