Chapter 7
"Hoy babes, nag sorry ka na ba dun sa tao?" hampas ni Rose sa balikat ko nang makarating dito sa cafeteria at naupo sa tabi ko. Pareho ng tapos ang mga klase namin at malapit na ding mag alas singko ng hapon kaya medyo nagugutom na ako.
"Ah - Aray naman!" reklamo ko rito na napanguso.
Kagabi pa nito ako kinukulit na magsorry dun sa lalaking inaway ko umano kagabi.
"Masakit? Mas masakit pa dyan yung kalmot mo sa gwapong mukha ng superhero mo." paulit ulit niyang sinasabi yang pagkalmot na yan.
Kainis! Oras oras nire remind ako sa nagawa ko. At gwapong superhero na tawag niya dun sa lalaki.
"Siya naman kasi eh!" mahina kong himutok. "Hindi naman kami aabot sa ganun kung nagsorry lang siya in the first place!"
"Regardless of what he have done, he doesn't deserve that babes. Ah, basta. Mag sorry ka sa kaniya. Wag pairalin yang bitchy side mo, may kasalanan ka din."
"Arghhhh!" irap ko rito pero pinandilatan lang ako ng kausap.
"Anyways, goodbye na babes! See you tomorrow! May huling requirements pa ako before Christmas Break. May mga minor subjects kasi tayong nagfe-feeling major." Nagpaalam ito sabay beso sa pisngi ko.
"Bye!"
"Don't forget to say sorry to your superhero." pahabol pa nito.
Tsk! Pinaalala na naman sa akin yun.
Lumabas na din ako ng University at naghanap ng masasakyan. Hanggang sa makauwi ng bahay ay iniisip ko pa rin kung paano gagawin ang pagso-sorry sa Vince na yun.
I mean, obligado ba talaga akong humingi ng tawad eh siya naman yung may kasalanan? Bruh! That's hard for me.
Wala pa sina Mommy at Dada nang makauwi ako. Si Yaya Olyvia ang sumalubong sa akin. Agad na akong dumiretso sa kwarto para magbihis. Maya-maya ay dumating si Mommy kasunod si Dada. Nakapaghanda na naman din si yaya ng dinner at sabay sabay na kaming kumain later that night.
It's already late pero di ako dalawin ng antok. Panay pa ang text ni Rose sakin, reminding me again and again. Parang gusto ko na nga lang patayin ang cellphone ko.
I tapped my message app and key in his number na hindi ko naman na delete. I tried to compose message pero dinedelete ko lang din kasi hindi ko naman alam kong paanong ete text yung simpleng sorry na hindi tunog nang-aaway o naninisi. My Ghad!
To: Villain 10:30 pm
Yun ang sinave niyang pangalan ng lalaki. Sa sobrang inis niya ata sa lalaki kaya yun ang ipinangalan rito.
When finally, she decided what message to send, she typed it.
"Thank you for saving me twice. And sorry for what had happened yesterday. Ecca. "
She tapped send na may kumakabog na dibdib. Hindi niya alam kung bakit kinakabahan siya na hindi mawari, eh si Vince lang naman yun, ang nakakainis niyang superhero kuno.
She closed her eyes and tried to sleep dahil past 11 na ng gabi at may pasok pa siya kinabukasan. Ilang minuto ang lumipas nang tumunog ang cellphone niyang nakatabi sa uluhan niya lang. Umiilaw ang screen nun habang tumutugtog ang ringtone niya. Someone's calling her.
Madilim na ang kwarto niya at sobrang tahimik na ng buong bahay nila kaya dali dali niyang sinagot ang tawag upang maputol ang nag-iingay na ringtone.
The call is from him.
BINABASA MO ANG
SOX 3: It Happens Unexpectedly
Cerita Pendek"Hindi ko siya gusto at kinaiinisan ko siya ng sobra sobra. Lahat ng ayaw ko sa lalaki nasa kaniya na kaya imposibleng magka gusto ako sa kaniya. But Then, it happens unexpectedly~ ~" -Ecca Manzano Date Started: April 10, 2019 / June 03, 2019 Date...
