Adını söylemesine rağmen unuttuğum adam bize öncülük edip bu koca yapıyı tanıtırken benim tek yaptığım Newt'in elini tutmaya devam etmek ve aklımdaki düşüncelerle boğuşmaktı.
"Rachel?"Newt'in uyarıcı sesiyle kendime geldim.
"Anlaşılan biri ayrılma konusunda çok hassas."dedi, bize öncülük yapan adam. Bu esprisine sadece Teresa kıkırdadı.
Newt elimi bırakmadan önce yavaşça kulağıma konuştu.
"Teresa ile birlikte duşlara gitmen gerekiyor, seninle kafeteryada buluşuruz."
Eli yavaşça elimi bıraktı ve diğerleriyle birlikte koridorun sol tarafına doğru ilerlemeye başladılar.
"Hadisene! Senin yüzünden sıcak su kalmayacak."
"Böyle bir şeyin olması mümkün değil, Teresa. Burada konuklarımıza çok iyi bakıyoruz."bir anda adamın adının Janson olduğu aklıma geldi, bize sıcak bir gülümseme yollayıp diğer erkeklerin peşinden gitti.
Sessiz ama hızlı bir şekilde koridorun sonunda bizi bekleyen koca banyoya geçtik. Burada yalnız olacağımızı düşünmüştüm ama anlaşılan iki kabin doluydu. Sekiz kabin arasında Teresa'ya uzak olabileceğini düşündüğüm kabine geçsem de onun hemen yanımdaki kabine geçmesi bir oldu.
Bir gün için daha fazla sinirimi bozmamalıydım. Sıcak su cildime çarparken göz yaşlarım ona eşlik etti. Her ne kadar sesimi duymayacaklarını bilsem de olabildiğince sessiz ağladım.
Gally uğruna...
Chuck uğruna...
Bir korkak gibi onların ölümünü izlemem uğruna...
Saçlarımı ve vücudumu iyice yıkadıktan sonra duş perdesinin yanında bulunan askılıktan havluyu alıp vücuduma sardım. İyice buğulanan aynanın karşısına geçip kendime bakmak için su buharını kolumla sildim.
Berbat görünüyordum, temizlenen cildimde göz altı halkalarım daha da belirginleşmişti. Aynada arkamda gördüğüm bedenle hızla ardıma döndüm. Teresa geldiğimizde giydiğimiz kıyafetlerden çok daha iyi durumda olan giysilerle ardımda duruyordu. Benim aksime çok güzel görünüyordu.
Bu olaylardan etkilenmemiş gibi...
"Üzerindekileri nerden buldun?"
Yanıma yaklaşıp daha önce orda olduklarını fark etmediğim bir dizi katlı kıyafeti karnıma doğru sertçe itti. Bu kızda ne vardı bilmiyorum ama Thomas geldiğinden beri hafızam silinmeseydi şu an onunla neden bu kadar bir birimizden nefret ettiğimizi anlardım.
Eminim o bunun çoktan farkındaydı ve benimde olduğumu düşünüyordu ama benim zihnim ona karşı boştu. Kalbim ise tamamen sinir ve nefretle doluydu...
Saçlarını havluyla iyice kurutana kadar yerimden kıpırdamadan onu izledim. Tam yanımdan ayrılacağı sırada yavaşça bileğine uzandım.
"Nasıl oluyor da bu kadar iyi görünüyorsun?"
"Senden daha güçlü olmak benim suçum değil, Rach."
"Gözümüzün önünde iki arkadaşımız öldü!"
"Ben tek bir arkadaşımı kaybettim, ağabeyin Chuck'ı öldürdü,"bileğini hafifçe tutmama rağmen sertçe çekti."Bir daha sakın bana dokunmaya kalkma, katil kanı taşıyorsun."
Sinirle yumruklarımı sıktım. Üzerine atlamamak için kendimi zor zapt ediyordum ve daha fazla onunla konuşmaya devam edersem kendime engel olamayacağımı biliyordum. Bu nedenle kıyafetlerle birlikte geldiğim kabine doğru ilerledim.
Bunları kim hazırladıysa iç çamaşırı koymayı da ihmal etmemişti. Siyah pantolon ve bordo üst üzerime tam oturmuştu, bedenim doğru tahmin edilmişti.
Saçlarımı havluyla iyice kuruttuktan sonra daha fazla geç kalmamak uğruna banyodan çıktım, birileri kapıda beni bekliyordu ve yanında ne yazık ki Teresa da vardı. Ve bu iki Newt veya Thomas değildi.
"Merhaba Rachel, yemeğe gitmeden önce konuşmamız gereken konular var."dedi Janson.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Labirent:Alev Deneyleri (Denek A4 Serisi)
FanfictionLabirent:Denek A4 serisinin 2.kitabı... Dostluk bağının en güçlü bağlardan biri olduğu söylenir, peki yanında duran herkes gerçekten güvenebileceğiniz kişiler mi? Ya hafızan? Ona güvenebilir misin? Yoksa beklenmedik sonuçlar doğuran bu durumla baş...
