Labirent:Alev Deneyleri (Denek A4 Serisi)

Bölüm 11:"Lütfen ,bunu aklından geçirmemiş ol."

Göz yaşlarım durduğunda ve kendime geldiğimde Minho'nun yardımıyla yerimden kalktım ve önceden ayırdığım konserve yemekleri onun çantasına doldurduk. Çantası benimkinden daha dolu olduğundan dördüncü konserveden sonra yer kalmamıştı.

Kalanları dolduracak bir şey aramak için yanımdan ayrılıp kısa sürede elinde bizimkiler kadar eski bir çantayla döndü.  İçini olabildiğince doldurduk ama buna rağmen birkaç konserveyi geride bırakmak zorunda kaldık.

"Yanımıza alıp Tava'nın çantasına koysak olmaz mı?"

"Bence bu kadar yeter, yolumuz uzun ama idareli kullanırsak bunlar bize yetecektir."

"Peki..."

"Benim çantamı al, diğerinden daha hafiftir."uzattığı çantayı omzuma attım ve birlikte dışarı çıktık.

" Dikkat et, çantanın içi çok dolu olduğu için altı patlayabilir."

"Elimden geleni yaparım." dedi, duygusuz cümleme aynı şekilde karşılık verip.

Deliğin önüne geldiğimizde Minho çantasını çıkarıp delikten dışarı attı.

"Önce ben çıkayım, seni peşimden çekerim."

Başımı olumlu anlamda salladım. Taşlara tutundu ve hızlı bir şekilde tırmanıp kendisini dışarı attı.

Çantamı peşinden yolladım ve onunkisinin yanına kadar ittim.

Minho çantaları biraz kenara itip ardından yere uzanıp kolunu tutunmam için bana doğru uzattı.

Zıpladım ve kolunu tuttum, zorlanmaması için ayaklarımla kendimi ittim ve kendimi dışarı ittim.

Bedenimin yarısını dışarı attım ve kollarımı kullanarak bacaklarımı dışarı çektim.

"İyi misin?"dedi benim gibi üstünü silkelerken.

Kafamı olumlu anlamda salladım ve çantamı yerden aldım. Kafamı kaldırıp gök yüzüne baktığımda havanın biraz kızıla döndüğünü gördüm.

" Orda ne kadar kaldık?"

"Bilmem, belki on dakika."

"Daha fazla kalmışız, hava kızıllaşmış," yutkunup devam ettim."Newt kafayı yememiştir umarım."

Çantanın alttan patlamamasını umarak koşmaya başladım.

"Sakin ol! Ben yanındaydım her şeyi anlatırım."dedi iki adımda yanıma gelip.

"Hayır!"

"Neden?"

"Annemi bilmelerini istemiyorum, lütfen bunu onlara söyleme."

"Bunu neden saklamak istiyorsun?"

"Çünkü onu öldürdüğümü bilmelerini istemiyorum."

Gözlerimiz buluştu ve yüzünde acı dolu bir ifade belirdi.

"Nasıl istersen."

Bir anda beynimdeki çarkların dönmesiyle ikinci kez tutkundum.

"Tanrım Tava! Umarım iyidir."

Minho'nun da gözleri benim gibi irice açılmıştı ve adımlarını hızlandırıp önümden yürümeye başladı.

"Ben onu buralarda ararken sen diğerlerinin yanına dön."

"Ne!? Hayır!"

"Rachel git, yeteri kadar şey atlattın."

"Ya peşine o yaratıklardan biri düşerse?"